Γενικά θέματα
, Εξωτερική Πολιτική
20 Σεπτεμβρίου 2019
Εξωτερική πολιτική, ένα άθλημα για λίγους “αργόσχολους”!
Γράφει ο Μάρκος
Τρούλης
Τρούλης
Η
σύμπλευση πολιτικής και οικονομίας
στον πραγματικό κόσμο δεν αποτελεί
αντικείμενο κάποιας βαθυστόχαστης
μελέτης. Συνιστά αναμφισβήτητο γεγονός
για το σύνολο των σοβαρών αναλυτών, οι
οποίοι προτιμούν να περιγράφουν αντί
να απευθύνουν ντιρεκτίβες προς τον
–αντιμετωπιζόμενο από τους ίδιους –
σαν “κοσμάκη”.
σύμπλευση πολιτικής και οικονομίας
στον πραγματικό κόσμο δεν αποτελεί
αντικείμενο κάποιας βαθυστόχαστης
μελέτης. Συνιστά αναμφισβήτητο γεγονός
για το σύνολο των σοβαρών αναλυτών, οι
οποίοι προτιμούν να περιγράφουν αντί
να απευθύνουν ντιρεκτίβες προς τον
–αντιμετωπιζόμενο από τους ίδιους –
σαν “κοσμάκη”.
Όπως
ανέφερε ο Παναγιώτης Κονδύλης στο έργο
του «Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό
Πόλεμο»: «Πίσω από τη μετατροπή της
πολιτικής σε οικονομία, όπως την είδαμε
να συντελείται στην εποχή της μαζικής
δημοκρατίας, διαγράφεται συνεχώς η
δυνατότητα πολιτικοποίησης της
οικονομίας. Αν η οικονομία είναι η
επιταγή και η ειμαρμένη των καιρών, τότε
η επιδίωξη ισχύος, δηλαδή ο αγώνας για
την εδραίωση ή αλλαγή ορισμένων σχέσεων
μεταξύ των ανθρώπων, υποχρεωτικά θα
ανοίξει τον δρόμο της μέσα από την
οικονομία».
ανέφερε ο Παναγιώτης Κονδύλης στο έργο
του «Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό
Πόλεμο»: «Πίσω από τη μετατροπή της
πολιτικής σε οικονομία, όπως την είδαμε
να συντελείται στην εποχή της μαζικής
δημοκρατίας, διαγράφεται συνεχώς η
δυνατότητα πολιτικοποίησης της
οικονομίας. Αν η οικονομία είναι η
επιταγή και η ειμαρμένη των καιρών, τότε
η επιδίωξη ισχύος, δηλαδή ο αγώνας για
την εδραίωση ή αλλαγή ορισμένων σχέσεων
μεταξύ των ανθρώπων, υποχρεωτικά θα
ανοίξει τον δρόμο της μέσα από την
οικονομία».
Ο
Ερντογάν δείχνει να έχει κατανοήσει
πλήρως το παραπάνω αξίωμα εν αντιθέσει
με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το
οποίο αρνείται διαχρονικά να εντάξει
την οικονομία στη φαρέτρα των μέσων
επιβίωσης του ελληνικού εθνικού κράτους.
Προτιμά να την μεταχειρίζεται ως πλαίσιο
ικανοποίησης ιδιοτελών κομματικών
συμφερόντων.
Ερντογάν δείχνει να έχει κατανοήσει
πλήρως το παραπάνω αξίωμα εν αντιθέσει
με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το
οποίο αρνείται διαχρονικά να εντάξει
την οικονομία στη φαρέτρα των μέσων
επιβίωσης του ελληνικού εθνικού κράτους.
Προτιμά να την μεταχειρίζεται ως πλαίσιο
ικανοποίησης ιδιοτελών κομματικών
συμφερόντων.
Άραγε,
δεν υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς και
διαπλοκής στην Τουρκία; Προφανώς και
υπάρχουν, όπως παρατηρούνται και στο
σύνολο των κρατών, προηγμένων ή μη.
Ωστόσο, το προκείμενο είναι διαφορετικό.
Στο τέλος της ημέρας, μένει η εκπλήρωση
του εθνικού συμφέροντος και η εναρμόνιση
σκοπών και μέσων προς την εν λόγω
κατεύθυνση, παρά τις ενδεχόμενες
παλινωδίες.
δεν υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς και
διαπλοκής στην Τουρκία; Προφανώς και
υπάρχουν, όπως παρατηρούνται και στο
σύνολο των κρατών, προηγμένων ή μη.
Ωστόσο, το προκείμενο είναι διαφορετικό.
Στο τέλος της ημέρας, μένει η εκπλήρωση
του εθνικού συμφέροντος και η εναρμόνιση
σκοπών και μέσων προς την εν λόγω
κατεύθυνση, παρά τις ενδεχόμενες
παλινωδίες.
Διαβάστε τη
συνέχεια στο slpress.gr
συνέχεια στο slpress.gr