Μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα ο συνδικαλισμός στο δημόσιο ήταν για πολλούς ένας από τους εύκολους τρόπους βιοπορισμού ή ακόμη και πλουτισμού. Τα τελευταία δε χρόνια έχει προκύψει και μια άλλη κατηγορία κρατικοδίαιτου παρασιτισμού που είναι οι περίφημοι “αλληλέγγυοι” ή αλλιώς οι επαγγελματίες “φιλάνθρωποι”, επαγγελματίες αντιρατσιστές, επαγγελματίες αναρχικοί σοσιαλιστές κλπ.
Οι “αλληλέγγυοι” είναι κατηγορία ακτιβιστών που προσφέρει υπηρεσίες αλληλεγγύης σε αδύναμους κοινωνικά και οικονομικά πολίτες με αμοιβή…
Κάτι σαν να λέμε επαγγελματίες “καλοί Σαμαρείτες” οι οποίοι αμείβονται για να μοιράζουν όχι το δικό τους υστέρημα ή περίσσευμα, αλλά των άλλων το οποίο διακρατείται υποχρεωτικά μέσω της φορολόγησης…
Είναι προφανές πως σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για κάποιο είδος παρασιτικού βιοπορισμού ή κερδοσκοπικής απάτης που στηρίζεται στην εκμετάλλευση του ενοχικού συνδρόμου των καλοταϊσμένων δυτικών κοινωνιών που δημιουργείται όταν βλέπουν εξαθλιωμένους αστέγους στους δρόμους ή πρόσφυγες και λαθρομετανάστες στις συνοριακές διαβάσεις.

Για τη συνέχεια Capital