Οι παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Είμαστε ένας όμορφος λαός. Γλεντζές, εκδηλωτικός, που αγαπάει τη ζωή και το δείχνει. Είμαστε ένας λαός με αγάπη και κατανόηση, ένας λαός με φιλότιμο.
Όμως, έχουμε και τα στραβά μας –το τέλειο δεν υπάρχει πουθενά έτσι και αλλιώς. Όχι, η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως, κρίση αξιών και παιδείας. Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε τα στραβά μας ως κοινωνία, να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε και να δώσουμε μία ευκαιρία στον εαυτό μας πρωτίστως να βελτιωθεί.
Ας δούμε μερικά ελαττώματα της Ελληνικής κοινωνίας:
- Η ζηλοφθονία: Είμαστε ένας λαός που δυστυχώς, αμέσως θα ζηλέψει την επιτυχία του άλλου. Μας αρέσει να βλέπουμε την κατσίκα του γείτονα να ψοφάει, μας αρέσει με το πρόσχημα του ενδιαφέροντος να στάζουμε φαρμάκι για την επιτυχία του άλλου και να την παρουσιάσουμε ως κάτι λιγότερο. Δεν έχουμε ομαδικό πνεύμα, είμαστε έτοιμοι να ραγίσουμε την ψυχή του άλλου, δε μας αρέσει να βλέπουμε την επιτυχία του άλλου.
- Η μανία για προσβολές και διαμάχες: Κάντε μία βόλτα στο Διαδίκτυο και δείτε σχόλια κάτω από βίντεο τα οποία όχι μόνο δε στηρίζονται στο σεβασμό στην αντίθετη άποψη και τον αντίλογο, αλλά σε προσβολές και χυδαιότητες. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα επιχειρήματα εξαντλούνται σε προσβολές που αφορούν την ηλικία, τη σεξουαλική ζωή και την εμφάνιση του άλλου.
- Το κουτσομπολιό: Το έχουμε αυτό στην Ελλάδα, ασχολούμαστε υπερβολικά με τις ζωές των άλλων. Κουτσομπολεύουμε τη γειτόνισσα, τα οικογενειακά των άλλων, γιατί η γυναίκα στο διπλανό διαμέρισμα γύρισε αργά χθες στο σπίτι, γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Όλα αυτά τα πηγαδάκια μας έχουν απομακρύνει από τη δική μας ζωή, από τα δικά της κενά, τα οποία προσπαθούν πολλοί να καλύψουν σχολιάζοντας συνεχώς τη ζωή των άλλων. Κοιτάζω τη δουλειά μου, αν ασχοληθώ με ένα πρόβλημα του διπλανού μου το κάνω από αγνό ενδιαφέρον, δίχως να το συζητάω σε πηγαδάκια και ψιθυρίσματα.
Αυτά τα τρία φαινόμενα είναι οι μεγάλες παθογένειες-για εμένα προσωπικά- της Ελληνικής μας κοινωνίας. Πρέπει να τις αλλάξουμε, πρέπει όχι μόνο να ονειρευόμαστε το καλύτερο, αλλά και να το επιδιώκουμε.