Kαλησπέρα κ. Καλεντερίδη,
Είμαι αναγνώστης του ιστολογίου και επέλεξα το email για να σας μεταφέρω ένα συμπέρασμα που (ίσως) βγαίνει από την κρίση.
Δεν ξέρω πώς ακριβώς είπε ο Μαρξ εκείνο το περίφημο “η Ιστορία εμφανίζεται μία φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα“. Ως γνωστόν, η μετάφραση δεν το αποδίδει σωστά και (νομίζω) ο Κάρολος το απέδιδε στον Hegel.

Είχαν λάθος, μάλλον.

Στην Κατοχή, λένε πως οι μαυραγορίτες φωναζαν δυνατά “Βάστα Ρόμμελ”, για να διατηρησουν τα προιόντα τους, υψηλή τιμή.

Σήμερα, κάποιοι φωνάζουν “Βάστα Μέρκελ”, “Γιέρουν γερά, σπάστους τον τσαμπουκά”, και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Κάποιοι κρυφά ή ψιθυριστά (ή έμμεσα με τις δηλώσεις που κάνουν στα μέσα), κάποιοι φανερά όπως εκείνος ο πολιτευτης του Ποταμιού. Φωνάζουν και παρακαλούν για την ανυποχώρητη γερμανική στάση, για να διατηρήσει η πολιτική τους μετοχή – που κατρακυλάει και θα εκμηδενιστεί αν το εγχείρημα του Συριζα έχει έστω και μικρή επιτυχία- την όποια τιμή εκόμη έχει.

Σας φαίνεται για φάρσα; Εμένα μου φαίνεται ως απόλυτη κατάντια. Τουλάχιστον, 75 σχεδόν χρόνια πριν, το έκαναν οι μαυραγορίτες, το κατακάθι μιας υπερήφανης κοινωνίας. Τωρα το κάνουν οι πολιτικοί της, και μάλιστα το υποτιθέμενο “ευρωπαικό” (αλλά στην ουσία εθελόδουλο) κομμάτι τους.

Νομίζω πως ο Κάρολος είχε άδικο. Και αυτά όλα σας τα γράφει κάποιος που δηλώνει απερίφραστα πως ΔΕΝ είναι αριστερός, και στέκει με περίσκεψη απέναντι στο εγχειρημα της τωρινής κυβέρνησης. Αλλά, μεγαλύτερη περίσκεψη μου προκαλεί η εικόνα των κομμάτων που εως τωρα κυβερνούσαν καθώς και του Ποταμιού. Είναι θλιβερό το κατάντημά τους και αρχίζω να ανρωτιέμαι αν είχε κάποιο ψηγμα αλήθειας η ιστορική θεώρηση της αριστεράς που πάντα αντιστρατευόμουν: ο Εμφύλιος κληροδότησε το χειρότερο κομμάτι στην πλευρά των νικητών. Τους μαυραγορίτες.

Σας χαιρετώ με εκτίμηση

Κώστας