Γράφει η Nosheen Khawaja*, Kasmhir Times

Μαρτυρία πρώτου προσώπου:

Όπως και σε άλλες πόλεις της Νότιας Ασίας, το να είσαι εργαζόμενη γυναίκα είναι πρόκληση στη Μουζαφαραμπάντ, την πρωτεύουσα του τμήματος του Τζαμού και Κασμίρ που τελεί υπό πακιστανική διοίκηση. Όμως για τις γυναίκες που εργάζονται σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα —ιδίως στη δημοσιογραφία— αυτή η πρόκληση μετατρέπεται σε καθημερινή μάχη για την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και τη ψυχική ισορροπία.

Όταν μια γυναίκα μπαίνει σε μια αίθουσα σύνταξης εδώ, ειδικά σε ρόλο ρεπόρτερ που απαιτεί δημόσια έκθεση, εξωτερική εργασία και συνεντεύξεις, δεν αρκεί να αποδείξει την επάρκειά της. Πρέπει να αντέξει και τους άγραφους κανόνες: οι άντρες την χλευάζουν, την παρατηρούν εμμονικά, ψιθυρίζουν. Μόνο και μόνο το να μπει σε μια δημοσιογραφική λέσχη ή να παρευρεθεί σε μια συνέντευξη Τύπου αρκεί για να δεχτεί βλέμματα, ανεπιθύμητα σχόλια και ηθικές κρίσεις. Η παρουσία της δεν αντιμετωπίζεται ως επαγγελματική, αλλά ως προκλητική.

Δεν μιλώ μόνο από παρατήρηση, αλλά από βαθιά προσωπική εμπειρία.

Ξεκίνησα την καριέρα μου στη δημοσιογραφία στην πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ. Όπως πολλοί νέοι επαγγελματίες, με παρακινούσαν ο σκοπός και το πάθος. Πίστευα ότι η δημοσιογραφία είναι δημόσια υπηρεσία και ότι οι γυναίκες μπορούν—και πρέπει—να συμμετέχουν στη δημοκρατική διαδικασία της αφήγησης. Πριν από μερικά χρόνια, επέστρεψα στη Μουζαφαραμπάντ, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, πρόθυμη να συμβάλω στο τοπικό μιντιακό τοπίο και να βρω τη φωνή μου.

Ήμουν νέα, μάθαινα τη δουλειά, έψαχνα τα πατήματά μου. Έκανα κάποια πρώτα λάθη—τίποτα το ασυνήθιστο για έναν νέο ρεπόρτερ—αλλά αντί για καθοδήγηση ή έστω υγιή ανταγωνισμό, έγινα στόχος μιας άγριας εκστρατείας σπίλωσης, οργανωμένης από άντρες δημοσιογράφους που απλώς δεν μπορούσαν να ανεχθούν την παρουσία μιας σίγουρης, ανεξάρτητης γυναίκας ανάμεσά τους.

Οι επιθέσεις ξεκίνησαν με ψιθύρους και περιπαικτικά σχόλια. Έπειτα ήρθε το διαδικτυακό bullying. Τελικά, η παρενόχληση κλιμακώθηκε σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό: δολοφονία χαρακτήρα στον Τύπο.

Ένας τοπικός ρεπόρτερ ξεπέρασε κάθε όριο δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αξιοπρέπειας. Σε μια τοπική καθημερινή εφημερίδα της Μουζαφαραμπάντ στην ουρντού γλώσσα, έγραψε ένα αισχρό, συκοφαντικό άρθρο. Παρότι δεν με κατονόμασε άμεσα, οι υπαινιγμοί ήταν αδιαμφισβήτητοι.

Χρησιμοποίησε τον όρο «διαζευγμένη γυναίκα» ως βρισιά, εργαλειοποιώντας την προσωπική μου ζωή για να με παρουσιάσει ως ηθικά ύποπτη, επειδή κατά τη δική του άποψη, η αξία μιας γυναίκας αρχίζει και τελειώνει με την οικογενειακή της κατάσταση.

Και δεν σταμάτησε εκεί. Μοίρασε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας tag κοινούς γνωστούς και εισάγοντας ασαφείς αλλά τοξικές αναφορές στη δουλειά μου. Το μήνυμα ήταν σαφές: έπρεπε να υπονομευθώ, να ντροπιαστώ και να φιμωθώ. Όταν ερεύνησα περαιτέρω, ανακάλυψα ότι μου είχε στείλει μήνυμα στο WhatsApp, το οποίο είχα αγνοήσει. Αυτή και μόνο η μη απάντηση φαίνεται πως πυροδότησε μια εκστρατεία παρακολούθησης και εκδίκησης.

