ΗΑRVARD: ΛΟΑΤΚΙ – Βιολογία: 1-0 –  την ήττα «πλήρωσε» μία καθηγήτρια!

της Carole Hooven, καθηγήτριας, εξελικτικής βιολόγου

Η καθηγήτρια Carole Hooven, παραιτήθηκε, όταν συγκρούστηκε όχι μόνο με το λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ αλλά – το ανησυχητικό – και με πολιτειακό θεσμό που ασχολείται με τον « αντίκτυπο των επιστημονικών απόψεων». Εμφάνιση Ιεράς Εξέτασης, Επιτρόπου ή Ερυθροφρουρών στη Δύση;

Από τις αρχές Δεκεμβρίου [2023], το τέλος της 20χρονης σταδιοδρομίας μου ως διδάσκουσας του Χάρβαρντ, έχω γίνει αντικείμενο άρθρων , σχολιασμών, tweets από δισεκατομμυριούχο, ακόμη και ακρόασης στο Κογκρέσο. Έγινα η επιτομή τού πώς οι γραφειοκρατίες τής αναπτυσσόμενης Διαφορετικότητας, Ισότητας και Συμπερίληψης της πανεπιστημιούπολης — DEI: Diversity, Equity, and Inclusion — στραγγαλίζουν την ελευθερία του λόγου.

Η δοκιμασία μου έχει χρησιμοποιηθεί για να καταδείξει την υποκρισία των ισχυρισμών των ιθυνόντων του Χάρβαρντ ότι τιμούν τη δυναμική ανταλλαγή προκλητικών ιδεών. 

Ο φόβος που εξαπλώνεται…

Αυτό που συνέβη σε μένα, και σε άλλους, υποδηλώνει έντονα ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αναληθείς—τουλάχιστον, εφόσον αυτές οι ιδέες αντιτίθενται στην ορθοδοξία τής πανεπιστημιούπολης.

Το να αποτελείς κεντρικό παράδειγμα του τι έχει πάει στραβά στην ανώτατη

εκπαίδευση μοιάζει εξωπραγματικό. Αν υπάρχει μια αχτίδα φωτός στην

απώλεια της εξαιρετικά ικανοποιητικής για μένα καριέρας μου, ίσως είναι ότι η

ιστορία μου θα βοηθήσει να εξηγηθεί ο φόβος που καταδιώκει τις

πανεπιστημιουπόλεις, ένας φόβος που εξαπλώνεται κάθε φορά που κάποιος τιμωρείται για τον λόγο του.

Η ακρόαση του Κογκρέσου στις 5 Δεκεμβρίου 2023 σχετικά με την άνοδο τουαντισημιτισμού στα κολλέγια δεν πήγε καλά για τους προέδρους τού Χάρβαρντ, του MIT και του Πανεπιστημίου τής Πεννσυλβάνια.

Κατηγορήθηκαν ότι δεν καταδίκασαν τις δημόσιες αντισημιτικές δηλώσεις που

έγιναν στις πανεπιστημιουπόλεις τους. Η υπεράσπισή τους, όπως υποστήριξε

η τότε πρόεδρος του Χάρβαρντ Claudine Gay, ήταν πως οι διοικήσεις τους

«δεσμεύονταν βαθιά στην ελευθερία τής έκφρασης».

Εκεί μπήκα εγώ.

Όπως είπε ο Αντιπρόσωπος Tim Walberg (Ρεπουμπλικανός -Mίτσιγκαν) στην ακρόαση, «Η Carole Hooven, μια εξελικτική βιολόγος, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί, επειδή δήλωσε ότι το φύλο ενός ατόμου είναι βιολογικό και δυαδικό. . . . επομένως, Πρόεδρε Gay, σε ποιο σύμπαν το κάλεσμα σε βία κατά των Εβραίων αποτελεί λόγο που χρήζει προστασίας, αλλά μια πεποίθηση ότι το φύλο είναι βιολογικό και δυαδικό όχι;»

