Η Τουρκία στην αρχή της κρίσης κινήθηκε στο θέμα της Συρίας από κοινού με τις ΗΠΑ, τη Σ. Αραβία και το Κατάρ. Είναι δε γνωστές οι υπερφίαλες δηλώσεις του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, ότι ήταν θέμα εβδομάδων η ανατροπή του Άσαντ και η ανάληψη της εξουσίας από τα στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τα οποία αποτελούν ενεργούμενα του Ερντογάν και του ΑΚΡ.
Στρατηγικός στόχος του Ερντογάν ήταν η μετατροπή της νέας σουνιτικής Συρίας σε προτεκτοράτο της Τουρκίας, μέρος του φιλόδοξου σχεδίου για έλεγχο όλης της Μέσης Ανατολής, αλλά και για μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε μια μουσουλμανική λίμνη, σε συνεργασία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα του Μόρσι, που κυβερνούσε στην Αίγυπτο.

Όταν άλλαξαν τα «κόζια», λόγω άρνησης της Ρωσίας και της Κίνας να συναινέσουν σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, αναγκάστηκαν να αλλάξουν ρότα και οι ΗΠΑ, μη επιμένοντας πλέον στην ανατροπή του Άσαντ.

Εν τω μεταξύ, από τα πλήγματα που δέχτηκε ο Άσαντ απώλεσε τον έλεγχο εκτεταμένων περιοχών της συριακής επικράτειας, σε τρεις περιοχές της οποίας οι Κούρδοι, εκμεταλλευόμενοι το κενό εξουσίας, δημιούργησαν τρία καντόνια. Τότε η Τουρκία αντιλήφθηκε το στρατηγικό λάθος που είχε διαπράξει και διαπίστωσε ότι, τελικά, η πράξη που είχε υπολογίσει, αντί για πολλαπλασιασμός τής έβγαινε… διαίρεση!

Πανικόβλητη –ο πανικός και η έλλειψη ψυχραιμίας είναι κακός σύμβουλος–, όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, η Τουρκία αρπάχτηκε από τους φανατικούς μουσουλμάνους, την Αλ Νούσρα και το ΙΚ, συνεργάστηκε μαζί τους ερήμην των ΗΠΑ, με στόχο να τους στρέψει εναντίον των Κούρδων, για να εξουδετερώσει και να εκμηδενίσει τα κέρδη τους στη Συρία.

Φυσικά ο Ερντογάν, εφαρμόζοντας την ελληνική παροιμία «το τερπνόν μετά του ωφελίμου», έκανε και μπίζνες με τους αιμοσταγείς δολοφόνους του ΙΚ, εμπλουτίζοντας το ήδη παραφουσκωμένο προσωπικό του θησαυροφυλάκιο κατά πολλές εκατοντάδες δολάρια, κυρίως μέσω του λαθρεμπορίου πετρελαίου.

Τελευταία συνεργασία Ερντογάν-ΙΚ, και μάλιστα αγαστή, ήταν στην Τζαραμπλούς. Η Τουρκία μετέφερε περί τους 4.000 ενόπλους του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού (ΕΣΣ), μέσω του δικού της εδάφους, στην τουρκική κωμόπολη Καρκαμίς, και από κει τους έβαλε να αντικαταστήσουν τους τζιχαντιστές που μέχρι τότε ήλεγχαν την πόλη.

Μαζί τους μπήκαν στην συριακή κωμόπολη και έξι αποσπάσματα των Ειδικών Δυνάμεων, συνολικής δύναμης 180 ανδρών, 16 άρματα μάχης και περίπου 20 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού του τουρκικού στρατού. Στην εν λόγω επιχείρηση, που ονομάστηκε «Ασπίδα του Ευφράτη», δεν έπεσε ούτε μια ντουφεκιά. Οι τζιχαντιστές στην κυριολεξία παρέδωσαν την πόλη στους ενόπλους του ΕΣΣ, ορισμένοι απ’ αυτούς αναχώρησαν για τη Ράκκα και κάποιοι παρέμειναν εκεί, αλλάζοντας απλώς καπέλο και στολή.

Όλη αυτήν την παρωδία επιχείρησης, που η Τουρκία την παρουσιάζει στη διεθνή κοινότητα ως έμπρακτη μεταμέλεια και συμμετοχή πλέον στον αγώνα εναντίον των τζιχαντιστών του ΙΚ, την υποστήριξαν από αέρος οι ΗΠΑ με αεροσκάφη F-16 και Α-10. Την υποστήριξαν και συνεχίζουν να την υποστηρίζουν επίσης οι Ρώσοι, δίνοντας άδεια στα τουρκικά F-16 να μπαίνουν στον εναέριο χώρο της Συρίας για πρώτη φορά μετά την κατάρριψη του ρωσικού SU-24 (24 Νοεμβρίου 2015) και να βομβαρδίζουν.

Για όσους αναρωτιούνται τι βομβαρδίζουν, να τους ενημερώσουμε ότι βομβαρδίζουν αποκλειστικά κουρδικούς στόχους, όπως αποκλειστικός στόχος της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» είναι η εξάλειψη των κουρδικών θυλάκων από την περιοχή που βρίσκεται δυτικά του Ευφράτη.

Τους θυμίζουμε τον τρόπο που αποχώρησαν από το Αφγανιστάν Ρώσοι και Αμερικανοί, και προσφάτως οι Ισραηλινοί από τον Λίβανο.

Για όσους συμπεριλάβουν σε αυτές τις περιπτώσεις την Κύπρο, τους λέμε ότι είναι άλλης τάξης και φύσης ζήτημα, αν και ίσως να μην είναι και πολύ μακριά η μέρα που θα δούμε τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής να αποχωρούν και από την Κύπρο…

Pontos-news

κυριακάτικη δημοκρατία