Ομιλία σε διαδικτυακή εκδήλωση του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων-ΚΕΔΙΣΑ τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2024 με θέμα: “Οι προκλήσεις για την επίλυση του Κυπριακού 50 χρόνια μετά τον Αττίλα”.

Κωνσταντίνος Γρίβας: Τί θα γινόταν, εάν η Ελλάδα είχε απειθαρχήσει και είχε κάνει το αυτονόητο και είχε υπερασπίσει την Κύπρο δια των όπλων. Η Τουρκία συνεχίζει την επίθεσή της κατά του Ελληνισμού. Η εισβολή στην Κύπρο αποτελεί ένα κομμάτι, μια συνέχεια που φτάνει μέχρι σήμερα να γίνεται υβριδικός πόλεμος και προσπάθεια γεωπολιτικής επιχωμάτωσης του Αιγαίου, να μειώσει την κυριαρχία της Ελλάδας και να εξαφανίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε την πορεία της ιστορίας μια συνέχεια μιας ντερμινιστικής πορείας. Είναι σημαντικό να δούμε μια εναλλακτική κατάσταση για να βγάλουμε συμπεράσματα και για το μέλλον. Η μελέτη εναλλακτικών πραγματικοτήτων αποτελεί και κομμάτι του Κλαούζεβιτς.

Ιδιόρρυθμο μείγμα προδοσίας και εθνικιστικής εμμονής η αντιμετώπιση της Χούντας για αυτό που θα συνέβαινε στο νησί. Υπήρξε παράλυση από ελληνικής πλευράς. Η δικτατορία είχε πέσει. Η στρατιωτική ηγεσία αδράνησε με κωμικοτραγικό τρόπο. Δεν είχαν καμία διάθεση να πολεμήσουν. Το ίδιο υπήρξε και από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις, κάτι που ήταν αδιανόητο. Γιατί; Επειδή η Ελλάδα είχε μεγάλη στρατιωτική υπεροχή, την οποία σήμερα πολύ δύσκολα θα πετυχαίναμε. Και στη στεριά και στη θάλασσα και στον αέρα υπήρχε σαφές ποιοτικό και ποσοτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας. Δεν το εκμεταλλεύτηκαν οι ηγεσίες της Ελλάδας.

Μια ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε γεωπολιτική παγίδα, σε μια κρίση με πόλεμο και απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, η τουρκική κυβέρνηση θα μπορούσε να το πουλήσει ως πιέσεις των ΗΠΑ ή να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με όλα τα στοιχεία εις βάρος της με συνέπεια να δεχόταν μια συντριπτική ήττα. Η αντίληψη ότι δεν μας άφηναν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που ακούμε μέχρι σήμερα, ότι αν απειθαρχήσουμε, πηγάζει από εν γενεί ραγιαδισμό που ενδημεί στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και προέρχεται από ανάγνωση παρανοϊκή ότι η Ελλάδα είναι ένα μικρό μέγεθος.

Η πραγματικότητα είναι, ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θέλουν μια σύγκρουση μέσα στο ΝΑΤΟ, γιατί τίθεται σε αμφισβήτηση η συνοχή της συμμαχίας. Αυτό είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και δεν οδήγησε σε διάλυση του ΝΑΤΟ. Το πρώτο παράδειγμα ήταν όταν το 1956 η Γαλλία με την Αγγλία με τη συμμετοχή του Ισραήλ επιτίθεται στην Άιγυπτο του Νάσερ. Αποτέλεσμα ήταν η Γαλλία και η Αγγλία να αντιμετωπίζουν την πυρηνική απειλή της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε το ΝΑΤΟ είχε αδρανοποιηθεί για ένα διάστημα. Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα. Δεν είναι δραματικό να θέσει εν κινδύνω τη συνοχή του ΝΑΤΟ.

Η Κύπρος εκείτο μακράν, αλλά η Τουρκία όμως όχι. Θα μπορούσε η Ελλάδα να χτυπήσει την Τουρκία στο έδαφός της και να αναγκαζόταν σε υποχώρηση. Και έτσι η Ελλάδα θα γινόταν το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ. Το Αιγαίο θα ήταν Γαλάζια Λίμνη και η Κύπρος ελεύθερη. Όλα αυτά δεν έγιναν…

Θα μας δοθεί η ιστορική ευκαιρία να επανακτήσουμε την Κύπρο! Τότε πρέπει να ανταποκριθούμε. Και δεν είναι ακατόρθωτο.