Το σύμπαν για το οποίο ρωτά ο Walberg είναι αυτό των κολλεγίων και των

πανεπιστημίων μας, ιδιαίτερα των ελίτ. Ενώ οι διακηρυγμένοι στόχοι τής DEI

μπορεί να υπήρξαν αξιέπαινοι, στην πράξη η κουλτούρα τής DEI επιτρέπει

την αναδιατύπωση ορισμένων ιδεών ως «επικίνδυνων» ή «επιβλαβών»,

γεγονός που συνθλίβει την ποικιλομορφία των απόψεων και την ανοιχτή,

ζωηρή συζήτηση που θα έπρεπε να λαμβάνει χώρα στην καρδιά ενός

ακμάζοντος ιδρύματος ανώτατης εκπαίδευσης. Ενώ λοιπόν δεν

«εξαναγκάστηκα» να παραιτηθώ, η κουλτούρα τής μισαλλοδοξίας τού

Χάρβαρντ —ιδιαίτερα ως προς τις επιστημονικές μου απόψεις για τη φύση τού φύλου— με έκανε να νιώσω ότι η μόνη μου επιλογή ήταν να φύγω.

Στην ακρόαση του Κογκρέσου τον Δεκέμβριο, η απάντηση της Claudine Gay

στην ερώτηση του Αντιπροσώπου Walberg ήταν ένα τσιτάτο που

παραμόρφωνε βαριά την αλήθεια:

Ζητούμενο: Η ελευθερία έκφρασης!

Από τη στιγμή που οι φοιτητές μας φτάνουν στην πανεπιστημιούπολη, είτε πρόκειται να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στο Χάρβαρντ ως προπτυχιακοί είτε σε κάποια από τις μεταπτυχιακές σχολές, το μήνυμα προς αυτούς είναι ξεκάθαρο—ότι είμαστε μια συμπεριληπτική κοινότητα, πλην όμως δεσμευόμαστε βαθιά στην ελευθερία τής έκφρασης. 

Σήμερα, η δέσμευση του Χάρβαρντ στην ελεύθερη έκφραση είναι κάθε άλλο παρά ξεκάθαρη. Το Χάρβαρντ ήρθε τελευταίο και καταϊδρωμένο στην κατάταξη ελευθερίας λόγου τού Ιδρύματος για τα Ατομικά Δικαιώματα και την Ελεύθερη Έκφραση, το οποίο περιέγραψε λεπτομερώς ορισμένες από τις πολλές παραβιάσεις τού Χάρβαρντ.

Αλλά το Χάρβαρντ —και η αμερικανική ακαδημαϊκή κοινότητα— δεν ήταν

πάντα έτσι.

Το 1998, πριν ξεκινήσω το διδακτορικό μου στο Χάρβαρντ, πέρασα σχεδόν

ένα χρόνο κάνοντας έρευνα πεδίου στην Ουγκάντα ​​σχετικά με τη

συμπεριφορά των χιμπατζήδων. Εκ των υστέρων, αυτή η εργασία

αποδείχθηκε χρήσιμη για την κατανόηση των ιεραρχιών εξουσίας στη σχολή.

Αφού ολοκλήρωσα το διδακτορικό μου το 2004, είχα την τύχη να τοποθετηθώ

ως λέκτορας στο τμήμα μου, Human Evolutionary Biology/Ανθρώπινη

Εξελικτική Βιολογία (HEB). Αυτό μου επέτρεψε να απολαύσω δύο από τα

πάθη μου: τη διδασκαλία σε προπτυχιακούς φοιτητές και τη συμπεριφορική

ενδοκρινολογία – τη μελέτη των συνδέσεων μεταξύ ορμονών και

συμπεριφοράς. 

