Δεν είχα καμία αμφιβολία οτι οι ρουσφετοπράκτες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα επιχειρoύσαν, λίγο προ των εκλογών, γιουρούσι στο κράτος με σκοπό την αποικιοποίησή του είτε πρόκειται για θέσεις εργασίας είτε για  θέσεις ευθύνης.  Εκεί που έκανα λάθος ήταν στην εκτίμησή μου ότι, το πολύ πολύ, ν’ ακολουθούσαν τις πρακτικές των προηγούμενων, εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι στρέφονται, ενώ αναδεικνύονται οι καλύτεροι ακόλουθοί τους. Έμελλε να  αναδειχθούν πολύ χειρότεροι.

Εάν, πάντως, δεν υπήρχε -αυτός, ο έστω ανεπαρκής, περιορισμός  προσλήψεων είναι, βέβαιον, ότι θα παρακολουθούσαμε κατάστάσεις όμοιες με εκείνες που ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν με τις μαζικές μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων. Εξ άλλου, όπου δεν υπάρχει ρητός περιορισμός προσλήψεων, όπως στους συμβασιούχους, το πάρτυ των φαιοκόκκινων ηγητόρων μας καλά κρατεί.

Εάν στους προηγούμενους συμβασιούχους προστεθεί και το κάθε είδους μη μόνιμο προσωπικό, δηλαδή, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των ΝΠΙΔ, οι αιρετοί και λοιπές ειδικές κατηγορίες μη μόνιμων, οι οποίοι πάντως αμοίβονται για τις υπηρεσίες τους από τον κρατικό κορβανά, τότε ο αριθμός τους ξεπερνά τις 100.000.