Μικρότερα και φθηνότερα βλήματα

“Η κεντρική ιδέα είναι να δομήσουμε γρήγορα, φονικά και μακρινού βεληνεκούς βλήματα”, αναφέρει το άρθρο. “Αντί να κατασκευάζουμε ένα ακριβό, εξαιρετικό πυροβόλο όπλο βελτιστοποιημένο για έναν συγκεκριμένο στόχο, συνδέουμε τα μικρά μη επανδρωμένα συστήματα με τις υπάρχουσες δυνατότητες σε δημιουργικούς και συνεχώς εξελισσόμενους συνδυασμούς που εκμεταλλεύονται τις μεταβαλλόμενες συνθήκες του πεδίου μάχης και τα αναδυόμενα τρωτά σημεία. Με απλά λόγια, δημιουργούμε μια ομάδα ανθρώπου-μηχανής που συνδυάζει ευέλικτα μη επανδρωμένα συστήματα με στρατηγική διαίσθηση και ενότητα, με έναν ρυθμό που ο αντίπαλος δεν μπορεί να ταυτιστεί.

Αυτή η ταχύτητα θέτει ουσιαστικά τον αντίπαλο ανίκανο να απαντήσει εγκαίρως-παγώνοντάς τον, σαν μαχητή που αντιμετωπίζει μια άγνωστη επίθεση. Σε στρατιωτικούς όρους, μπαίνει μέσα στον κρίσιμο βρόχο OODA. (Παρατηρήστε, Προσανατολίστε, Αποφασίστε, Πράξτε).

Η DARPA δεν είναι ο μόνος αμυντικός οργανισμός που αναζητά περισσότερα, μικρότερα, μη επανδρωμένα συστήματα για να αντιμετωπίσει τον ανανεωμένο «ανταγωνισμό μεγάλης δύναμης» με τη Ρωσία και την Κίνα, όπως διατυπώθηκε στη στρατηγική εθνικής άμυνας της διοίκησης Trump του 2018.

Το Πολεμικό Ναυτικό εξετάζει μια νέα στρατηγική που ονομάζεται διανεμημένη επιχείρηση, που σημαίνει απομάκρυνση από την εξάρτηση από μερικά μεγάλα πλοία. Αντ ‘αυτού, τα όπλα και οι αισθητήρες θα διασκορπίζονται σε πολλές άλλες πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων πλοίων, χωρίς κανένα σημείο αποτυχίας.

Το Ναυτικό Σώμα προτείνει επίσης τη χρήση μικρότερων σκαφών για να επιτρέψουν στους πεζοναύτες να διεξάγουν απόβαση στα νησιά του Ειρηνικού, όπου μπορούν να τοποθετήσουν τις πυραυλικές εγκαταστάσεις με ασφάλεια, προστατευόμενες από τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους της Κίνας.

Καταστροφή συστημάτων

Το μωσαϊκό της DARPA προχωράει ένα βήμα πιο πέρα ​​από τις κατανεμημένες λειτουργίες του ναυτικού και τις έννοιες των πολυτομεακών λειτουργιών του στρατού. Αντί να προσπαθεί απλώς να παρακάμψει το πρόβλημα του εχθρικού πλήγματος, αποκλείει τη Στρατηγική Καταστροφής των συστημάτων από τους αντιπάλους.

Η Στρατηγική Καταστροφής αναφέρεται στη στόχευση των συστημάτων στα οποία στηρίζεται η στρατιωτική ικανότητα, αναφέρει ο Robert Bunker του Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών του Αμερικανικού Στρατιωτικού Πολέμου.

“Η γερμανική πρακτική του πολέμου” blitzkrieg-maneuver “στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο-στόχευε ουσιαστικά στο σύστημα εντολής και ελέγχου της αντιτιθέμενης δύναμης που παραλύει την εχθρική πολεμική μηχανή καθώς και την ικανότητα αντίδρασης στο πεδίο της μάχης”, δήλωσε ο Bunker στο The Epoch Times.

“Οι Κινέζοι θέλουν να αποκτήσουν την ίδια δυνατότητα μέσω της κυριαρχίας στον τομέα των πληροφοριών, των προσβολών ακρίβειας και των πολυχωρικών επιχειρήσεων – κάτι που μοιάζει και με παλαιότερες σκέψεις των ΗΠΑ που σχετίζονται με αυτή την στρατηγική”.

Με το μωσαϊκό, “η πρόθεση είναι να θέσουμε μια επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις, έτσι ώστε οι αμερικανικές δυνάμεις να προχωρήσουν σε μια επιχειρησιακή ικανότητα μάχης απέναντι στην Κίνα”, λέει ο Bunker.

“Φυσικά, η Κίνα τώρα επιδιώκει επίσης να κάνει το ίδιο πράγμα. Καθώς η οικονομική τους δύναμη (ΑΕΠ και βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας) αυξάνεται, γίνονται πολύ πιο σοβαροί ανταγωνιστές.’’

Συστήματα τεχνητής νοημοσύνης ως βοηθοί

 Ακριβώς όπως ο πλατφορμοκεντρικός πόλεμος προσπαθεί να προσβάλει την Αχίλλειο πτέρνα του αντιπάλου, το μωσαϊκό μοντέλο επιδιώκει να δυσκολέψει τον εντοπισμό της πλατφόρμας.

«Η Αχίλλειος πτέρνα μπορεί να διαφέρει-μεταλλάσσεται από σενάριο σε σενάριο», δήλωσε.  Στο σημείο αυτό παίζει επίσης  ρόλο η αυτονομία ρόλου των αυτόνομων, αυτοθεράπεφτων δικτύων ».

