Ο James Bond βασίστηκε σε αξιωματικό πληροφοριών του Βασιλικού Ναυτικού της Μ. Βρετανίας με το παρωνύμιο «Biffy» – Παρόλ’ αυτά εξακολουθούσε να οδηγεί τεθωρακισμένη Rolls Royce.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένας σωρός από στοιχεία που συνδέουν τις αληθινές περιπέτειες κατασκοπείας του Biffy με αυτές του James Bond – από τη σύνδεσή του με σκιώδεις δολοφονίες έως τις εμπειρίες του με ρωσικά gadgets τύπου 007.

Ο James Bond βασίστηκε μυστικά σε έναν αξιωματικό πληροφοριών βρετανικής καταγωγής, ο οποίος ήταν  γεννημένος στην Ουκρανία με το παρωνύμιο «Biffy», όπως ισχυρίζεται ένας ειδικός του βρετανικού στρατού.

Σε μια βιογραφία του ήρωα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και πολύγλωσσου αξιωματικού πληρορφοριών των μυστικών υπηρεσιών, Wilfred Dunderdale, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι «ο ναύτης που έγινε κατάσκοπος» – ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους καλύτερους φίλους του δημιουργού του 007, Ian Fleming, – ήταν η πραγματική έμπνευση για τον δημοφιλή χαρακτήρα του James Bond.

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο αντισυνταγματάρχης Tim Spicer – ένας βετεράνος του βρετανικού στρατού και λάτρης της περιπέτειας που κάποτε ηγήθηκε του μεγαλύτερου ιδιωτικού στρατού στο Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Σιέρα Λεόνε.

Λέει, λοιπόν, στην βιογραφία του: «Ο Biffy ήταν τζέντλεμαν του βρετανικού ναυτικού, γενναίος, εκκεντρικός και βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα της διεθνούς κατασκοπείας. Αυτό, προφανώνς, τον καθιστά ως το τέλειο πρότυπο για τον 007».

Ο αντισυνταγματάρχης Spicer αφιέρωσε τρία χρόνια στην έρευνα για τον θρυλικό ήρωα Biffy του βιβλίου του «A Suspicion Of Spies» που πρόσφατα κυκλοφόρησε. Το παρωνύμιο του αξιωματικού πληροφοριών προέρχεται από το βάναυσο και αστραπιαίο rear hook (ισχυρό χτύπημα με την δεξιά γροθιά δεξιόχειρα πυγμάχου), το οποίο τελειοποίησε στη γενέτειρά του, την Οδησσό, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένας σωρός από στοιχεία που συνδέουν τις πραγματικές περιπέτειες κατασκοπείας του Biffy με αυτές του James Bond – από τις διασυνδέσεις του με σκοτεινούς φόνους μέχρι την εμπειρία που είχε  με ρωσικά gadgets τύπου 007.

Παρότι ο Biffy ήταν ομολογουμένως βίαιος και άγριος πυγμάχος μέσα στο ρινγκ, λέγεται ότι ήταν ένας μαλακός άνθρωπος και πολύγλωσσος τζέντλεμαν με ιδιαίτερη τάση να σώζει δεσποινίδες που βρίσκονταν σε κίνδυνο.

Ο Biffy έχει εμφανιστεί σε περισσότερα από 60 βιβλία και ιστότοπους, αλλά ο αντισυνταγματάρχης Spicer είναι ο πρώτος που έγραψε την ιστορία της ζωής του.

Επίσης, ο αντισυνταγματάρχης Spicer προσέθεσε σχετικά με την ομοιότητα του Biffy με τον υπερκατάσκοπο James Bond: «Ήταν μάλλον σαν ένα φάντασμα που ήξερε κανείς ότι υπήρχε, αλλά η μορφή του δεν έμενε ποτέ στο ίδιο σημείο για αρκετή ώρα ώστε να μπορεί κανείς να το δει καθαρά. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος – κομψός, εκλεπτυσμένος, ευγενικός και πλούσιος, και συνάμα αδίστακτος και αποτελεσματικός αξιωματικός πληροφοριών σε μια καριέρα που κάλυπτε μια περίοδο που ξεκινούσε από τη Ρωσική Επανάσταση μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο και όχι μόνο.

Σίγουρα, η δράση και η ίντριγκα στη ζωή του θα μπορούσαν να προέρχονται κατευθείαν από τις σελίδες του From Russia With Love, για το οποίο ο Biffy λειτούργησε ως σύμβουλος.»

