Το «μικτό διαπεπλεγμένο» σύστημα της Ζουρλολάνδης – Part 1
Ο C.V. είναι ένας άξιος επιστήμονας – φίλος από παλιά – πρώην ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος της χώρας αυτής και μέλος του κυβερνώντος «αριστερού» κόμματος, που ήρθε στην εξουσία με το σύνθημα (μεταξύ πολλών άλλων) «βάζουμε οριστικό τέλος στη διαπλοκή». Κατά καιρούς βρισκόμαστε και συζητάμε.
Χθες λοιπόν διημήφθη ο κατωτέρω διάλογος:
– (Δ.Β.) Και τι έκανες;
– Ξήλωσα όλο το ΔΣ της υπηρεσίας και έβαλα 5 «ταλιμπάν». Πρόσωπα από τον ακαδημαϊκό χώρο που τους ήξερα καλά με εντολή και αποστολή να ξεκαθαρίσουν το τοπίο από την κόπρο του Αυγείου.
– Το ξεκαθάρισαν;
– Όχι! Έφαγαν τα μούτρα τους και τελικά παραιτήθηκαν… Στο τέλος, …παραιτήθηκα κι εγώ! Δεν μπορούσα να ανέχομαι αυτή τη βρωμιά. Το συμπέρασμα είναι ένα: Το «σύστημα» που έχουν οργανώσει οι «από κάτω» είναι πιο ισχυρό από τις όποιες επιδιώξεις των «από πάνω».
– Και αυτοί οι «από πάνω» πώς αντιδρούν τελικά;
– Είτε εξομοιώνονται με το «σύστημα», είτε αποστασιοποιούνται και τελικά δεν ασκούν καμία διοίκηση, ή φεύγουν όπως έφυγα εγώ.
– Και γιατί δεν διώχνετε όλα αυτά τα καθάρματα, ή τουλάχιστον γιατί δεν τους διασκορπίζετε ώστε να διαλύσετε το «σύστημα διαπλοκής» ;
– Δεν μπορούμε
– Μάλλον δεν θέλετε
– Πέσ’ το κι έτσι. Είναι «δημόσιος τομέας». Δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να τον πειράξουμε
– (Δ.Β.) Ωραία «αριστερά» είστε … … …
– … … …
– … … …
– (C.V.) Αυτή δυστυχώς είναι η κατάσταση… Πώς σου φάνηκε;
– (Δ.Β.) Δεν μπορώ να πώ ότι πέφτω απ’ τα σύννεφα. Ομολογώ πάντως ότι εντυπωσιάστηκα. Και έγινα λίγο σοφότερος. Ό,τι μαθαίνει κανείς, χρήσιμο είναι
– (C.V.) Την άλλη φορά θα σου πώ κι άλλα! Τώρα πρέπει να φύγω
«Μία ωραία ατμόσφαιρα»
Εμείς ανήκουμε στην προηγμένη και «θεσμικά θωρακισμένη» Ευρώπη του «κράτους δικαίου».
Η Ζουρλολάνδη διαθέτει επαρκέστατους και λεπτομερέστατους μηχανισμούς ελέγχου και όλα αυτά που δήθεν «περιγράφονται» αποτελούν μέρος μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας σπίλωσης προσωπικοτήτων και «δολοφονίας χαρακτήρων» των ευόρκως και με αυταπάρνηση εργαζομένων στον «αποδεκατισμένο» δημόσιο τομέα εκείνης της χώρας.
Και επειδή ακριβώς όλα αυτά δεν συμβαίνουν Ποτέ, μόνο σε μια εντελώς φανταστική χώρα θα μπορούσαν (υποθετικώς) να λαμβάνουν χώρα.
Στη χώρα του «Ποτέ – Ποτέ», γνωστής και ως Neverland.