Τα ζητήματα που ταλανίζουν την πατρίδα μας εν μέσω μιας γενικευμένης παρακμής δεν αφήνουν χώρο και περιθώρια για σοβαρό προβληματισμό και ενεργό δράση στο λεγόμενο «προσφυγικό-μεταναστευτικό». Η τραγωδία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο έλεος των αδίστακτων δουλεμπόρων, και με την υποκρισία και αναλγησία της «πολιτισμένης» κοινωνίας, δεν φαίνεται δυστυχώς να έχει τέλος. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες στυγερών εγκλημάτων στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, με ποικιλώνυμους δράστες και θύματα απελπισμένους ανθρώπους.

Πολλά τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα.

• Γιατί δεν καταγγέλλεται διεθνώς το τουρκικό κράτος, το οποίο ανέχεται ή και υποθάλπει τους παρακρατικούς μηχανισμούς στο άνευ προηγουμένου δουλεμπόριο ανθρωπίνων υπάρξεων με τεράστια οικονομικά οφέλη;
• Γιατί η ελληνική κυβέρνηση μένει εξοργιστικά απαθής –ως άλλος Πόντιος Πιλάτος– στην εκτυλισσόμενη τραγωδία, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα ενός δήθεν και άνευ ουσίας ανθρωπισμού, και δεν αναλαμβάνει ενεργό δράση;
• Γιατί η δραστηριότητα των ΜΚΟ και των κρατικών υπηρεσιών της Ελλάδας εξαντλείται στη διάσωση και περίθαλψη των ναυαγών, όταν μπορεί να αποτραπεί αυτή η κατάσταση εν τη γενέσει της;
• Γιατί δεν δημιουργείται μια ουδέτερη ζώνη ασφαλείας στα τουρκικά παράλια με την επιστασία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και την εγγύηση των διεθνών οργανισμών, όπου θα αξιολογούνται όλες οι περιπτώσεις μεταναστών και προσφύγων ώστε να τύχουν της ανάλογης μεταχείρισης;