Ακόμη πιο ανησυχητική ήταν η αντίδραση —ή μάλλον η παντελής απουσία της— από τη δημοσιογραφική κοινότητα της περιοχής. Αντί να σταθούν στο πλευρό μου, πολλοί τον υποστήριξαν. Όταν υπέβαλα αναφορά στην αστυνομία για να προστατευτώ, εκείνος εμφανίστηκε στο τμήμα πλαισιωμένος από άλλους δημοσιογράφους. Μερικοί από αυτούς τους ίδιους άντρες —που μιλούν εύγλωττα για την ελευθερία του Τύπου και τη δημοκρατία— προσπάθησαν να με πείσουν να αποσύρω τη μήνυση. Κανείς τους δεν του ζήτησε ποτέ συγγνώμη ή να λογοδοτήσει.

Η αντίδραση ήταν σκληρή. Ανακρίθηκα από συναδέλφους, κατηγορήθηκα ότι «το παράκανα» και μου είπαν ότι θέτω σε κίνδυνο την κοινότητα των δημοσιογράφων επειδή τόλμησα να διεκδικήσω νομικά την προστασία μου. Ο παρενοχλητής προστατεύτηκε από μια τοξική ανδροπαρέα που αντλεί δύναμη από την πατριαρχία και την ατιμωρησία.

Κατέθεσα επίσης επίσημη καταγγελία στο Ίδρυμα Τύπου του Αζάντ Κασμίρ, συνοδευόμενη από τεκμηρίωση της παρενόχλησης. Ο συγκεκριμένος δημόσιος φορέας έχει ως αποστολή την προστασία των δημοσιογράφων και την προάσπιση της δεοντολογίας. Αντ’ αυτού, τα εμπιστευτικά μου έγγραφα διέρρευσαν—πιθανότατα από κάποιον εντός του Ιδρύματος. Ο ίδιος δημοσιογράφος που με παρενόχλησε διανέμει τώρα τα προσωπικά μου στοιχεία σε ομάδες του WhatsApp και σε σελίδες του Facebook, παραβιάζοντας περαιτέρω την ιδιωτικότητά μου και την αξιοπρέπειά μου.

Δεν πρόκειται πια για ένα άρθρο ή για την εκδίκηση ενός άντρα. Πρόκειται για μια συστημική προσπάθεια να φιμωθεί μια γυναίκα που τόλμησε να εργαστεί, να μιλήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Η ψυχολογική επίπτωση ήταν καταστροφική. Έχω βιώσει έντονο άγχος, αϋπνία και επεισόδια κατάθλιψης. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους συναδέλφους μου. Το πάθος που κάποτε ένιωθα για τη δημοσιογραφία έχει επισκιαστεί από τον φόβο—φόβο για άλλη μια επίθεση, ένα ακόμη ψέμα, μια ακόμη προδοσία. Κάθε φορά που πηγαίνω σε ενημέρωση Τύπου ή αναλαμβάνω μια ιστορία, προετοιμάζομαι για αντίποινα.

Και ποια ήταν η αντίδραση από τους θεσμούς που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν; Καμία. Ούτε ένας δημοσιογραφικός οργανισμός στο Αζάντ Κασμίρ (πακιστανικά διοικούμενο Τζαμού και Κασμίρ) δεν προσέφερε υποστήριξη. Ούτε ένας αρχισυντάκτης δεν καταδίκασε αυτή την εκστρατεία μίσους. Ούτε ένας συνάδελφος δεν εκδήλωσε δημόσια αλληλεγγύη.

Ο μόνος οργανισμός που στάθηκε στο πλευρό μου είναι το Freedom Network, ένας πακιστανικός φορέας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ΜΜΕ. Η αταλάντευτη υποστήριξή του—νομική, συναισθηματική και επαγγελματική—είναι η μόνη μου πηγή δύναμης. Με βοήθησαν να διαχειριστώ αυτή την καταιγίδα με θάρρος, καθοδηγώντας με σε δικαστικές διαδικασίες, σε θέματα ψηφιακής ασφάλειας και σε συναισθηματική αποκατάσταση. Η παρουσία τους μου θυμίζει ότι δεν είμαι εντελώς μόνη.

Αλλά δεν θα έπρεπε να εξαρτώμαι από έναν και μόνο οργανισμό για κάτι τόσο θεμελιώδες όσο η δικαιοσύνη.

