Του Κώστα Ράπτη

Η Τουρκία και το Πακιστάν είναι δύο μεγάλες μη αραβικές χώρες του ισλαμικού κόσμου. Είναι επίσης τα τελευταία χρόνια δύο “κράτη-μπαλαντέρ” (swing states), τα οποία από στενότατοι σύμμαχοι των ΗΠΑ παλαιότερα (συνιδρυτικά μέλη του Συμφώνου της Βαγδάτης ήδη το 1955, με την Τουρκία και μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952) έχουν περάσει σε μία πιο περίπλοκη σχέση, που διακρίνεται από μεγαλύτερη καχυποψία, αλλά και μεγαλύτερη δεκτικότητα στο δέλεαρ της ευρασιατικής ολοκλήρωσης, όπως την απεργάζονται η Ρωσία και η Κίνα.

Η Μαλαισία, πάλι, είναι μια μουσουλμανική (αλλά και με ισχυρή κινεζική μειονότητα) χώρα της Άπω Ανατολής, που αναπτύσσεται δυναμικά, αλλά και προβάλλει έντονη διάθεση να διατηρήσει την αυτονομία της και την ισότιμη σχέση με τους οικονομικούς και πολιτικούς εταίρους της.

Για τη συνέχεια Capital