Του Δημήτρη Τσαρδάκη

Η συζήτηση για την ίδρυση ιδιωτικών ή μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα μας κρατάει εδώ και μισό αιώνα. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ή καινοτομία, αν θυμηθούμε ότι και με το γλωσσικό ζήτημα η συζήτηση, μέχρι να καταλήξουμε στη σημερινή γλωσσική έκφραση (νεοελληνική δημοτική), κράτησε επίσης περίπου έναν αιώνα. Οι “καθαρευουσιάνοι” και οι “δημοτικιστές” είχαν εγκολπωθεί το γνωστό ιδεολογικό περίβλημα του “συντηρητικού” και του “προοδευτικού”, αντιστοίχως, και συζητούσαν για να συζητούν. Και όποιος συζητάει για να συζητάει δεν κάνει ποτέ τίποτε. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερα και με το ζήτημα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Βρήκαμε τώρα ένα ελκυστικό θέμα για να συζητούμε τον επόμενο μισό αιώνα. Κάποτε ο Μαρξ είπε ότι “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”, αλλά στην περίπτωσή μας θα πρέπει να το αντιστρέψουμε και να πούμε ότι “η βλακεία είναι το όπιο του λαού”.

Για τη συνέχεια Capital