Διαβάζουμε: «Ευρωκοινοβούλιο: Μην θέτετε θέμα γερμανικών αποζημιώσεων
“Μην υποσκάπτετε τα θεμέλια της Ε.Ε. με εθνικούς εκβιασμούς”, λένε
τέσσερις πολιτικές ομάδες
Οι επικεφαλής των τεσσάρων
πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου τάχθηκαν κατά της προαναγγελίας
της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα θέσει το θέμα των γερμανικών
αποζημιώσεων, υποστηρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθούν
αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη.


Στο πλαίσιο συνεντεύξεων Τύπου οι επικεφαλής των πολιτικών Ομάδων των Σοσιαλιστών- Δημοκρατών, των Πρασίνων, των Χριστιανοδημοκρατών και των Φιλελευθέρων, εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους για την εγερση του θέματος με τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών- Δημοκρατών Τζάνι Πιτέλα, να εκτιμά ότι «το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν θα πρέπει να τίθεται κατά τέτοιον τρόπο και ότι ο σκοπός δεν είναι να δημιουργηθούν μηχανισμοί αντιπαραθέσεων μεταξύ των κρατών- μελών της ΕΕ, αλλά να βρεθούν λύσεις και να μην να υποσκάπτονται τα θεμέλια της ΕΕ μέσω “εθνικών εγωισμών”». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων κ. Λάμπερτς ο οποίος είπε ότι «τέτοιου είδους δηλώσεις δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουν οι συζητήσεις». Ο πρόεδρος της Ομάδας των Φιλελευθέρων Γκι Φέρχοφστατ, υπογράμμισε ότι δεν αποτελεί «καλή στρατηγική» το να οπισθοδρομούμε ενασχολούμενοι με το παρελθόν, ενώ και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κ. Βέμπερ είπε ότι «θα πρέπει να κοιτάμε το μέλλον και την αντιμετώπιση της κρίσης και όχι θέματα που έχουν παρέλθει εδώ και πολλές δεκαετίες».

Χαρακτηριστική ένδειξη από τον ωκεανό μαρτυριών που δείχνουν ότι η ΕΕ μετά το 1992 βυθίζεται μέσα σε δίνη πολιτικού ανορθολογισμού αυθαιρεσίας και σπασμωδικών στάσεων και αποφάσεων. Ενώ οι διαιρέσεις λόγω άνισης ανάπτυξης και ανάδυσης διλημμάτων ασφαλείας βαθαίνουν και ενώ λιγότερο ισχυρές κοινωνίες καταστέλλονται οι ανευθυνουπεύθυνοι του Στρασβούργου βλέπουν αντιπαραθέσεις εάν οι πεσμένοι στο έδαφος και ποδοπατημένοι Έλληνες ζητήσουν αυτό που δικαιούνται. Το ζήτημα όπως γράψαμε και αλλού είναι κατά πόσο η νέα Ελληνική διακυβέρνηση από την μια θα σηκωθεί όρθια σταματώντας την κατρακύλα που οδηγούσε στην άβυσσο της απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας και από την άλλη θα κινηθεί επιδέξια στις δύσκολες Συμπληγάδες που στήθηκαν την τελευταία πενταετία. Πολιτικό προσωπικό το οποίο αποτέλεσε την αιχμή του εξαρτησιακού κατεστημένου δύο αιώνων και του οποίου ο παροπλισμός είναι προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας. Οι ψευτοαστοί και ψευτοφιλελεύθεροι κατέβασαν την σημαία και κάποιοι εξ Εξαρχείων ορμώμενοι την εγείρουν. Το έθνος των αντιφάσεων και των αντιθέσεων καλά κρατάει. Διαβάζουμε στον Κονδύλη και ελπίζουμε να διαψευστεί (απ’ ότι γνωρίζουμε ενόσω ζούσε και αυτός από το μνήμα του πολύ θα ήθελε να διαψευστεί):

«Όπως και να’ χει η τέτοια είσοδος του μεταμοντερνισμού αποτελεί την ολοκλήρωση, κι εν μέρει την κορύφωση, της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής εθνικής ζωής. Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευθεί και από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυρση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλειστικά ως σύμφυρση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών, ή εν πάσει περιπτώσει εξελληνισμένων ιδεολογημάτων καταλήξει συν τοις άλλοις σε συρρίκνωση ή εργαλειοποίηση της γλώσσας τέτοια, ώστε να μην μπορεί να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προϊόν που – ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιας πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας – έχει παραχθεί ως τώρα σε υψηλή ποιότητα: ποίηση. Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη, νιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, ή μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου, προπαντός σήμερα, είναι ο κόσμος κι ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ό ένας τόπος τουν την παρέχει ένας άλλος. Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει τον κύκλο της. Ασφαλώς, τα τραγικά και κωμικά της επεισόδια δεν τελείωσαν ακόμη, όμως χάνεται η ενότητα της προβληματικής της και ο ειδοποιός της χαρακτήρας.