Κατέληξα στην ασυνήθιστη θέση να μην είμαι μόνιμο μέλος τής σχολής (άρα,

σχετικά χαμηλά στην ιεραρχία του Χάρβαρντ), αλλά να έχω ένα συμβόλαιο

που ίσχυε επ’ αόριστον. Αυτό ήταν δυνατό γιατί είχα και διοικητική θέση ως

συνδιευθύντρια προπτυχιακών σπουδών στο HEB. Κέρδισα πολλά βραβεία

διδασκαλίας και συμβουλευτικής, ψηφίστηκα επανειλημμένα ως μία από τους

«Αγαπημένους Καθηγητές» των τελειοφοίτων και το μάθημά μου για τις

Ορμόνες και τη Συμπεριφορά ήταν ανάμεσα στα «κορυφαία δέκα

δοκιμασμένα και αληθινά» τής Harvard Crimsοn (της φοιτητικής εφημερίδας

τού Χάρβαρντ).

Το 2019, πήρα ένα χρόνο άδεια άνευ αποδοχών για να γράψω το βιβλίο

μου, T: The Story of Testosterone, the Hormone that Dominates and Divides

Us (Τ: Η Ιστορία τής Τεστοστερόνης, της Ορμόνης που μας εξουσιάζει και μας

διαχωρίζει). Έλαβε εξαιρετικές κριτικές από τον  τύπο και

τα ακαδημαϊκά περιοδικά.

Άρρεν, θήλυ, έγκυος γυναίκα: οι «κακές» λέξεις!

Στα τέλη Ιουλίου 2021, έκανα την πρώτη μου ζωντανή τηλεοπτική εμφάνιση ,

στην εκπομπή Fox and Friends στο Fox News. Προσκλήθηκα να σχολιάσω

ένα άρθρο της Katie Herzog στο The Free Press , στο οποίο είχε γίνει

αναφορά σε λεγόμενά μου. Ανέφερε ότι καθηγητές τής ιατρικής σχολής

άρχιζαν να αποφεύγουν τη χρήση σαφών επιστημονικών όρων

όπως άρρεν, θήλυ και έγκυος γυναίκα, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας αντιδράσεων από φοιτητές. Είπα πως πίστευα ότι αυτή η τάση ήταν μεγάλο λάθος.

Στο σύντομο κομμάτι στο Fox, τα προβλήματά μου ξεκίνησαν όταν περιέγραψα πώς οι βιολόγοι ορίζουν το αρσενικό και το θηλυκό και υποστήριξα ότι αυτοί είναι ανεκτίμητοι όροι, από τους οποίους ιδιαίτερα όσοι διδάσκουν την επιστήμη δεν πρέπει να παραιτηθούν ανταποκρινόμενοι στην πίεση των ιδεολόγων. Τόνισα ότι «η κατανόηση τής πραγματικότητας της βιολογίας δεν μας εμποδίζει να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους με σεβασμό». Μπορούμε, είπα, «να σεβόμαστε τις ταυτότητες φύλου τους και να χρησιμοποιούμε τις προτιμώμενες αντωνυμίες τους».

Ανέφερα επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί αυτολογοκρίνονται όλο και περισσότερο, φοβούμενοι ότι η χρήση τής «λάθος» γλώσσας μπορεί να οδηγήσει στον παραγκωνισμό ή ακόμα και στην απόλυσή τους.

Πανταχού παρών ο Επίτροπος!

Μέρος αυτής της λογοκρισίας είναι αποτέλεσμα του αναπτυσσόμενου συγκροτήματος της DEI που έχει εδραιωθεί σε πάμπολλα ιδρύματα. Στο Χάρβαρντ υπάρχουν «κεντρικά» γραφεία τής DEI που διευθύνονται από επαγγελματικό προσωπικό, με επικεφαλής τον (Επικεφαλής Υπεύθυνος Ποικιλομορφίας και Συμπερίληψης/CDIO), αποστολή τών οποίων είναι να δημιουργήσουν «ένα κλίμα στην πανεπιστημιούπολη που να είναι φιλόξενο, συπεριληπτικό, με σεβασμό και απαλλαγμένο από προκαταλήψεις και παρενόχληση.»

Υπάρχουν επίσης πολλές τμηματικές «επιτροπές» ή «ομάδες εργασίας» της DEI που συνήθως στελεχώνονται από διδάσκοντες, προσωπικό και μεταπτυχιακούς φοιτητές.

