Δεν αξίζει άλλο να αναφερθεί κανείς στο πως καταφέρνει ένα ακραίο πολιτικό σχήμα απ’ του Τούρκους ελεγχόμενο, να καθηλώνει την κοινή γνώμη πέρι του αποκαλούμενου αλλά μη δικαιολογημένου «τσάμικου ζητήματος», και πως ένας τυχοδιώκτης Πρωθυπουργός να σέρνει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις σε σημείο επικίνδυνο. Τις ημέρες αυτές όλοι λίγο πολύ έγραψαν περί αυτού.

Εξ άλλου καθόσον γράφουμε για το νεοναζιστικών αντιλήψεων πρόσωπο του Σπετίμ Ιντρίζι, μάλλον του ανεβάζουμε τους πόντους της σημασίας του κατά συνέπεια και την αξία στο χρηματηστήριο των περίεργων διασυνδέσεων του στην Τουρκία.

Επειδή όμως τα πράγματα στην Αλβανία μάλλον δεν λειτουργούν όπως σε κάθε ευνομούμενη δημοκρατία, άλλο τόσο σε κατάστασεις όπως στην Ελλάδα, και όποια προσέγγιση με τα δεδομένα που εμείς έχουμε υπόψη μας οδηγεί σε λάθος συμπέρασμα, ας κάνουμε ακόμη μια αναφορά. Στην Αλβανία δεν υφίσταται έλεγχος για την εκφορά ρατσιστικών και εμπρηστικών δηλώσεων στο δημόσιο λόγο. Η δεοντολογία είναι κάτι που δεν προσέγγισε ακόμη τα αγέρωχα βράχια της. Τα δε τηλεοπτικά κανάλια υποταγμένα στην πολιτική εξουσία και προκειμένου να την εξυπηρετήσουν βυθίζονται κάθε μέρα και περισσότερο στα χαντάκια του εθνικισμού και της καλλιέργιας μίσους προς τους γείτονες για να καλύψουν τη γύμνια της εξαθλίωσης και των ναρκωτικών. Τις συνέπειες δεν τους τις επισημαίνει κανείς και επωφελούνται ότι στην Ελλάδα συνεχίζουν να τους αντιμετώπιζουν ως τους καημένους του αλβανούς που βγήκαν πάμφτωχοι απ’ τον κομμουνιστικό διωγμό, άρα ανοχή στο μωρό… Τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην!

Για τη συνέχεια Himara