Ο Biffy και ο δημιουργός του James Bond, Ian Fleming, ήταν φίλοι για 25 χρόνια μέχρι το θάνατο του συγγραφέα το 1964.

Ως αξιωματικός πληροφοριών, ο Biffy λέγεται ότι κυκλοφορούσε στο Παρίσι με μια θωρακισμένη Rolls Royce.

Πιστεύεται, επίσης, ότι πλήρωσε με χρυσές λίρες Βρετανίδες στο χαρέμι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης πριν τις βοηθήσει να δραπετεύσουν από τα νύχια του με ένα καταδρομικό του ναυτικού.

Ακόμη, ήταν μέλος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών το 1921 και επικεφαλής σταθμού τους στο Παρίσι πέντε χρόνια αργότερα. Οι προσπάθειές του ως αξιωματικού πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ian Fleming έχει, επίσης, παραδεχτεί ότι ο χαρακτήρας του James Bond βασίστηκε σε ανθρώπους που γνώριζε, λέγοντας κάποτε: «Οι πλοκές μου είναι φανταστικές, αλλά η όλη ιδέα βασίζεται στην αλήθεια και ό,τι γράφω έχει προηγούμενο στην αλήθεια».

Επιπλέον, ο συγγραφέας έχει πει ότι το βιβλίο του From Russia With Love στο οποίο κάνει λόγο για ένα σοβιετικό κατασκοπευτικό δίκτυο, εμπνεύστηκε εν μέρει από τον συνταγματάρχη Grigori Tokaev – έναν αποστάτη του οποίου χειριστής ήταν ο Biffy.

Ο Biffy ήταν υπεύθυνος για υποβρύχιες επιθέσεις κατά των Ναζί και χρησιμοποίησε τα άπταιστα ρωσικά του για να εκτονώσει τις τεταμένες αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε ηλικία μόλις 18 ετών προσελήφθη από τη βρετανική ναυτική υπηρεσία πληροφοριών ως διερμηνέας, καθώς γνώριζε αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, πολωνικά και γερμανικά.

Η ομοιότητα των βάναυσων τεχνικών του James Bond με αυτές του Biffy στο βιβλίο του Ian Fleming αντικατοπτρίζεται από την παραδοχή του (Biffy) ότι οι δεκαετίες που ήταν κατάσκοπος για τη Βρετανία ήταν «40 χρόνια εξουσιοδοτημένης βιαιοπραγίας».

Ο ιστορικός Andrew Roberts δήλωσε για το νέο βιβλίο του αντισυνταγματάρχη Spicer: «Με εκπαιδευμένους δολοφόνους, ψευδώνυμα, ραντεβού, παγιδευμένα χρηματοκιβώτια, αγγελιοφόρους, παράνομες εναέριες ρίψεις, οίκους ανοχής και επιδρομές της Γκεστάπο τα ξημερώματα, το βιβλίο αυτό διαβάζεται σαν ένα καταπληκτικό σενάριο ταινίας, αλλά κάθε λέξη του είναι αληθινή».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα λεγόμενα του Christopher Andrews, ο οποίος είναι γνωστός ως ο επίσημος ιστορικός της MI5 με φήμες να τον θέλουν ως δεινό στρατολόγο των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, για τον θρυλικό Βρετανό αξιωματικό πληροφοριών Biffy.

Ο Wilfred Dunderdale αποκάλεσε κάποτε τη μακρά καριέρα του στις μυστικές υπηρεσίες «40 χρόνια εξουσιοδοτημένης βιαιοπραγίας». Οι πιο ανατριχιαστικές περιπέτειές του, ωστόσο, είχαν λάβει χώρα πριν από την εισχώρησή του στην MI6 το 1921. Ο Dunderdale μεγάλωσε στην τσαρική Ρωσία, όπου ο Βρετανός πατέρας του εργαζόταν ως επιτυχημένος διαμεσολαβητής/ατζέντης όπλων και ναυτιλιακών προϊόντων. Σε ηλικία μόλις 16 ετών, ο Dunderdale τιμήθηκε με το Τάγμα της Αγίας Άννας – το ισοδύναμο του ιππότη – από τον Τσάρο Νικόλαο Β’, για τον ρόλο του στη βύθιση τεσσάρων γερμανικών πλοίων κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας δοκιμής ενός νέου υποβρυχίου το 1916.

