Τι να σου πω Σενέρ Λεβέντ, γι΄ αυτά που με ρωτούσες χτες; Φυσικά και θέλω να σωθώ. Με ρωτάς αν θέλω να με σώσει ο κατακτητής μας; Ας με σώσει κι αυτός, φτάνει να σωθώ.

Το λες σαρκαστικά εσύ, αλλά είναι αλήθεια ότι μπορεί να με σώσει κάπως. Ξέρεις από πού; Από αυτούς που έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Από αυτούς που υπερασπίζονται τον κατακτητή περισσότερο από τον ίδιο τον κατακτητή. Που του βρίσκουν άλλοθι. Που δικαιολογούν τα εγκλήματά του. Που υποκλίνονται στη δύναμή του. Τους υπόδουλους, που δεν το ξέρουν ότι είναι υπόδουλοι. Νομίζουν ότι μπορούν να απολαμβάνουν ελευθερία στην αγκαλιά του κατακτητή τους. Δεν νιώθουν ακόμα ότι τους πνίγει η αγκαλιά του.

Εσύ, φίλε μου, το ξέρεις καλά ότι είναι πιο επικίνδυνοι από τον ίδιο τον κατακτητή. Διότι, πούλησαν τη ψυχή τους στον διάβολο. Το ξέρεις διότι το ζεις με διώξεις και απειλές. Εμένα απλώς με βρίζουν, δεν είναι τίποτα, εσύ όμως ρισκάρεις τη ζωή σου. Και δεν φτάνει αυτό, τους έχεις κι αυτούς τους υπόδουλους, τους «πολιτικούς εμπειρογνώμονες», να σου λένε να μην χαλάς το κλίμα. Ξέρεις γιατί. Διότι, στην πραγματικότητα δεν είναι ότι προσέχουν να μην χαλάσει το κλίμα, περισσότερο είναι ότι προσέχουν τη ψυχή τους. Θα έλεγα τη συνείδησή τους, αλλά δεν νομίζω να τους απέμεινε συνείδηση.

Σου λένε, αν υπάρχει έστω και ένας Σενέρ να ζει υπό κατοχικό καθεστώς και να μιλά για κατοχή, για απελευθέρωση, για σφετεριστές, για Κυπριακή Δημοκρατία, για σφαγές, για βιασμούς, για αγνοούμενους, εμείς με ποια ψυχή να τα κρύβουμε όλα; Το είδες ότι ακόμα και για τις δίκες σφετεριστών, που γίνονται τελευταία -σαν να ξύπνησε η κυβέρνηση και η αστυνομία από βαθύ λήθαργο- υπάρχουν Ελληνοκύπριοι που διαμαρτύρονται. Ψάχνουν επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι στέλνει λανθασμένα μηνύματα αυτό, ότι δεν βοηθά το κλίμα και τη λύση. Μας διέλυσε η κλιματική αλλαγή, κι αυτοί νομίζουν πως υπάρχει καλό κλίμα κι έρχεται η λύση οσονούπω. Πέρα βρέχει.

Καλά τα λες. Έσωσε τους Τουρκοκύπριους η Τουρκία, θα σώσει τώρα και τους Ελληνοκύπριους. Όλη την Κύπρο θέλει να σώσει όχι μόνο τη μισή. Μην το λες ειρωνικά. Έτσι πιστεύουν αυτοί που σου λέω. Αυτοί που πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο. Εσύ κι εγώ δεν θα σωθούμε, μάλλον, φίλε μου. Ξεροκέφαλε, φίλε μου. Που επιμένεις να φωνάζεις να μας αφήσει ήσυχους η Τουρκία. Γιατί επιμένεις, αφού δεν ακούει κανένας; Ούτε απ΄ εδώ, ούτε απ΄ εκεί. Ακόμα και τη λέξη κατοχή να λέμε, τους χτυπά στα μηνίγγια. Τους σπάει τα νεύρα. Τι ενοχλητική λέξη που είναι! Άκου, κατοχή! Άκου, κατοχικό καθεστώς! Τι αναχρονιστικά πράματα επιμένουμε να λέμε. Μήπως έχουμε κατοχή και επιμένουμε;

Η μεγάλη Τουρκία κάνει τόσα για εμάς κι εμείς να την κατηγορούμε και να απαιτούμε να σιχτιριστεί από τον τόπο μας; Δεν είναι σωστά αυτά τα πράματα. Πώς να βελτιωθεί το κλίμα έτσι; Να προσαρμοστούμε όλοι να ησυχάσουμε, Σενέρ. Δεν βλέπεις ότι θα μας φέρει και ηλεκτρισμό; Απευθείας με καλώδιο. Να συνδεθούμε με την Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Για να έχουμε, λένε, ενεργειακή ασφάλεια. Τι χαρά κι αυτή! Να μας δέσουν σφικτά με ένα χοντρό καλώδιο, μην κι έχουμε καμιά ελπίδα να τους ξεφύγουμε.

Λες να κάτσουμε στα βραστά μας, Σενέρ; Να μην τους χαλούμε το όνειρο; Ξέρεις ποιο είναι το όνειρο τους, ε; Για τους «πολιτικούς εμπειρογνώμονες», λέω, τους συνειδητοποιημένους υπόδουλος. Αυτούς που πιστεύουν πως αν δεν λένε κατοχή την κατοχή δεν θα είναι τόσο βαριά. Να τα βρουν με τον δικτάτορα, αυτό ονειρεύονται. Να συνεργαστούν μαζί του. Να γίνουν συνέταιροί του στη διαχείριση της πατρίδας μας. Και μάλιστα όχι όλοι μαζί οι Κύπριοι, αλλά χωριστά. Άλλο εσείς, άλλο εμείς. Αυτό πιστεύουν κι ας αραδιάζουν αμπελοφιλοσοφίες για την επανένωση. Στην πραγματικότητα πιστεύουν στον διαχωρισμό. Το έχουν πάρει απόφαση. Και σου το έχω ξαναπεί νομίζω: Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που έχουμε μαζί τους. Γι΄ αυτό και μας θεωρούν επικίνδυνους όσους πιστεύουμε σε μία χώρα, ένα κράτος, έναν λαό.

Αλλά, ένα θα σου πω, φίλε μου -να το ακούσουν κι αυτοί που μας προσέχουν να μην τους χαλάμε το κλίμα. Έγραψε και κάτι άλλο ο Νίκος Καζαντζάκης, εκτός από τη φράση, που είναι χαραγμένη στον τάφο του και τη θυμήθηκες τις προάλλες. Έγραψε: Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ’σαι ελεύθερος, παρά να μάχεσαι για ελευθερία.

Φιλελεύθερος