Η περίπτωσή μου δεν είναι μοναδική. Πολλές γυναίκες στο Αζάντ Κασμίρ (PaJK)—είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε δικηγόροι, είτε ακτιβίστριες—έχουν υποφέρει σιωπηλά. Κάποιες εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Άλλες καταρρέουν συναισθηματικά. Ελάχιστες μιλούν, γνωρίζοντας τι τις περιμένει αν το κάνουν.

Αλλά εγώ επιλέγω να μιλήσω γιατί η σιωπή προστατεύει τους θύτες.

Αυτή δεν είναι απλώς μια ιστορία για παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Είναι μια ιστορία για μια πατριαρχική κουλτούρα που αρνείται να αποδεχτεί τις γυναίκες ως ίσες στον δημόσιο βίο. Είναι για μιντιακούς θεσμούς που εκτιμούν περισσότερο την αλληλεγγύη προς τους άνδρες συναδέλφους παρά τη δικαιοσύνη για τις γυναίκες. Και είναι για μια κοινωνία όπου μια γυναίκα πρέπει να το σκέφτεται διπλά πριν απαντήσει σε ένα μήνυμα, πριν καλύψει ένα ρεπορτάζ, πριν υπάρξει δημόσια.

Οπότε ρωτώ ξανά:

Γιατί ακόμα ανεχόμαστε αυτή τη μισογυνία;
Γιατί λέμε στις γυναίκες να σιωπούν μπροστά στην παρενόχληση;
Γιατί οι θεσμοί αποτυγχάνουν να προστατεύσουν εκείνους για τους οποίους υπάρχουν;

Μπορεί να φέρω πληγές, αλλά δεν έχω ηττηθεί.

Δεν θα επιτρέψω να με κάνουν να σωπάσω από ντροπή. Θα συνεχίσω να κάνω ρεπορτάζ, να γράφω και να υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε γυναίκας στο Αζάντ Κασμίρ (PaJK) να ζει και να εργάζεται με αξιοπρέπεια.

Όχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε γυναίκα που της είπαν να «κάτσει στη θέση της».

Το ρωσικό επιβατικό αεροπλάνο που είχε εξαφανιστεί από τα ραντάρ της πολιτικής αεροπορίας της Ρωσίας κατέπεσε κοντά στην πόλη Τίντα, στην επαρχία Αμούρ που συνορεύει με την Κίνα, αναφέρουν ρωσικά μέσα επικαλούμενα τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης της χώρας.

«Δεκαπέντε χιλιόμετρα από την Τίντα, βρέθηκαν σε μια πλαγιά τα συντρίμμια του An-24. Το αεροπλάνο καταστράφηκε», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax.

Αντίστοιχα, το Reuters, επικαλούμενο αξιωματούχο της υπηρεσίας αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, μετέδωσε ότι σωστικό ελικόπτερο εντόπισε την φλεγόμενη άτρακτο του αεροσκάφους τύπου Αντόνοφ-24.

Το πρακτορείο TASS μετέδωσε ότι δεν υπάρχουν επιζώντες και ότι ως πιθανός λόγος της πτώσης του αεροσκάφους εξετάζεται σφάλμα του πληρώματος κατά την προσγείωση σε συνθήκες περιορισμένης ορατότητας.

Νωρίτερα, είχε γίνει γνωστό ότι το επιβατικό αεροπλάνο An-24 που μετέφερε σχεδόν 50 άτομα είχε εξαφανιστεί στην περιοχή Αμούρ. Το An-24 της Angara Airlines απογειώθηκε από το Χαμπάροφσκ όπως είχε προγραμματιστεί την Πέμπτη στις 7:36 π.μ. τοπική ώρα (00:36 ώρα Μόσχας), σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου του αεροδρομίου. Το αεροσκάφος εκτελούσε τη διαδρομή Χαμπάροφσκ-Μπλαγκοβέστσενσκ-Τίντα, αλλά εξαφανίστηκε από τα ραντάρ και σταμάτησε να ανταποκρίνεται στις κλήσεις λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον προορισμό του.

Σύμφωνα με το Interfax, το αεροπλάνο εξαφανίστηκε καθώς επιχείρησε για δεύτερη φορά να προσγειωθεί αφούη πρώτη του προσπάθεια να προσεγγίσει το αεροδρόμιο της Τίντα δεν ήταν επιτυχής.