Στη συνέχεια, το 1920, κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, και ενώ εργαζόταν ως μεταφραστής για τις βρετανικές ναυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, ο Dunderdale ηγήθηκε μιας ομάδας επιβίβασης για να πάρει τον έλεγχο του υποβρυχίου Outka, του οποίου το φιλομπολσεβικικό πλήρωμα απειλούσε να ρίξει στη θάλασσα τους τσαρικούς αξιωματικούς του. Η επιδεξιότητά του στην πυγμαχία με τη βοήθεια της οποίας έδωσε τέλος στην ανταρσία, του χάρισε το παρωνύμιο «Biffy». Ήταν ακόμη γνωστός με αυτό το παρατσούκλι, το οποίο χρησιμοποιούσε για να υπογράφει επιστολές προς φίλους και συναδέλφους, όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά σχεδόν μισό αιώνα αργότερα.

Λίγο πριν από τα 88α γενέθλιά του, τον Δεκέμβριο του 1987, ο Biffy με κάλεσε σε γεύμα στη Νέα Υόρκη. Ζούσε με ιδιαίτερο στυλ σε ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα με υπηρεσίες ξενοδοχείου στην Πέμπτη Λεωφόρο. Το προσωπικό διαχείρισης του διαμερίσματος έφερε στο ευρύχωρο ασανσέρ υπηρεσίας ένα νόστιμο γεύμα, μαζί με πιατικά, μαχαιροπήρουνα, τραπέζι και καρέκλες. Παρούσα ήταν, επίσης, η τρίτη σύζυγος του Biffy, η Debby McCloud. Η Τζαμαϊκανή υπηρέτριά τους, με το υπέροχο όνομα Hyacinth Lightbody, περιφερόταν στο βάθος.

Καθώς ξεκινούσαμε το γεύμα, ο Biffy μου είπε ότι, παρόλο που ζούσε στη Νέα Υόρκη, επέστρεφε κάθε χρόνο στην Αγγλία και πλήρωνε τον φόρο εισοδήματός του στην ώρα του, ως οφείλει ο κάθε πατριώτης. Οι στάχτες του διασκορπίστηκαν αργότερα στο χωριό του, το Bletchingley, όπου μια αναμνηστική πλάκα στην εκκλησία της ενορίας τον περιγράφει ως «διακεκριμένο διπλωμάτη και αξιωματικό του ναυτικού». Έχοντας κάνει δεκτό τον σεβασμό του Biffy για τον νόμο περί κρατικών μυστικών, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην καριέρα του στην MI6.

Αν και δεν περίμενα ότι ο Biffy θα αναγνώριζε κάποιον από τους πρώην πράκτορές του κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής μας συζήτησης, μπορέσαμε να συγκρίνουμε κάποιες αναμνήσεις από τη ζωή του στο Παρίσι, όπου πέρασε 14 χρόνια (1926-40) ως επικεφαλής του κεντρικού σταθμού της MI6. Κύριο καθήκον του ήταν ο σύνδεσμος με τις πολύ μεγαλύτερες γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, ιδίως με το Deuxième Bureau, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την κατασκοπεία στο εξωτερικό.

Η φήμη του Biffy ως «λατρης του αδύναμου φύλου» συνέβαλε στο να απολαύσει περισσότερο τη ζωή του στο Παρίσι του μεσοπολέμου. Είχε εντυπωσιαστεί πολύ από τις «υψηλόβαθμες» γυναίκες πράκτορες της Γαλλίας- στις Παριζιάνες ερωμένες του κατά τη δεκαετία του 1930 περιλαμβανόταν πιθανότατα και η Josephine Baker, η αμερικανικής καταγωγής έγχρωμη αστέρας του Folies Bergère, η οποία αργότερα έγινε η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη Γαλλίδα μυστική πράκτορας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ernest Hemingway, ο οποίος πιθανότατα είχε επίσης σχέση με την Baker στο προπολεμικό Παρίσι, την αποκάλεσε ως «την πιο εντυπωσιακή γυναίκα που είδε ποτέ κανείς ή θα δει ποτέ». Μια ολόσωμη γυμνή φωτογραφία της Baker είναι η πιο εντυπωσιακή από τις πολλές απεικονίσεις στη συναρπαστική και αποκαλυπτική βιογραφία του Biffy γραμμένη από τον  αντισυνταγματάρχη Tim Spicer, «A Suspicion of Spies».