Αυτές οι επιτροπές έχουν βαθιά επιρροή στην κουλτούρα τού τμήματος και σε

θέματα που κυμαίνονται από το ποιος πρέπει να ομιλήσει, τι

διδάσκεται, ακόμη και ποιος προσλαμβάνεται. Όλα αυτά εισχωρούν στην

καθημερινή ακαδημαϊκή ζωή και δίνουν τεράστια εξουσία στους

μεταπτυχιακούς φοιτητές.

Η διευθύντρια τής δικής μας ομάδας εργασίας ήταν μια μεταπτυχιακή

φοιτήτρια. Θα χρησιμοποιήσω μόνο το μικρό της όνομα, Λώρα. Λίγο μετά την

εμφάνισή μου στο Fox, έμαθα για ένα  tweet  της που έγραφε:

«Ως Διευθύντρια της Ομάδας Εργασίας για την Ποικιλομορφία και τη Συμπερίληψη στο τμήμα Ανθρώπινης Εξελικτικής Βιολογίας τού Χάρβαρντ όπου ανήκω (@HarvardHEB), αισθάνομαι αποτροπιασμό και βαθιά απογοήτευση για τα τρανσφοβικά και επιβλαβή σχόλια ενός μέλους τού τμήματός μου σε αυτή τη συνέντευξη στο Fox and Friends.» Συνημμένο στο tweet ήταν ένα απόσπασμα της εμφάνισής μου στο Fox and Friends .

Σοκαρίστηκα και στενοχωρήθηκα πολύ βλέποντας αυτή τη δημόσια επίθεση

στο πρόσωπό μου, ειδικά από κάποια που αυτοπαρουσιαζόταν σαν να μιλάει

εκ μέρους τού πανεπιστημίου και του τμήματός μου. Σε απάντηση, παρέθεσα

σε tweet το tweet της:

«Εκτιμώ τις ανησυχίες σας. Θα μπορούσατε να ενημερώσετε εμένα (και τους χρήστες τού Twitter) τι ακριβώς είπα, το οποίο θεωρείτε τρανσφοβικό ή επιβλαβές για τους προπτυχιακούς; Νομίζω ότι γνωρίζετε ότι νοιάζομαι βαθιά για όλους τους μαθητές μου, και νοιάζομαι επίσης για την επιστήμη. Τι θα λέγατε για μια συζήτηση; @HarvardHEB»

Το tweet μου αυτό έστρεψε την προσοχή πολλών στο αρχικό της tweet,

κυρίως προς υποστήριξή μου, μεταξύ άλλων από άτομα που διατηρούν

μεγάλες πλατφόρμες όπως ο δημοσιογράφος  Glenn Greenwald  . Η Λώρα

έλαβε επίσης υποστηρικτικά tweets, κάποια εκ των οποίων μου επιτίθεντο.

Κοιτώντας πίσω, μπορώ να δω πόσο αφελής και απροετοίμαστη ήμουν για

αυτό που επακολούθησε.

Διεθνές θέμα

Η αλληλεπίδρασή μας στο Twitter καλύφθηκε από τα μέσα ενημέρωσης όχι

μόνο εντός τού Χάρβαρντ, αλλά και από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία

όπως η  Daily Mail  , η  New York Post  και το The Australian , συχνά κάτω από

πιασάρικες επικεφαλίδες: «Καθηγήτρια του Χάρβαρντ που αρνείται να

χρησιμοποιήσει τον όρο «έγκυα άτομα» και επιμένει στον όρο «(έγκυος)

γυναίκα» κατηγορείται για τρανσφοβία από woke (χαρακτηρισμός που

αναφέρεται σε πρόσωπα ευαισθητοποιημένα απέναντι στις κοινωνικές

ανισότητες, τις φυλετικές διακρίσεις και τα δικαιώματα της LGBTQ+

κοινότητας) συνάδελφό της σε ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα

πανεπιστήμια». (Δεν είχα αναφερθεί καθόλου σ’ αυτούς τους όρους.)

