Του Matthew Yglesias

Μετά από εβδομάδες αναμονής, η Αμερική έχει επιτέλους το περίγραμμα της ατζέντας οικονομικής πολιτικής της Κάμαλα Χάρις, και είναι … βασικά η ατζέντα πολιτικής του Τζο Μπάιντεν.

Για να είμαστε δίκαιοι, η ομιλία της την περασμένη εβδομάδα δεν ήταν τόσο απογοητευτική όσο αναπάντεχη. Η ατζέντα του προέδρου δεν ήταν τόσο κακή, απλώς χρειαζόταν έναν καλύτερο αγγελιοφόρο – και αυτός είναι η αντιπρόεδρος. Και όσο δύσκολο κι αν είναι για έναν πολιτικό γνώστη όπως εγώ να το παραδεχτώ, η παρουσίαση των λεπτομερειών είναι λιγότερο σημαντική από το να πούμε στους ψηφοφόρους αυτό που θέλουν να ακούσουν.

Τούτου λεχθέντος, η Χάρις είχε κάποιες λεπτομέρειες, και κάποιες διαφέρουν από αυτές του Μπάιντεν. Εκεί που ο πρόεδρος είχε προτείνει ένα ταμείο καινοτομίας ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να βοηθήσει τις τοπικές κυβερνήσεις να αυξήσουν την προσφορά κατοικιών, η αντιπρόεδρος προτείνει 40 δισεκατομμύρια δολάρια. Εκεί που ο Μπάιντεν είχε μια ομοσπονδιακή ομάδα κρούσης για την “αθέμιτη και παράνομη τιμολόγηση”, η Χάρις θα κυνηγήσει την “υπερτιμολόγηση” με “νέες κυρώσεις για τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται τις κρίσεις και παραβιάζουν τους κανόνες”. Προτείνει τη δημιουργία μιας φορολογικής πίστωσης για τους αγοραστές πρώτης κατοικίας με πιο γενναιόδωρους όρους για τους αγοραστές κατοικιών πρώτης γενιάς, αλλά αυτές είναι ιδέες που ο Μπάιντεν έχει ήδη παρουσιάσει σε μια ομιλία του που έτυχε μεγάλης αποδοχής.

Η καμπάνια της Χάρις κινήθηκε πρόσφατα προς το κέντρο, εγκαταλείποντας κάποιες παλιές θέσεις από το 2019, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί με τον Μπάιντεν σε θέματα όπως το fracking και το Medicare for All. Υπήρχε κάποια ελπίδα ότι η Χάρις θα μπορούσε να προχωρήσει πέρα από αυτό και να υιοθετήσει μια λιγότερο λαϊκιστική, πιο τεχνοκρατική προσέγγιση στην οικονομική πολιτική, πιο κοντά στο μοντέλο Ομπάμα παρά στα Bidenomics. Αλλά κρίνοντας από την ομιλία της Παρασκευής, αυτές οι προσδοκίες είναι απίθανο να εκπληρωθούν.

Επί της ουσίας, είναι μια μεικτή εικόνα.

Πάρτε την υπόσχεσή της για τον περιορισμό της υπερτιμολόγησης στα σούπερ μάρκετ. Αυτό που συνέβη με τις τιμές των παντοπωλείων είναι ότι οι πωλήσεις των ίδιων καταστημάτων αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επιτρέποντας στους παντοπώλες να αυξήσουν τις τιμές και να απολαμβάνουν αυξημένα περιθώρια κέρδους, τα οποία έκτοτε αντιστράφηκαν εν μέρει αλλά όχι εντελώς.

Είναι αυτό “υπερτιμολόγηση”; Δεν το νομίζω. Αν δεν είχαν αυξήσει τις τιμές, οι καταναλωτές θα είχαν δει περισσότερες ελλείψεις (θυμάστε τι συνέβη με το χαρτί τουαλέτας;) – και θα είχαν ενοχληθεί και από αυτό. Αλλά είναι αλήθεια ότι τα κέρδη εκτοξεύτηκαν μαζί με τις τιμές. Είναι επίσης αλήθεια ότι, παρόλο που τα περιθώρια κέρδους έχουν μειωθεί από το αποκορύφωμά τους, εξακολουθούσαν να είναι υψηλότερα το 2023 από ό,τι ήταν το 2018 και το 2019. Τους τελευταίους μήνες, πολλά καταστήματα λιανικής πώλησης, όπως η Target, αναφέρουν πτώση των πωλήσεων, ενώ η Walmart τα πάει καλά επειδή οι εύποροι καταναλωτές κυνηγούν όλο και περισσότερο ευκαιρίες.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι: Το πάρτι τελείωσε, λιανοπωλητές. Θα πρέπει να αρχίσετε να μειώνετε τα περιθώρια κέρδους πίσω στα προ-κορονοϊού επίπεδα, αλλιώς σύντομα θα βρεθείτε χωρίς πελάτες.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι η χειρότερη ιδέα στον κόσμο για μια υποψήφια πρόεδρο να παίξει το ρόλο της στην προώθηση ενός ταχύτερου ρυθμού μείωσης.

