Κανονικά το κομμάτι έπρεπε να ξεκινήσει από την ερμηνεία της ασθένειας “απαλλαγή άρσης βάρους”. Ειδική ασθένεια που πλήττει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, δημόσιους υπαλλήλους και ειδικά τους υπαλλήλους του ΕΚΑΒ. Αλλά θα πηγαίναμε κατευθείαν στα δύσκολα…
Ας ξεκινήσουμε κλασικά. Πόσες φορές έχετε ακούσει ότι ο ασθενής ξεψύχησε πριν προλάβει το ΕΚΑΒ να φθάσει; Πόσες φορές αναρωτηθήκατε γιατί το δικό μας ΕΚΑΒ ποτέ δεν φθάνει στην ώρα του; Ξέρω. Δεκάδες… Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή. Το ΕΚΑΒ καθυστερεί και ο ασθενής ξεψυχά στο πεζοδρόμιο, γιατί το ΕΚΑΒ είναι άλλη μια ΔΕΚΟ που λειτουργεί προς όφελος των εργαζομένων στην επιχείρηση και όχι προς όφελος των φορολογουμένων. Τόσο απλά… 
Και δεν το λέω εγώ (μόνο). Το λέει η ίδια η διοίκηση του ΕΚΑΒ που δέχεται καθημερινά κριτική για το δυσλειτουργία της επιχείρησης. Με αφορμή τα δύο πρόσφατα, τραγικά γεγονότα της Χαλκιδικής, η ανακοίνωση-απολογία της διοίκησης του ΕΚΑΒ μας επέτρεψε να ρίξουμε επιτέλους φως στο γιατί το ασθενοφόρο δεν φτάνει ποτέ στην ώρα που πρέπει, αν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο..
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
1. Στο ΕΚΑΒ της Χαλκιδικής υπηρετούν 34 άτομα. Γιατί 34; Μα γιατί, όπως μας πληροφορεί το ίδιο το ΕΚΑΒ, ξαφνικά πολλοί υπάλληλοι της υπηρεσίας έπαθαν όλοι μαζί λουμπάγκο! Για την ακρίβεια, 8 υπάλληλοι προσκόμισαν πιστοποιητικό “απαλλαγής άρσης βάρους”. Δηλαδή; Δηλαδή ξαφνικά 8 υπάλληλοι του τοπικού ΕΚΑΒ έχουν φέρει χαρτί από υγειονομική υπηρεσία του Δημοσίου (από τους συναδέλφους τους δηλαδή…) ότι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά για την οποία έχουν προσληφθεί. Λίγο περίεργο; Όλοι πάσχουν από την ίδια αρρώστια; Όλοι “απαλλαγή άρσης βάρους”;

Για τη συνέχεια Capital