Ο περιφερειακός κυβερνήτης Βασίλι Ορλόφ δήλωσε ότι σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, στο αεροσκάφος επέβαιναν 43 επιβάτες, συμπεριλαμβανομένων πέντε παιδιών, και έξι μέλη πληρώματος. «Όλες οι απαραίτητες δυνάμεις και τα μέσα έχουν επιστρατευθεί για την αναζήτηση του αεροπλάνου», έγραψε στο Telegram.

Η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Αμερικής (ANCA) χαιρετίζει σήμερα ένα ισχυρό διακομματικό κάλεσμα του Κογκρέσου από 87 Αμερικανούς εκπροσώπους από 24 πολιτείες —που εκπροσωπούν πάνω από 66 εκατομμύρια Αμερικανούς— που ζητούν τη συλλογική και προστατευμένη επιστροφή των βίαια εκτοπισμένων Αρμενίων στην πατρίδα τους, το Αρτσάχ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και προς υποστήριξη της δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στον Νότιο Καύκασο.

«Αυτή η διακομματική επιστολή του Κογκρέσου στέλνει στην κυβέρνηση ένα σαφές μήνυμα: κάθε πορεία προς την πραγματική περιφερειακή ειρήνη πρέπει να ξεκινά με τη συλλογική, προστατευμένη επιστροφή των Αρμενίων στο Αρτσάχ —σίγουρα όχι την ομαλοποίηση της εθνοκάθαρσης των ιθαγενών Χριστιανών από το Αζερμπαϊτζάν από την αρχαία πατρίδα τους», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της ANCA, Άραμ Χαμπάριαν. «Οι Αρμενοαμερικανοί ψηφοφόροι και οι πολλοί σύμμαχοί μας είναι ευγνώμονες στην ηγεσία της Αρμενικής Ομάδας και σε κάθε μέλος του Κογκρέσου που στάθηκε σήμερα υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης —ένα μήνυμα που υποστηρίζεται από το διεθνές δίκαιο και βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα».

Στην επιστολή τους, με επικεφαλής τους συμπροέδρους της Αρμενικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κογκρέσου, Frank Pallone (Δημοκρατικός-Νιου Τζέρσεϊ), Gus Bilirakis (Ρεπουμπλικάνος-Φλόριντα), Brad Sherman (Δημοκρατικός-Καλιφόρνια) και David Valadao (Ρεπουμπλικάνος-Καλιφόρνια), οι νομοθέτες τόνισαν: «Σας προτρέπουμε να εμπλέξετε όλα τα μέρη σε αυτήν την ανεπίλυτη σύγκρουση για να διασφαλίσετε τη συλλογική, προστατευμένη και αξιοπρεπή επιστροφή των βίαια εκτοπισμένων Αρμενίων στην ιθαγενή πατρίδα τους, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η λήψη αυτής της δράσης είναι σε άμεση συμφωνία με το διεθνές δίκαιο και στην επιδίωξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στην περιοχή».

Η επιστολή καταγράφει τις συνέπειες του αποκλεισμού και της στρατιωτικής επίθεσης του Αζερμπαϊτζάν στο Αρτσάχ το 2023, η οποία «εκτόπισε βίαια ολόκληρο τον χριστιανικό αρμενικό πληθυσμό της περιοχής, ο οποίος ανέρχεται σε 120.000 άτομα». Αναλύει περαιτέρω πώς, μετά την επίθεση, το Αζερμπαϊτζάν «προέβη σε συστηματική καταστροφή χριστιανικών αρμενικών χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς» και διεξήγαγε «εκτεταμένη λεηλασία και κατεδάφιση περιουσίας πολιτών και δημόσιων υποδομών, σε μια προσπάθεια να αρνηθεί τη δυνατότητα επιστροφής».

Επικαλούμενη διεθνή προηγούμενα, η επιστολή αναφέρει: «Το δικαίωμα των πληθυσμών που εκτοπίστηκαν από τον πόλεμο να επιστρέψουν στα σπίτια τους αποτελεί θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου». Αναφέρεται επίσης σε απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου του 2023 που υποχρεώνει το Αζερμπαϊτζάν να διασφαλίσει την ασφαλή επιστροφή του αρμενικού πληθυσμού του Αρτσάχ.

