Γενικά θέματα 31 Μαρτίου 2018

Τα έχουμε κάνει μαντάρα, αλλά ας προσέξουν οι επίδοξοι επιβουλείς της Ελλάδας μας

Τα έχουμε κάνει μαντάρα, αλλά ας προσέξουν οι επίδοξοι επιβουλείς της Ελλάδας μας
Παντελής Σαββίδης

Δεν είναι μόνο η οικονομία την οποία οι κυβερνώντες για πολλά χρόνια την Ελλάδα –αλλά και οι σημερινοί– οδήγησαν από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Είναι και τα εθνικά θέματα, αλλά και πολιτικές που ευνούχισαν τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ως συνήθως, όλα εκλαμβάνονται στραβά στη χώρα από την πολιτική ηγεσία. Η στροφή της Ευρώπης προς την ήπια πολιτική εξελήφθη από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως εγκατάλειψη του στρατεύματος.
Μια αντίληψη ευδαιμονίας με κάθε τίμημα κυριάρχησε κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, και έννοιες όπως πατρίδα, εθνική κυριαρχία, εθνικό συμφέρον, προάσπισή τους, Ένοπλες Δυνάμεις κτλ. ενοχοποιήθηκαν από μια κλίκα «διανοουμένων» την οποία προσεταιρίστηκε ο τότε πρωθυπουργός, αποδέχθηκε την ιδεολογία τους και την κατέστησε κυρίαρχη, αν και αριθμητικά είναι αναντίστοιχη με το κακό που έχει κάνει.
Το κακό το βλέπουμε σήμερα. Ενώ η Τουρκία εξοπλίστηκε σαν αστακός και απειλεί την εθνική κυριαρχία της χώρας, η ελλαδική πλευρά δείχνει αδυναμία να υπερασπίσει τα συμφέροντά της.

Και δεν είναι μόνο οι σχέσεις με την Τουρκία όπου εκδηλώνεται αυτή η αδυναμία. Ακόμη και στις σχέσεις με τα γειτονικά Σκόπια, με τα οποία η κάθε είδους σύγκριση ευνοεί την Ελλάδα, εκδηλώνεται μια τρομερή αδυναμία να προωθηθούν τα ελληνικά συμφέροντα. Και αυτό, παρά τα γεγονός πως η κύρια αιτία της διαμάχης, το όνομα της γειτονικής χώρας, ευνοεί συντριπτικά τις ελληνικές θέσεις.
Το ίδιο και με την Αλβανία. Εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί βρέθηκαν, επιβίωσαν και πλούτισαν στην Ελλάδα, και το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τον κόσμο αυτό για τη διαμόρφωση ενός θετικού κλίματος στο λαό της γειτονικής χώρας, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Υποτίθεται, ακόμη, πως εδώ που έφτασαν τα πράγματα, κύριο όργανο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα Τίρανα επιθυμούν σφόδρα να γίνουν μέλος της Ένωσης και, παρά την επιθυμία τους αυτή, αρνούνται να διευθετήσουν εκκρεμότητες με την Αθήνα – απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξή τους στην Ευρώπη. Αντιθέτως, επηρεάζονται από την Τουρκία η οποία δεν είναι μέλος της Ένωσης.
Όλα αυτά δείχνουν πλήρη εγκατάλειψη των δομών του κράτους και των λειτουργιών του. Μια ιδεολογία παραίτησης κυριάρχησε από το ΄90 και εδώ, και το αποτέλεσμα είναι εμφανές.
Εκεί που τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα είναι οι σχέσεις με την Τουρκία. Τα όργανα του ελληνικού κράτους δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως η ανατολική χώρα δεν ιδρώνει ιδιαιτέρως σήμερα με την επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, και η μόνη γλώσσα που μιλά είναι η ισχύς.
Η υπόθεση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών και των δύο Ελλήνων ομήρων είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις αδυναμίας αποτελεσματικής υποστήριξης των αρχών της ελληνικής πολιτικής.
Αν και ο πλήρης εκφυλισμός της πολιτικής ισχύος άρχισε ιδεολογικά από τα μέσα του ’90 όπως προαναφέρθηκε, η αδυναμία στην ισορροπία μεταξύ των δύο χωρών υπήρχε από την επομένη της Λοζάνης, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα. Και αυτό έπρεπε να ανησυχήσει τις πολιτικές εξουσίες από τότε.
Ενώ η Τουρκία ακολούθησε μια προγραμματισμένη εξωτερική πολιτική με στόχο την ισχυροποίησή της, η Ελλάδα, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή ή δεν μπόρεσε να κυβερνηθεί από ικανές προσωπικότητες. Αυτό δείχνει το αποτέλεσμα.
Οι αγιογραφικές προσπάθειες των κυβερνητών της με την απόσταση της σημερινής ματιάς καταρρέουν.
Η Αθήνα δεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση διαχείρισης των σχέσεών της με την Άγκυρα μόνο σήμερα, με την υπόθεση των «οκτώ». Βρέθηκε και στη δεκαετία του ’20, όταν κατηγορήθηκε ότι ευνοούσε τους «συντηρητικούς» κύκλους της μειονότητας στην αντιπαράθεσή τους με τους «νεωτεριστές» κεμαλικούς.
Αναφέρομαι στη γνωστή υπόθεση του Μουσταφά Σαμπρί, του τελευταίου θρησκευτικού ηγέτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατέφυγε με μια δυναμική μουσουλμανική ομάδα («παλαιομουσουλμάνοι») στη Θράκη, αντικεμαλικού φρονήματος και προσηλωμένη στο Κοράνι. Αυτού του κλίματος ήταν και η πλειοψηφία της μειονότητας. Αυτή η ομάδα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ισχυρός ανασταλτικός παράγοντας στη διείσδυση του τουρκισμού στη Θράκη, αλλά το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν κατάφερε να την αξιοποιήσει αλλά αναγκάστηκε και να …
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube