• Σύμφωνα με ποια νομοθεσία μπορεί η Εκκλησία της Κύπρου ή ο Αρχιεπίσκοπος να αναγνωρίζουν μονομερώς έναν παράνομο Τούρκο έποικο ως «Μουφτή της Κύπρου» ή «Μουφτή των Τουρκόφωνων Κυπρίων»;
• Τι δικαίωμα εξασκεί η Εκκλησία της Κύπρου ή ο Αρχιεπίσκοπος προβάλλοντας κάποιον ως Μουφτή, όταν ακόμη και οι ίδιοι οι Τουρκόφωνοι Κύπριοι δεν δέχονται έναν τέτοιο τίτλο ή αρχή;
• Πώς είναι δυνατόν και ποιος ευθύνεται που επιτρέπεται σε έναν παράνομο Τούρκο έποικο που δεν είναι κάτοικος της Κυπριακής Δημοκρατίας και που εν γνώσει του κατέχει παράνομα περιουσίες Ελληνόφωνων Κυπρίων, να εισέρχεται και να κινείται σε όλη την επικράτεια της Κ. Δημοκρατίας για σχεδόν μια δεκαετία;
• Αυτοί που ελέγχουν την Κυπριακή Δημοκρατία σήμερα αναγνωρίζουν επίσης έναν παράνομο έποικο ως «Μουφτή της Κύπρου», καθώς προωθείται ο ρόλος του από το υπουργείο Παιδείας (Βιβλίο μαθητή) στα κείμενα που διατίθενται στους μαθητές;

 «Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι άγνωστες. Αυτό που γίνεται ολοένα και πιο φανερό όμως είναι το γεγονός ότι οι ενέργειες του Αρχιεπισκόπου εισάγουν ένα επιπλέον επίπεδο διαχωρισμού μεταξύ των Τουρκόφωνων και Ελληνόφωνων Κυπρίων, τη θρησκεία. Ο Αρχιεπίσκοπος δίνει ζωή σε μια ανύπαρκτη, κατασκευασμένη διαιρετική πλευρά του Κυπριακού. Οι Τουρκόφωνοι Κύπριοι δεν ζήτησαν ποτέ τζαμί.