Η πολιτική του κατευνασμού εκτρέπει το τουρκικό θηρίο

Κώστας Μαυρίδης

Πριν εβδομάδες, Αθήνα-Λευκωσία ανέτρεψαν την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση των 27 κρατών της ΕΕ (από 2019) για επιβολή μέτρων στην Τουρκία λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της στην Ανατ. Μεσόγειο.

Έτσι, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε την ευκαιρία να παραστεί στο Συμβούλιο της ΕΕ και να ζητήσει δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο και αποσύνδεση των Ευρωτουρκικών σχέσεων από το Κυπριακό, ενώ το παράνομο «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», που ακρωτηριάζει κυριαρχικά δικαιώματα κυρίως Ελλάδας- Κύπρου, και που καταδίκασε η ΕΕ, παραμένει αναλλοίωτο. Τις προάλλες ο Ερντογάν στην ολομέλεια του ΟΗΕ ουσιαστικά επανέλαβε τα ίδια και πιο έντονα. Υπάρχει κάποιος που προσδοκεί ρεαλιστικά λύση στο συμφωνημένο πλαίσιο του ΟΗΕ για ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ για την Κύπρο και που ερμηνεύει την τουρκική στάση ως διάθεση για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας-Κύπρου;

Η συντριπτική πλειοψηφία έχει σαφή απάντηση: Η πολιτική του κατευνασμού εκτρέπει το τουρκικό θηρίο. Όμως, η πολιτική ηγεσία πρωτίστως στην Αθήνα εμμονικά εφευρίσκει… θετικά βήματα. Φτάσαμε στο σημείο η Τουρκία να θέτει στον ΟΗΕ και στην ΕΕ τον επεκτατισμό της, θεωρώντας κεκτημένο την κατοχή της Κύπρου και τον ακρωτηριασμό των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Αν. Μεσόγειο, αλλά Μητσοτάκης – Γεραπετρίτης χαιρετίζουν «το καλό κλίμα» και «διμερή διάλογο» που η Τουρκία επιζητούσε για δεκαετίες.

Ουσιαστικά, ο τουρκικός επεκτατισμός «ομαλοποιείται» με πρωτοβουλία του θύματος σε ΕΕ και ΗΠΑ. Μάλιστα, το κυριότερο επιχείρημα για να τερματιστούν οι αμερικανικές κυρώσεις στην Τουρκία και να προχωρήσει η παραχώρηση πολεμικών αεροσκαφών F-35, να συνεχιστεί η παραχώρηση υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων και η αναβάθμιση των ευρωτουρκικών εμπορικών σχέσεων με «θάψιμο» του Κυπριακού, αποτελεί το «καλό κλίμα» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Στον ΟΗΕ, ο ισλαμοφασίστας μίλησε για «ειρήνη» στην Αν. Μεσόγειο και «λύση» στην Κύπρο. Είναι λοιπόν ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν δύο εγχώρια πολιτικά συνθήματα. Το «θέλουμε λύση» και «θέλουμε ειρήνη» δεν αρκεί, αφού «λύση» και «ειρήνη» θέλει και ο Ερντογάν. Το ερώτημα είναι τι είδους λύση επιδιώκουμε. Επιπλέον,να διευκρινιστεί αν θέλουμε: την ειρήνη που σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα ενός κράτους της ΕΕ ή «την ειρήνη των νεκροταφείων» που επιβάλλει ο ισλαμοφασισμός όπως και το 1974.

Παρεμπιπτόντως, μετά το τουρκολυβικό μνημόνιο, ο Πρόεδρος Σίσι της Αιγύπτου με Προεδρικό Διάταγμα οριοθέτησε -μονομερώς- τα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, αγνοώντας το τουρκολιβυκό μνημόνιο και κόβοντας το στη μέση.

Ούτε πόλεμος ξέσπασε, ούτε μύτη έσπασε. Από την άλλη, η Αθήνα ξέγραψε τηνΚύπρο, την Θράκη, το Καστελλόριζο, την Κάσο, όλα για χάριν της …ειρήνης και για το καλό κλίμα! Αλλά, οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου δεν γίνεται από την εμμονική φοβία της Αθήνας.

Ο διαχρονικός Θουκυδίδης παραθέτει την πραγματικότητα: «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Ο εχθρός της Αθήνας είναι ο φόβος της.

Επιγραμματικά, επιμένουμε στην κάθετη αμυντική προετοιμασία γιατί θέλουμε ειρήνη και δικαιοσύνη. Ο τουρκικός επεκτατισμός θα προχωρήσει όταν απέναντι του θα είμαστε εντελώς αδύνατοι και θα συντρίψει όλους μας, μαζί και τους εγχώριους που επιλέγουν την υποταγή στην «ειρήνη του ισλαμοφασισμού».

*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ- S&D