Νυν και πρώην μέλη τού τμήματός μου με κατηγόρησαν δημόσια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι σκόπιμα βλάπτω τη Λώρα, «κακοποιώντας» και απειλώντας ​​την ασφάλεια της «κοινότητας», ιδιαίτερα των προπτυχιακών.

Στη συνέχεια, ένα άρθρο σχετικό μ’ αυτή την περιπλοκή εμφανίστηκε στη Harvard Crimson. Σε αυτό, η Λώρα είπε στην εφημερίδα: «Θέλω επίσης να επαναλάβω ότι σέβομαι την Carole τόσο ως επιστήμονα όσο και ως πολύτιμο μέλος τού τμήματός μας». Όταν μου ζητήθηκε να σχολιάσω, είπα: «Μπορούμε να νοιαζόμαστε και να είμαστε ευαίσθητοι στις ανάγκες και τις ταυτότητες του καθενός, ενώ παράλληλα εμμένουμε στη βιολογική πραγματικότητα».

Οι φοιτητές κρίνουν τον καθηγητή

Αλλά το άρθρο διασυνδεόταν επίσης με μια «Δήλωση των Μελών τής Ένωσης Μεταπτυχιακών Φοιτητών τού Χάρβαρντ σε αλληλεγγύη προς τη Λώρα». Η δήλωση αυτή ισχυριζόταν ότι η Λώρα είχε υποστεί «πολυήμερο καταιγισμό προσωπικής παρενόχλησης, ρατσιστικής κακοποίησης και απειλών για τη σωματική της ακεραιότητα» αφότου η αντίδρασή της πήρε αυτές τις διαστάσεις.

Όμως η διοίκηση του τμήματός μου μού είπε ότι αδυνατούσε να με υποστηρίξει δημόσια γιατί δεν το επέτρεπε η «οπτική» τής κατάστασης. 

Τις επόμενες εβδομάδες τα πράγματα ηρέμησαν και οι φόβοι μου ότι η φήμη μου είχε δεχθεί μοιραίο πλήγμα άρχισαν να φθίνουν. Τότε έλαβα ένα email, το οποίο μου προώθησε ένας φίλος καθηγητής σε άλλο τμήμα. Στάλθηκε από τον πρόεδρο του τμήματος (ο οποίος ήταν μέλος τής επιτροπής DEI αυτού του τμήματος). Όταν διάβασα τις πρώτες γραμμές, ήξερα ότι τα προβλήματά μου κάθε άλλο παρά είχαν τελειώσει: “η επιτροπή DEI του τμήματος θέλει να εκφράσει την ακλόνητη υποστήριξή της προς τα διεμφυλικά άτομα, εντός τής κοινότητάς μας και παντού. . . . Θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας το ακόλουθο σχόλιο ενός μέλους τής κοινότητάς μας πάνω στο θέμα τής δημόσιας διάλεξης αυτής τής εβδομάδας.”

Το «σχόλιο» ήταν μια διαμαρτυρία μιας μεταπτυχιακής φοιτήτριας [η οποία έτυχε να είναι μια διεμφυλική (transgender) γυναίκα στην επιτροπή DIΕ, που ενίστατο στο γεγονός ότι το τμήμα είχε διαφημίσει μια ομιλία που επρόκειτο να κάνω στην  πανεπιστημιούπολη συζητώντας το βιβλίο μου.

Η φοιτήτρια έγραψε: «Η Carole Hooven, μία από τους ομιλητές, έχει ιστορικό λόγου ενάντια στα συμφέροντα των διεμφυλικών και των ποικιλόμορφου φύλου ατόμων—συμπεριλαμβανομένης μιας αξιοσημείωτης πρόσφατης συνέντευξης στο Fox News. . . . Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς τέτοιου είδους σχόλια υποτίθεται ότι καλλιεργούν έναν ακαδημαϊκό διάλογο, με σεβασμό γύρω από τις διεμφυλικές ταυτότητες και εμπειρίες».