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Biffy ως επικεφαλής του σταθμού της MI6 ήταν να προωθήσει την άκρως απόρρητη συνεργασία μεταξύ Βρετανών, Γάλλων και Πολωνών κρυπταναλυτών για να σπάσουν αυτό που οι Γερμανοί πίστευαν ότι ήταν το αδιάρρηκτο κρυπτογράφημα της μηχανής Enigma. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λαθραία μεταφορά του πολωνικού αντιγράφου της μηχανής Enigma από τη Βαρσοβία, μέσω Παρισιού, στο Λονδίνο, λίγο πριν ο Χίτλερ εισβάλει στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939 – ένα κρίσιμο βήμα στην ανάπτυξη του Ultra, ίσως της σημαντικότερης πηγής πληροφοριών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως επιβεβαίωσε αργότερα ο Ian Fleming, η αφήγηση στο From Russia with Love για τη λαθραία μεταφορά μιας άκρως απόρρητης μηχανής κρυπτογράφησης με το Orient Express οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον Biffy. Ο Spicer, ο οποίος αφιερώνει το τελευταίο του κεφάλαιο στη στενή φιλία του Fleming και του Dunderdale, περιγράφει τον Biffy ως «περισσότερο Bond παρά Smiley».

Ο Spicer ανακάλυψε πολλά τόσο στα γαλλικά όσο και στα βρετανικά επίσημα αρχεία, καθώς και σε ιδιωτικά έγγραφα, τα οποία συμπληρώνουν την αποσπασματική περιγραφή της καριέρας του Biffy πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην επίσημη ιστορία της MI6, η οποία – σε αντίθεση με εκείνες της MI5 και της GCHQ – σταματά το 1959 και θα πρέπει τώρα να επικαιροποιηθεί. Ο αντισυνταγματάρχης Spicer δεν φταίει για το γεγονός ότι έχει ανακαλύψει λιγότερα σημαντικά στοιχεία για τις αρχές του Ψυχρού Πολέμου, όταν ο Biffy ήταν Επόπτης  Συνδέσμων με πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών – κυρίως με τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε επιχειρήσεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Οι πόροι της MI6 επισκιάζονταν από εκείνους της KGB– της οποίας η οργάνωσή ήταν επίσης συγκεχυμένη. Χωρίς να γνωρίζει τη διείσδυση των Σοβιετικών κατασκόπων Kim Philby και George Blake στην MI6, ο Biffy πίστευε ότι «οι Ρώσοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταλάβουν την υπηρεσία μας –MI6– λόγω της συγκεχυμένης διοίκησης». Πριν συνταξιοδοτηθεί στη συνήθη ηλικία των 60 ετών το 1959, αύξησε την ιστορική σύγχυση καταστρέφοντας όλους τους φακέλους των συνδεσμων με τις ξενες μυστικες υπηρεσιες πληροφοριών.

Η ευγένεια του Biffy και η μακρά εμπειρία του στις επιχειρήσεις πληροφοριών, ωστόσο, του εξασφάλισαν την παραμονή του σε επαφή με την MI6 και με ορισμένους από τους Αμερικανούς συμμάχους της για το υπόλοιπο της ζωής του. Ένας φίλος μου τη δεκαετία του 1980, τότε επικεφαλής ενός σταθμού της MI6, ονόμασε το σκύλο του Biffy προς τιμήν του Dunderdale. Ο άλλος καλεσμένος στο γεύμα μου με τον Biffy στη Νέα Υόρκη το 1987 ήταν ένας νεαρός εν ενεργεία αξιωματικός της MI6. Αν και δεν τον ρώτησα ποτέ, φαντάζομαι ότι οι απόψεις του για τις επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών ήταν πολύ λιγότερο ριψοκίνδυνες από αυτές του Biffy. Αλλά φαινόταν να βρίσκει τον Biffy εντυπωσιακό, όπως τον έβρισκα κι εγώ άλλωστε.

Πηγή: https://www.dailystar.co.uk/news/latest-news/james-bond-based-sailor-spy-33666316

https://www.telegraph.co.uk/books/non-fiction/review-suspicion-spies-tim-spicer-biffy-dunderdale/

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος