Η ελληνική διπλωματία προέβη τις τελευταίες μέρες της εβδομάδας που μας πέρασε σε μια υπολογισμένη κίνηση που δείχνει πως αν υπάρχει βούληση για τη διαμόρφωση πολιτικής, το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μπορεί να την σχεδιάσει.
Το ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής με το οποίο προτρέπεται η κυβέρνηση να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος ήταν κίνηση που ικανοποίησε τους Παλαιστίνιους και, λογικά, δεν πρέπει να δυσαρέστησε το Ισραήλ. Η Ελλάδα με την κίνηση αυτή αποκαθιστά μια ισορροπία στις σχέσεις της με το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους και προσφέρεται να διαμεσολαβήσει στις συνομιλίες των δύο μερών για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα που τα ταλανίζει.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην περιοχή που έχει σχέσεις με τις δύο πλευρές, αναπτυγμένες σε ικανοποιητικό βαθμό, τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει.
Η εξισορρόπηση των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους συνέπεσε με τη βελτίωση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων και αυτή η σύμπτωση δεν πρέπει να ήταν τυχαία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κοινής γνώμης.
Η βελτίωση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Απλώς, όσο ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν μπορούσε να ελιχθεί, απέφευγε το άνοιγμα προς το Ισραήλ προσδοκώντας πως θα κατάφερνε να βγει από τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε την πολιτική της χώρας του και να συνεχίσει να διεκδικεί ρόλο περιφερειακής δύναμης. Όταν συνειδητοποίησε πως με τη συριακή του πολιτική, ιδιαίτερα μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, απομονώθηκε πανταχόθεν, ανταποκρίθηκε στην ισραηλινή βούληση για βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών.

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news