Η καταγγελία συνέχιζε απαριθμώντας τα άλλα «αδικήματά» μου, με βάση αποσπάσματα που είχαν αφαιρεθεί από το πλαίσιό τους από podcast και άρθρα σε εφημερίδες. Τελείωνε με μια ανακοίνωση ότι θα υπήρχε ένα «ανοιχτό σε προκλήσεις πλαίσιο για συζήτηση» μετά την ομιλία.

Παρόλο που τα μέλη τής κοινότητας της πανεπιστημιούπολης έχουν το δικαίωμα να διαφωνούν δημόσια μεταξύ τους, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων (ή εκείνοι που αυτοπαρουσιάζονται ως διοίκηση) δε θα έπρεπε να δυσφημούν δημόσια το πρόσωπο εκείνων με τους οποίους διαφωνούν. Μια τέτοια πράξη καταστρέφει υπολήψεις και αναστέλλει την ελευθερία τής έκφρασης στην πανεπιστημιούπολη.

Στα όρια

Ήξερα ότι αυτό δεν επρόκειτο να ξεθυμάνει, αν δεν τοποθετείτο ανοιχτά για λογαριασμό μου η  διοίκηση του δικού μου τμήματος ή ίσως η Κοσμήτορας της Σχολής Τεχνών και Επιστημών —η Claudine Gay. Όχι για να πάρει θέση σε σχέση με την ακρίβεια των δηλώσεών μου, αλλά για να υπερασπιστεί σθεναρά το δικαίωμά μου να τις κάνω και να διατυπώσει ξανά τους κανόνες συλλογικότητας και συναδελφικότητας που διέπουν τον διάλογο στην πανεπιστημιούπολη.

Χάρηκα λοιπόν όταν έλαβα ένα email από τον Κοσμήτορα Επιστημών, που με προσκαλούσε να συναντηθούμε. Έγραφε ότι λυπόταν για τη «μεγάλη μου αναστάτωση» και ότι ήθελε να διερευνήσει πώς θα μπορούσαμε «να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα συναδελφικής πνευματικής συζήτησης».

Έπρεπε να είχα διαβάσει το email πιο προσεκτικά. Μίλησε μόνο για τη δημιουργία νέων ομάδων εργασίας και πρωτοβουλιών. Τελικά τον διέκοψα για να ρωτήσω τι επρόκειτο να κάνει σε σχέση με την κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει. Ως απάντηση μου έβγαλε έναν αυστηρό λόγο να μη διακόπτω. Είχα φτάσει στα όριά μου.

Η Carole Hooven πλήρωσε την επιστημονική της εντιμότητα με «οξεία κατάθλιψη, η οποία περιλάμβανε εισβάλλουσες, επίμονες και ακούσιες σκέψεις αυτοκτονίας»!!!

Αλλά οι ελπίδες μου αναπτερώθηκαν όταν κάποιος διοικητικός μού έδειξε το προσχέδιο ενός email, που περιλάμβανε την ακόλουθη σθεναρή υπεράσπιση (και μια αναφορά στη θέση μου στην ιεραρχία του Χάρβαρντ):

«Η επιστολή [διαμαρτυρίας] διατύπωσε σοβαρές κατηγορίες εναντίον ενός πολύ αγαπημένου και σεβαστού μέλους τού προσωπικού και λέκτορα στο τμήμα μου, της δρ. Carole Hooven. . . το άτομο που επλήγη από αυτό δεν ήταν κάποιος διάσημος καθηγητής, προστατευμένος από την ακαδημαϊκή μονιμότητα».

Απάντησα: «Το γεγονός ότι με υπερασπίζεστε και ειλικρινά το γεγονός πως υπερασπίζεστε την επιστήμη, σημαίνει τα πάντα για μένα και με βοήθησε να νιώσω περισσότερη ασφάλεια και στήριξη στη δουλειά που κάνω για το τμήμα και για το Χάρβαρντ. . . . Δημιουργείται ένα τρελό αφήγημα σε σχέση με τη δουλειά μου που δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα και διαιωνίζεται από τη διοίκηση του πανεπιστημίου. Και αυτό είναι φρικτό. Η σθεναρήυποστήριξή σας σημαίνει τα πάντα για μένα».

