Οσοι μεσήλικες από εμάς δεν έχουμε κοντή μνήμη, θυμόμαστε καλά την κουτσή τετραετία του πατέρα του Κυριάκου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ήρθε με ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά της μεταπολιτευσης μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Το σκάνδαλο Κοσκωτά είχε τραυματισει βάναυσα, το τότε ΠΑΣΟΚ και ο κόσμος ψήφισε Μητσοτάκη για να κάνει την λεγόμενη κάθαρση αλλά και να ανορθώσει την παραπαίουσα οικονομία.
Ωστόσο η παγίδα είχε στηθεί πολύ έντεχνα. 
Το τότε ΠΑΣΟΚ είχε φτιάξει έναν εκλογικό νόμο στα μέτρα του, που έδωσε σε μια κυβέρνηση που είχε πάρει το ιλιγγιωδες ποσοστό 47 % μόνο 151 έδρες. Ταυτόχρονα κατείχε εντελώς τα παντοδύναμα συνδικάτα. Την ίδια στιγμή τα δάνεια του “Τσοβόλα δωστα όλα” έσκαγαν το ένα μετά το άλλο μαζί με τις εγγυήσεις που είχαν δώσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στις δημόσιες επιχειρήσεις που ήταν ακόμα ένα τεράστιο κρυφό χρέος.
Με τον κόσμο να έχει μάθει στις παροχές, με τα συνδικάτα να κάνουν άπειρες και δυναμικές απεργίες,- ακόμα θυμάμαι τις διακοπές της ΔΕΗ για πάνω από μήνα καθώς και τους δυναμικούς συνδικαλιστές των λεωφορείων της Αθήνας, Σταμούλο και Κολλά που έφθασαν μέχρι να ξεγυμνώνουν στο δρόμο τους οδηγούς των μόλις ιδιωτικοποιηθέντων Αθηναϊκών συγκοινωνιών – και το Μακεδονικό που τραυμάτισε την ισχνή πλειοψηφία του, το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμενο.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έβγαλε την τετραετία. Δεν θα κάνω καμιά κριτική στα πεπραγμένα της τότε κυβέρνησης. Δεν αφορούν το σήμερα.
Απλά θα πω πως ακριβώς ό, τι είχε εξαγγείλει τότε ο Κ. Μητσοτάκης, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις του ΟΤΕ και της ΔΕΗ, έγιναν πραγματικότητα πολλά χρόνια αργότερα από κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ με καθυστέρηση 20 και 30 ετών, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Η ίδια παγίδα έχει στηθεί και τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε αντίθετα απότι υποσχόταν ένα σκληρότατο μνημόνιο. Η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια που ουσιαστικά είναι έξοδος των δανειστών από την υποχρέωση να μας δανείζουν, χωρίς καμία γραμμή οικονομικής στήριξης για εμάς , είναι η πρώτη παγίδα. 
Η δεύτερη παγίδα είναι το εκλογικό σύστημα. Η επόμενη αναμέτρηση θα είναι με απλή αναλογική. Ταυτόχρονα τεχνηέντως αποκρύπτεται πως οι μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις και περικοπές είναι μπροστά μας. Η κοινωνία συνεχίζει να πιστεύει στα επιδόματα. Η οικονομία συνεχίζει να παραπαίει χωρίς καμία επενδυτική εμπιστοσύνη. 
Η νάρκη για τον γιο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είναι έτοιμη. Η αλλαγή κυβέρνησης θα σημάνει το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ ή θα πρόκειται για μια δεξιά παρένθεση;. Θα μπορέσει ο γιος να λύσει τα “μάγια”;
Η απάντηση προσεχώς μπροστά μας. Τα επόμενα δύο χρόνια θα δοθεί κατά τη γνώμη μου η οριστική απάντηση της χώρας για την έξοδο από την κρίση ή για την πρώτη χρεοκοπία χώρας εντός ευρώ.

Antonios Darzentas