Ο Κυπριακός Λαός έχει καταστήσει σαφές με αδιάβλητα δημοψηφίσματα, τι θέλει το 1950 και τι δεν θέλει το 2004.

Γράφει ο Νίκος Ιωάννου

Η παλλόμενη από συγκίνηση φωνή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας όταν έκλεινε την ομιλία του προς τους συγγενείς των Αγνοουμένων μας, με την απαγγελία του ποιήματος «Καρτερούμεν» του Δημήτρη Λιπέρτη (1866-1937) εσήμαινε πολλά!

Εν ονόματι του σεβασμού της Ιστορίας αλλά και της πνευματικής παρακαταθήκης των προγόνων μας, θεωρώ υποχρέωσιν, να υπενθυμίσω τους καταληκτικούς στίχους του ποιήματος, οι οποίοι περιέργως, αποσιωπούνται.

«Την Μανούλλαν μας για πάντα

Μητσιοί μιάλοι καρτερούμεν

Για να μας σφιχταγκαλιάσει

Τζιαι να νεκραναστηθουμεν»!!

Πριν κάνω τα σχόλιά μου θα παραθέσω απόσπασμα από πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου: «Οι Ελληνοκύπριοι, ξεκινήσαμε με την Ένωση με την Ελλάδα, πήγαμε στην Ανεξαρτησία, μετά ξαναπήγαμε στην Ένωση, μετά στο ευκταίο και το εφικτό, ξανά στην Ανεξαρτησία…».

Με όλο το σεβασμό στο Θεσμό αλλά και στον Νίκο Χριστοδουλίδη υπό την ιδιότητά του ακαδημαϊκού και ερευνητού συγγραφέα, βρίσκω υπεραπλουστευμένη και ισοπεδωτική την περιγραφή ΟΛΗΣ της πορείας της Κύπρου μέσα σε αυτή την πρόταση και θα εξηγήσω γιατί.

Η καθολική επιδίωξη της ΕΝΩΣΕΩΣ μετρά πολλούς αιώνες, πολλούς αγώνες και ανυπολόγιστες θυσίες Κυπρίων για την Ελλάδα και Ελλαδιτών για την Κύπρο.

Η «Ανεξαρτησία» ανεδύθη μόλις προ 70 ετών από τα σκοτεινά μαγειρεία της Αγγλικής διπλωματίας, αφ’ ης εκρίθη ως απαραίτητη η παραμονή των Άγγλων ως κυρίαρχων επί της Νήσου, ες αεί.

Ανετέθη δε σε συγκεκριμένα άτομα με ονοματεπώνυμον, τα οποία υπεστήριξαν διαδοχικά τις διάφορες δολιχοδρομίες τα τελευταία χρόνια.

Οι ίδιοι εγκέφαλοι του Λονδίνου επανέφεραν την Τουρκία, με το πρόσχημα των Τουρκοκυπρίων, στο προσκήνιο και μάλιστα με απαιτήσεις συγκυριαρχίας. Η Ανεξαρτησία ΠΟΤΕ δεν αποτέλεσε επιλογή των Κυπρίων. Επεβλήθη με το έτσι θέλω, κολοβή, με συγκυριαρχία Αγγλίας και Τουρκίας και ασφαλώς προδιαγεγραμμένη αποτυχία.

Οι σπασμωδικές «επανατοποθετήσεις» της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας σε ποικίλα θνησιγενή σχήματα κατέληξαν στο έκτρωμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που παρά την επίμονη επίκληση και τις συζητήσεις γι’ αυτήν, κανείς δεν γνωρίζει τις πρόνοιές της. Κυρίως όμως δεν συμφωνούν για το τι θα συζητήσουν οι υποτιθέμενοι διαπραγματευόμενοι…

Άρα την ΕΝΩΣΗ οι Κύπριοι δεν την απαρνήθηκαν ΠΟΤΕ.

Και όσοι διατείνονται ότι η επιδίωξη της Ενώσεως έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο ασχημονούν κατά της Αληθείας και της Λογικής. Είναι η εγκατάλειψη της Ενώσεως που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο και αυτό πιστοποιείται με χρονολογίες, με πρόσωπα, με γεγονότα και αδιάψευστες μαρτυρίες.

Η αγάπη της Ελλάδος που εκράτησε ζωντανή την Ελληνικότητα αλλά και την ίδια την Κύπρο για τόσους αιώνες, κινδυνεύει να απωλεσθεί αφής ενεδύθη τον μανδύα της Ανεξαρτησίας. Αναμφίβολα εδώ που φτάσαμε, πρωταρχικός στόχος των κυβερνώντων οφείλει να είναι η διατήρηση της Κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία λυσσωδώς υπονομεύουν οι Αγγλοτούρκοι. Εκβιάζουν την επανέναρξη συνομιλιών, που οδηγούν στην κατάργησή της με μαθηματική ακρίβεια.

Τα 70 χρόνια της υποβολιμαίας Κυπριακής νεοτερικότητος είναι σταγόνα στον ωκεανό της τρισχιλιετούς Ελληνικής πορείας της Κύπρου. Είναι αυτόχρημα τραγικό να ακούμε από επίσημα χείλη, ένθεν κακείθεν του Αιγαίου, ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει σχέδιο Β και είναι γενναιότης… να δώσουμε κι άλλα!

Λαός και Ηγεσία καλούμαστε να αναμετρηθούμε με την Ιστορία και να συγκρίνουμε το σπιθαμιαίο μέγεθός μας με τη γιγαντιαία διαχρονική Ελληνικότητα.

Ο Κυπριακός Λαός έχει καταστήσει σαφές με αδιάβλητα δημοψηφίσματα, τι θέλει το 1950 και τι δεν θέλει το 2004.

Ας αφουγκραστούμε τη φωνή του και ίσως τότε ανανήψουμε και ανακαλύψουμε τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί στην Απελευθέρωση.

Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Καρδιολόγος