Τον τελευταίο μήνα, Αρμένιοι Αμερικανοί υποστηρικτές έστειλαν περισσότερα από 40.000 email και κλήσεις, μέσω εθνικών, περιφερειακών και τοπικών πλατφορμών της ANCA, προτρέποντας τους νομοθέτες να συνυπογράψουν την επιστολή. Επιπλέον, οι θερινοί ασκούμενοι της ANCA, Leo Sarkisian και Maral Melkonian Avetisyan, επισκέφθηκαν πάνω από 400 γραφεία του Κογκρέσου σε εβδομαδιαία βάση, παρέχοντας ενημερωτικά δελτία και υποστηρίζοντας μια πολιτική δικαιώματος επιστροφής που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ για τους επιζώντες της γενοκτονίας του Αρτσάχ.
Στην επιστολή, οι νομοθέτες επιβεβαίωσαν επίσης προηγούμενες δεσμεύσεις των ΗΠΑ, επικαλούμενοι μαρτυρία του Βοηθού Υπουργού Εξωτερικών Jim O’Brien, ο οποίος δήλωσε: «Έχουμε προτρέψει το Αζερμπαϊτζάν να διασφαλίσει ότι όλοι οι Αρμένιοι που έχουν αναχωρήσει από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα έχουν εγγυημένη ασφαλή, αξιοπρεπή και βιώσιμη επιστροφή, εφόσον το επιλέξουν, με εγγυημένα τα δικαιώματα και την ασφάλειά τους».

Η επιστολή του Κογκρέσου κατέληξε με μια έντονη έκκληση: «Προσβλέπουμε στην απάντησή σας και στην ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί σας για την προώθηση μιας δίκαιης, διαρκούς και αξιοπρεπούς ειρήνης στην περιοχή που θα διασφαλίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα των εκτοπισμένων Αρμενίων να επιστρέψουν στην πατρίδα τους χωρίς φόβο ανανεωμένης βίας και διώξεων».
Joining congressional Armenian Caucus co-chairs Frank Pallone (D-NJ), Gus Bilirakis (R-FL), Brad Sherman (D-CA) and David Valadao (R-CA) in cosigning the letter were representatives: Gabe Amo (D-RI), Jake Auchincloss (D-MA), Nanette Diaz Barragan (D-CA), Wesley Bell (D-MO), Ami Bera (D-CA), Don Beyer (D-VA), Nikki Budzinski (D-IL), Andre Carson (D-IN), Greg Casar (D-TX), Sean Casten (D-IL), Joaquín Castro (D-TX), Judy Chu (D-CA), Gil Cisneros (D-CA), Jim Costa (D-CA), Danny Davis (D-IL), Debbie Dingell (D-MI), Lloyd Doggett (D-TX), Dwight Evans (D-PA), Brian Fitzpatrick (R-PA), Charles Fleischmann (R-TN), Lizzie Fletcher (D-TX), Vince Fong (R-CA), Valerie Foushee (D-NC), Lois Frankel (D-FL), Laura Friedman (D-CA), Dan Goldman (D-NY), Jimmy Gomez (D-CA), Josh Gottheimer (D-NJ), Steven Horsford (D-NV), Jared Huffman (D-CA), Jonathan Jackson (D-IL), Sydney Kamlager-Dove (D-CA), Ro Khanna (D-CA), Young Kim (R-CA), Raja Krishnamoorthi (D-IL), Nick LaLota (R-NY), Doug LaMalfa (R-CA), John Larson (D-CT), George Latimer (D-NY), Mike Lawler (R-NY), Susie Lee (D-NV), Mike Levin (D-CA), Ted Lieu (D-CA), Zoe Lofgren (D-CA), Stephen Lynch (D-MA), Seth Magaziner (D-RI), Nicole Malliotakis (R-NY), Sarah McBride (D-DE), Tom McClintock (R-CA), Betty McCollum (D-MN), James McGovern (D-MA), Rob Menendez (D-NJ), Grace Meng (D-NY), Dave Min (D-CA), Seth Moulton (D-MA), Kevin Mullin (D-CA), Eleanor Holmes Norton (D-DC), Jimmy Panetta (D-CA), Chris Pappas (D-NH), Nancy Pelosi (D-CA), Scott Peters (D-CA), Chellie Pingree (D-ME), Mike Quigley (D-IL), Delia Ramirez (D-IL), Jamie Raskin (D-MD), Luz Rivas (D-CA), Linda Sanchez (D-CA), Janice Schakowsky (D-IL), Brad Schneider (D-IL), Lateefah Simon (D-CA), Haley Stevens (D-MI), Tom Suozzi (D-NY), Eric Swalwell (D-CA), David Taylor (R-OH), Shri Thanedar (D-MI), Mike Thompson (D-CA), Dina Titus (D-NV), Rashida Tlaib (D-MI), Paul Tonko (D-NY), Lori Trahan (D-MA), Nydia Velazquez (D-NY), George Whitesides (D-CA) and Nikema Williams (D-GA).