Τελικά, ωστόσο, εκείνο το email που με απάλλασσε από οποιαδήποτε αδικοπραγία δε στάλθηκε ποτέ. Αντ’ αυτού στάλθηκε ένα άλλο. Είχα επίσης δει ένα προσχέδιο αυτού (που γράφτηκε από μια επιτροπή τουλάχιστον πέντε διοικητικών υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένου ενός κοσμήτορα της DEI, και συνυπογράφηκε από δύο από αυτούς), και ικέτευσα να μην αποσταλεί ποτέ.

Περιείχε φράσεις όπως: «Δεν ήταν πρόθεση της επιτροπής μας DIΕ να βλάψει τη φήμη τής Δρ. Hooven, αλλά να θέσει σημαντικά ζητήματα σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές στην επιστημονική επικοινωνία και τον σεβασμό για τον σοβαρό αντίκτυπο που μπορεί να έχουν οι επιστημονικές μας απόψεις στους άλλους. Ζητάμε συγγνώμη.» Ως συγγνώμη, απέτυχε.

Το ξεκάθαρο υπονοούμενο, που μεταδόθηκε τώρα σε εκατοντάδες άτομα στο δικό μου και στο άλλο τμήμα, ήταν ότι δεν είχα σεβαστεί τον «σοβαρό αντίκτυπο» των «επιστημονικών μου απόψεων». Ήταν το αντίθετο από αυτό στο οποίο είχα ελπίσει.

Ήθελα απλώς να εξαφανιστώ — και περίπου αυτό έκανα. Όταν ζήτησα βοήθεια από το μέλος τού διδακτικού προσωπικού με το οποίο συνεργαζόμουν στενότερα (επίσης έναν καλό φίλο), εξηγώντας ότι ανησυχώ για την ψυχική μου υγεία, μου είπε «σκύψε το κεφάλι, σφίξε τα δόντια και έσο επαγγελματίας».

Έλαβα το μήνυμα ότι έπρεπε απλώς να το αφήσω και να πάω παρακάτω. Δεν το έκανα και έχασα τον παλιό μου φίλο.

Σκέψεις αυτοκτονίας!

Τελικά διαγνώστηκα με οξεία κατάθλιψη, η οποία περιλάμβανε εισβάλλουσες, επίμονες και ακούσιες σκέψεις αυτοκτονίας. Άρχισα να επισκέπτομαι έναν ψυχοθεραπευτή και μου συνταγογραφήθηκε φαρμακευτική αγωγή.

Ανέθεσα σε κάποιον άλλο τη διοικητική μου δουλειά και μείωσα την απασχόλησή μου σε ημι-απασχόληση. Αυτό θα μου επέτρεπε να συνεχίσω να διδάσκω το αγαπημένο μου μάθημα Ορμόνες και Συμπεριφορά. Αλλά για πρώτη φορά στα χρονικά, την άνοιξη του 2022, κανένας μεταπτυχιακός φοιτητής δεν δεχόταν να υπηρετήσει ως βοηθός καθηγητή στο μάθημά μου

(το οποίο είχε συνήθως 60-90 φοιτητές). Και χωρίς μια θέση υψηλού επιπέδου, και ένα ερευνητικό εργαστήριο και δικούς μου μεταπτυχιακούς φοιτητές, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό.

Έτσι αντ’ αυτού, η τελευταία τάξη που δίδαξα στο Χάρβαρντ (ή οπουδήποτε) ήταν ένα μικρό προπτυχιακό σεμινάριο. Είχε μεγάλη επιτυχία και έλαβε την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία αξιολόγησης του μαθήματος από τους φοιτητές.