Θεωρητικά, το μωσαϊκό είναι μια στρατηγική πολέμου που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε περιορισμένο βαθμό με την προσαρμογή του υπάρχοντος εξοπλισμού.

“Ζούμε στον πραγματικό κόσμο και ένας από τους κανόνες αυτής της επιχείρησης είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ξεκινήσει με ένα ουδέτερο φύλο”, λέει ο Schramm. Δήλωσε ότι το μωσαϊκό “θα λειτουργήσει σίγουρα με υπάρχουσες και θα επεκταθεί με νέες πλατφόρμες και τεχνολογίες μάχης.’’

Υπάρχουν δύο σκέλη στο μωσαϊκό, εξηγεί ο Schramm, ο οποίος εργάζεται πάνω στον μωσαϊκό πόλεμο στο Κέντρο Στρατηγικών και Δημοσιονομικών Αξιολογήσεων. Μια πτυχή είναι η υιοθέτηση πλατφορμών που μπορούν εύκολα να διαμορφώσουν τα τούβλα Lego, της ιδέας του μωσαϊκού. Το άλλο είναι η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης, ώστε να βοηθήσει τους κυβερνήτες να κατευθύνουν τις διαδικασίες μέσω της τεράστιας σειράς στρατηγικών επιλογών που τίθενται τώρα διαθέσιμες.

“Στον τρόπο διεξαγωγής των πολεμικών αναμετρήσεών μας καθώς και στην ανάλυσή μας για αυτούς, έχουμε χρησιμοποιήσει  ένα μικρό μέρος του προϋπολογισμού και το επανατοποθετούμε στην αγορά μωσαϊκού υλικού, το οποίο είναι ως επί το πλείστον είναι μικρότερο, αυτονομημένο και εύκολα αναπληρώσημο.”

Οι συμμετέχοντες έπρεπε να επιλέξουν ποια ψηφιδωτά κομμάτια θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν.

“Η λογική του μωσαϊκού είναι ότι συνδυάζετε τα δεδομένα μάχης σε ένα περιβάλλον που μπορεί να μην είχε προηγουμένως συνδυαστεί στην εκπαίδευση ή στις επιχειρήσεις σας”, δήλωσε ο Schramm.

Μέρος του wargame ήταν να δούμε πώς οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν έναν βοηθό τεχνητής νοημοσύνης, τον οποίο ονομάζουν “team-man teaming”.

“Επιτρέψαμε στους συμμετέχοντες να μας πουν πόση ποιοτική διαφορά είχε ένα μη επανδρωμένο με ένα επανδρωμένο μοντέλο μάχης. 

Σύμφωνα με τον Schramm, οι περιορισμοί της τεχνητής νοημοσύνης δεν αποτελούν πρόκληση.

«Είμαι σθεναρά της άποψης ότι η ομαδική συνεργασία ανθρώπων-μηχανών και η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης, είναι πρόβλημα πολιτικής και ανθρώπινου δυναμικού. Δεν πρόκειται για τεχνολογικό πρόβλημα. Η τεχνολογία είτε υπάρχει ήδη είτε υπάρχει σε μια πορεία προς ανάπτυξη στο εγγύς μέλλον. “

Υψηλή Στρατηγική της Κίνας

Αλλά η Κίνα δεν βασίζεται μόνο στην καταστροφή των συστημάτων ή στις τελευταίες εξοπλιστικές τεχνολογίες. Η υψηλή στρατηγική της Κίνας επικεντρώνεται άμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, λέει ο Bunker. “Το Κ.Κ.Κ. θέλει να δημιουργήσει ένα παράλληλο παγκόσμιο σύστημα ως πρόκληση για το φιλελεύθερο δημοκρατικό που υπήρχε από τα τέλη της δεκαετίας του 1940”. “Η μεγάλη στρατηγική της Κίνας ήταν να επικεντρωθεί αρχικά στην οικονομική ανάπτυξη με τις στρατιωτικές δυνάμεις να έχουν δευτερεύουσα σημασία”.

Γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί συμβατικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), αντιθέτως, ασχολήθηκε με μια εκστρατεία στρατηγικών διαστημάτων, λέει ο Bunker.

“Όλα αυτά συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο μέσα στη γκρίζα ζώνη του πολέμου. Ένα πρωταρχικό παράδειγμα αυτής της στρατηγικής είναι η κατάσχεση και η δημιουργία νησιών σε όλη τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η δημιουργία Ινστιτούτων Κομφουκιανισμού για σκοπούς προπαγάνδας ». Ένα άλλο παράδειγμα είναι η στρατηγική  απομόνωσης της Ταϊβάν σε διεθνές επίπεδο “σε μια προσπάθεια να μετατραπεί σε κράτος παρία”, δήλωσε ο Bunker. “Η πρόθεση είναι να γίνει αντιληπτή ως κάτι περισσότερο από μια παράνομη αποσχισθείσα επαρχία από την ηπειρωτική χώρα”.

“Επιταχύνει πολλά από τα μεγάλα στρατηγικά χρονοδιαγράμματα του Κ.Κ.Κ. έως ότου οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δουν σαφώς τι σημαίνει τώρα ο πραγματικός κίνδυνος μιας ανερχόμενης Κίνας”.

μετάφραση Χωριανόπουλου Άγγελου

πηγή: https://www.theepochtimes.com/