Όσα δεν τολμούν να εξηγήσουν οι πολιτικοί για την ανάγκη πώλησης κόκκινων δανείων. Πώς απομυζούν τράπεζες και οικονομία, θέτοντας σε κίνδυνο τις καταθέσεις. Ο τρόπος λειτουργίας των distress funds και γιατί μπορούν να καθαρίσουν ευκολότερα τους… μπαταχτσήδες.

Ο λαϊκισμός στη χώρα μας είναι «πεδίον δόξης λαμπρόν» πολλές δεκαετίες τώρα. Και δυστυχώς αποτελεί στοιχείο που διατρέχει την πολιτική ζωή από το ένα άκρο μέχρι το άλλο.

Λαϊκισμός της Αριστεράς, που ξοδεύτηκε επί 40 χρόνια να καταγγέλλει οτιδήποτε επιχειρούσε η εξουσία, να αρνείται τα πάντα και να υπόσχεται τη λαϊκή κυριαρχία που θα τα αλλάξει όλα και θα απαλλάξει τον λαό από τα βάρη του.
Ακόμα και τώρα που η Αριστερά γνωρίστηκε με την πραγματικότητα και ερωτεύθηκε την εξουσία, από τον λαϊκισμό δεν χωρίζει. Κάτι σαν την πιστή σύζυγο και την ερωμένη, ένα πράγμα.
Λαϊκισμός της Δεξιάς και του Σοσιαλισμού, της εξουσίας δηλαδή των 40 ετών, με πολιτικές που χάιδεψαν αυτιά και γέμισαν στομάχια και τσέπες με δανεικά. Πολιτικές που έβλεπαν μόνο τις χειραψίες στα καφενεία μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και για την κερδίσουν, χάριζαν συντάξεις και εφάπαξ, διόριζαν στο Δημόσιο, σπαταλούσαν αμύθητα ποσά στο όνομα δήθεν του λαού και τους έθνους, προστάτευαν τη φοροδιαφυγή, κάλυπταν τη μίζα και κατέβαζαν συνεχώς τον πήχη των αξιών και της ηθικής, μόνο και μόνο για να δώσουν σε όλους την ψευδαίσθηση ότι πέρασαν από πάνω.

Για τη συνέχεια Euro2Day