Η κυρία Παναγιώτα Κωνσταντίνου από την κατεχόμενη Μακράσυκα, μάνα δώδεκα παιδιών.
Αγρότισσα στα νιάτα της.

Τη μέρα που μπήκανε οι Τούρκοι στο χωριό της, φόρτωσε στην καρότσα του τρακτέρ εννιά από τα παιδιά της και φύγανε με τα ρούχα που φορούσανε.
Πήρε μαζί της 2 παπλώματα, 2 πεπόνια και 5 χαλλούμια. Τίποτε άλλο.

Έφτασαν στην Ξυλοτύμπου.
Ο Χαμπής, ο σύζυγος της, ήρθε περπατητός με το κοπάδι τους από τη Μακράσυκα λίγες μέρες αργότερα.

Έζησαν 2 χρόνια στα αντίσκηνα.
Δυο ιδιαίτερα δύσκολα χρόνια.
Μετακόμισαν στον συνοικισμό “Κόκκινες” στη Λάρνακα.
Τα παιδιά της μεγάλωσαν.
Έκαναν κι αυτά οικογένειες, παιδιά , εγγόνια.
Απλή η ιστορία.
Ίσως κανείς δεν θα νοιαστεί να την καταγράψει, όπως και άλλες παρόμοιες ιστορίες.

Η κυρία Παναγιώτα είναι 95 χρόνων.
Δεν χρειάστηκε κανένα κίνητρο από καμιά κυβέρνηση για να φέρει στον κόσμο δώδεκα ανθρώπους.
Δεν στηρίκτηκε σε επιδόματα.
Στηρίκτηκε μόνο στον Κύριο των Δυνάμεων που δίνει δύναμη σ’ εμάς τους αδύναμους.

Τα χέρια της, δεν θα γίνουν εξώφυλλο σε κανένα περιοδικό, ούτε θα ψηφιστεί “Γυναίκα της Χρονιάς” σε καμιά κατηγορία.

Κυρία Παναγιώτα Κωνσταντίνου εμείς που σε γνωρίζουμε νιώθουμε ευλογημένοι.

Για μας είσαι γυναίκα της χρονιάς, κάθε χρονιάς, σε όλες εκείνες τις κατηγορίες που αφορούν την ανθρωπιά, την υπομονή, την πίστη και την αξιοσύνη.

Ελένη Σιούφτα

Δασκάλα