Ομοίως, αν και η ρητορική εστίαση στον καθορισμό των τιμών και τα καρτέλ είναι υπερβολική, δεν είναι μια τρελή ιδέα. Το γεγονός ότι κάτι είναι παράνομο δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει. Υπάρχουν δολοφονίες και κλοπές αυτοκινήτων κάθε μέρα στις ΗΠΑ, αλλά οι πολιτικοί εξακολουθούν να διεξάγουν εκστρατείες που βασίζονται στην παραδοχή ότι θα είναι πιο αυστηροί στην επιβολή του νόμου. Θα αποτελούσε έκπληξη αν μια μεγαλύτερη επιβολή των αντιμονοπωλιακών νόμων είχε μακροοικονομικά σημαντικές επιπτώσεις στις τιμές, αλλά δεν αποκλείεται.

Το πρόβλημα με την προσέγγιση της Χάρις, ωστόσο, είναι το ίδιο με την προσέγγιση του Μπάιντεν: Αγνοεί τη δημοσιονομική πολιτική και το δημοσιονομικό έλλειμμα ως κινητήρια δύναμη των αποτελεσμάτων. Ο πληθωρισμός έχει ήδη μειωθεί δραματικά από τα υψηλά του επίπεδα πριν από αρκετά χρόνια και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) είναι έτοιμη να μειώσει τα επιτόκια, γεγονός που θα βελτιώσει περαιτέρω το πρακτικό κόστος ζωής για τους περισσότερους Αμερικανούς.

Το κύριο πράγμα που μπορεί να κάνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να διευκολύνει την πορεία προς χαμηλότερα επιτόκια είναι να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα. Η τρέχουσα σκέψη στην Ουάσιγκτον φαίνεται να είναι ότι η δημοσιονομική ευθύνη είναι πολιτικά χαμένη, οπότε δεν αξίζει να μιλάμε για αυτήν. Αυτό είναι εξοργιστικό για όσους από εμάς πέρασαν τα χρόνια του Ομπάμα, όταν μας έλεγαν ότι οι ελλειμματικές δαπάνες ήταν πολιτικές απώλειες, οπότε ήταν επιτακτική ανάγκη να επικεντρωθούμε στη δημοσιονομική υπευθυνότητα. Τότε, τα επιτόκια ήταν χαμηλά και ένα μεγαλύτερο έλλειμμα θα ενίσχυε την απασχόληση με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις. Σήμερα, ο ομοσπονδιακός δανεισμός ασκεί πραγματικά ανοδική πίεση στα επιτόκια και συμπιέζει την οικοδομή. Ωστόσο, η Χάρις, όπως και ο Μπάιντεν πριν από αυτήν, προτείνει κυρίως νέες επιδοτήσεις τόσο στην πλευρά της προσφοράς όσο και της ζήτησης.

Αυτό είναι πολιτικά πιο προσεκτικό από μια επίθεση κατά των κανονισμών χρήσης γης που συγκρατούν την προσφορά κατοικιών, και ως στρατηγική έχει τόσο οφέλη (δεν κινδυνεύει να αποξενώσει τον κόσμο) όσο και κόστος (είναι μια χαμένη ευκαιρία να κατονομάσετε το πραγματικό πρόβλημα). Αλλά δεν διαφέρει ουσιαστικά από τη στρατηγική του Μπάιντεν.

Αυτό είναι μια ήπια απογοήτευση για όποιον (όπως εγώ) ήλπιζε σε ένα μεγαλύτερο διάλειμμα από τα Bidenomics. Από την άλλη πλευρά, μια μεγάλη διαφορά μεταξύ της εκδοχής της Χάρις για τα Bidenomics και της εκδοχής του Μπάιντεν είναι ότι η Χάρις προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Είναι νεότερη από τον Μπάιντεν, είναι καλύτερη στο να εκφωνεί ομιλίες και το κοινό δεν την κατηγορεί τόσο πολύ όσο τον Μπάιντεν για τον πληθωρισμό του παρελθόντος. Και παρόλο που τίποτα από όλα αυτά δεν θα επηρεάσει ουσιαστικά το ρυθμό του πληθωρισμού, ο υψηλός πληθωρισμός ανήκει σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η μετάδοση του ίδιου μηνύματος με έναν νέο αγγελιοφόρο μπορεί να λειτουργήσει.

Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτιζάν

capital.gr