Φυσικά εμείς, λόγω κακοδιοίκησης, μπατάραμε εδώ και μερικά χρόνια πριν και είναι λογικό να βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Βέβαια, το μπατάρισμα δεν οφείλεται μόνον στην κακοδιοίκηση, οφείλεται και στις μεγάλες δαπάνες που είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κάθε χρόνο για να αντιμετωπίζουμε τις απειλές της Τουρκίας, που ασκεί, στην ευρύτερη περιοχή μας, μια επεκτατική πολιτική με στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Με αυτά τα δεδομένα είναι φυσικό οι χώρες του Βορρά που γειτονεύουν με τον Πούτιν να έχουν ως προτεραιότητες την αντιμετώπιση των απειλών του και να ανησυχούν λιγότερο για προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς με την Τουρκία, με την οποία, μάλιστα, διατηρούν και καλές σχέσεις. Βέβαια, με πρωτοβουλία του Πολωνού Πρωθυπουργού και της Ελλάδος έχει τεθεί και έχει καταγραφεί ως μια αναγκαιότητα της ΕΕ και το θέμα ανάπτυξης μιας αμυντικής ομπρέλας, ύστερα από την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Σε τέτοιες σκέψεις υπάρχουν ήδη οι αντιδράσεις της Τουρκίας με βάση τις οποίες έρχονται στην επιφάνεια και οι πραγματικές προθέσεις της, σε ό,τι αφορά την πολιτική της στην περιοχή μας και είναι φυσικό να υπάρχουν δικές μας ανησυχίες, σε ό,τι αφορά την εξέλιξη και το είδος της αμυντικής ομπρέλας της ΕΕ που θα προκύψει.

Οι ανησυχίες εδράζονται στο γεγονός ότι παρά την πολιτική της Τουρκίας, που ξεχωρίζει από αυτήν των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ, σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτόν στη Μέση Ανατολή κ.τ.λ., τα χαϊδέματα των Αμερικανών, που αφειδώς προσφέρονται προς την Τουρκία, είναι υπαρκτά και μάλιστα φανερά. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να ξεχειλίσει και να ακμάσει και στο πλαίσιο της ΕΕ. Τα συμφέροντα είναι υπαρκτά και η αλληλεγγύη λειτουργεί σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Μπορεί να μην τη θέλουν ως εταίρο στην ΕΕ, αλλά για το ΝΑΤΟ θα κάνουν και θυσίες.

Όσοι διαβάζετε τα άρθρα μου θα γνωρίζετε τη θέση μου, σε ό,τι αφορά τον προσανατολισμό της Τουρκίας, η οποία δεν έχει σκέψεις αποχώρησης από το ΝΑΤΟ, παρά τις διάφορες τέτοιες εκφάνσεις της που παρασύρουν αναλυτές να καταλήγουν σε συμπεράσματα του είδους: η Τουρκία χάθηκε για τη Δύση. Η Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ δεν θα μπορέσει να προωθήσει και να υλοποιήσει την επεκτατική της πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα καλά κρατεί. Αλλωστε η διαφοροποίηση της Τουρκίας από τις πολιτικές του ΝΑΤΟ φαίνεται να έχει και τις ευλογίες του και κυρίως αυτές των ΗΠΑ. Αυτά μια μεγάλη χώρα, όπως η Τουρκία, έχει τις δυνατότητες να τα πραγματοποιεί, όταν μάλιστα ευνοείται και η Δύση από αυτές. Για παράδειγμα, το Ιράν επιδιώκει να μονοπωλεί την επιρροή στον ισλαμικό κόσμο, κάτι που δυσκολεύει τις πολιτικές του ΝΑΤΟ και αυτές των ΗΠΑ. Με αυτό ως δεδομένο προφανώς και ενθαρρύνεται η Τουρκία να ασκεί πολιτικές που φαίνονται αντιδυτικές, ενώ δεν είναι, γιατί αυτές έχουν ως στόχο τον περιορισμό της μονοπωλιακής επιρροής του Ιράν, με αποτέλεσμα να έχουμε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια και οφέλη προς τη Δύση και αύξηση της επιρροής της Τουρκίας, κάτι που διευκολύνει την Τουρκία να προωθεί το όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας στην περιοχή. Η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, όπως είναι ήδη γνωστό, έγινε με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Τον λύκο τον βλέπουμε τον ντορό (τα ίχνη) ψάχνουμε;

Οσο η Τουρκία παραμένει στο ΝΑΤΟ, και είναι βέβαιο ότι θα παραμένει, η δική μας εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας πρέπει να είναι προσανατολισμένες στο αμετάβλητο αφήγημα: η Τουρκία στο ΝΑΤΟ θα συνεχίζει να μας απειλεί, έξω από αυτό η απειλή θα εκλείψει.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