Από τον Ιανουάριο του 2023, αν και υπέθετα ότι θα παραμείνω στη δουλειά μου μέχρι τα βαθιά γεράματα (είμαι 57), αποσύρθηκα από το Χάρβαρντ. Όταν κατέστησα σαφές στους έχοντες εξουσία στο τμήμα μου ότι ένιωθα πως δεν είχα άλλη επιλογή παρά να φύγω λόγω τής έλλειψης δημόσιας υποστήριξης, κανείς δε βγήκε να την παράσχει.

Οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν με τρόπους που υπαγόρευε η κουλτούρα τής DEI. (Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τη Λώρα, τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια που είχε εμβαπτιστεί σε αυτήν την κουλτούρα, και δεν την κατηγορώ.) Ακόμα κι αν ήξεραν τι θα έπρεπε να κάνουν, ειδικά για εκείνους στην κορυφή, το ρίσκο ήταν απλά πολύ μεγάλο.

Μερικά γενναία, συμπονετικά μέλη ΔΕΠ με προσέγγισαν υποστηρικτικά και

τους είμαι υπόχρεη. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στον καθηγητή ψυχολογίας

Steven Pinker, ο οποίος μου έδωσε τη δυνατότητα να έχω μια (άνευ

αποδοχών) θέση συνεργάτη στο τμήμα του. Και η περίπτωσή μου έδωσε

ώθηση για τη συγκρότηση του Συμβουλίου για την Ακαδημαϊκή Ελευθερία στο

Χάρβαρντ. Εστιάζουμε στην προώθηση της «ελεύθερης έρευνας, πνευματικής

ποικιλομορφίας και πολιτικού διαλόγου στο παλαιότερο πανεπιστήμιο της

Αμερικής». Είμαι ενεργό μέλος.

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν…» Όταν «καθηγητές τής ιατρικής σχολής αποφεύγουν τη χρήση σαφών επιστημονικών όρων όπως άρρεν, θήλυ και έγκυος γυναίκα» δεν μπορεί η Πρυτανεία του ΑΠΘ να συμπορεύεται με τους λογοκριτές ΛΟΑΤΚΙ…

Ως ένδειξη της πολιτικής πόλωσης που χαρακτηρίζει τις ΗΠΑ σήμερα, οι υποστηρικτές μου τείνουν να προέρχονται από τη δεξιά – αν και είμαι ισοβίως Δημοκρατική. Με χαρά δέχτηκα μια θέση υψηλόβαθμου εταίρου στο κεντροδεξιό American Enterprise Institute, όπου κυριαρχεί ζωηρός διάλογος.

Το μότο τού Χάρβαρντ είναι Veritas —Αλήθεια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το μήνυμα που λαμβάνουν καθημερινά τα μέλη τής κοινότητας του Χάρβαρντ —σε email, εκπαιδευτικές διαδικασίες, αφίσες, φυλλάδια και συναντήσεις— είναι μέριμνα της DEI . Το μήνυμα είναι ότι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, σίγουρα πάνω από την αναζήτηση της αλήθειας, είναι το πώς τα λόγια των ανθρώπων επηρεάζουν ομάδες που θεωρούνται «περιθωριοποιημένες».

Με ενδιαφέρει να διασφαλίσω ότι όλοι αισθάνονται ευπρόσδεκτοι στο Χάρβαρντ και πιστεύω ότι η ποικιλομορφία στην πανεπιστημιούπολη ενισχύει το ίδρυμα. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος τής ελευθερίας τού λόγου. Το Χάρβαρντ έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να αποκαταστήσει ένα περιβάλλον όπου όσοι βρίσκονται στην πανεπιστημιούπολή του θα αισθάνονται ελεύθεροι να διδάσκουν, να γράφουν και να μιλούν χωρίς φόβο.

Μια τέτοια κουλτούρα υποστηρίζει την παραγωγή, τη διάδοση και τη διατήρηση της γνώσης – την αληθινή αποστολή του πανεπιστημίου.

Μετάφραση: Αγγελική Παπαθεμελή

Πηγή: https://www.thefp.com/p/carole-hooven-why-i-left-harvard 17 Ιανουαρίου 2024