Ακούγεται συχνά τελευταίως η φράση «Επανέναρξη των συνομιλιών με βάση το συμφωνημένο πλαίσιο».

Έψαξα απεγνωσμένα και δεν βρήκα πλαίσιο στο οποίο να υπάρχει στοιχειώδης συμφωνία των καλουμένων να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Πολλοί εξαπατώνται, πιστεύοντας, ότι οι λεγόμενες δικοινοτικές συνομιλίες ξεκίνησαν μετά την εισβολή του 1974. Η πραγματικότητα είναι ότι ξεκίνησαν μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963, την υποκινούμενη από την Τουρκία ανταρσία και την έναρξη της διχοτομήσεως της Κύπρου επί χάρτου.

Έκτοτε διεκόπησαν και επανήρχισαν κατ’ επανάληψιν.

Η όλη διαδικασία εμφανίζει μία καταθλιπτική συνέπεια. Ό,τι απέκτησε από τον προηγούμενο κύκλο η Τουρκία, ονομάζεται κεκτημένο και ως πλαίσιο συζητήσεως επιβάλλονται οι νέες απαιτήσεις της.

Κι ενώ όλα φαίνεται να αλλάζουν, όλα τα ίδια μένουν.

Το μόνο το οποίο είναι σταθερό και αμετακίνητο είναι η παρουσία της ισχυρής στρατιωτικής δυνάμεως του εισβολέα που διαιωνίζει το καθεστώς και την επί του εδάφους διχοτόμηση της Κύπρου.

Από την άλλη, η πολιτική μας ηγεσία έχει τάξει σκοπό ζωής την επανέναρξη των συνομιλιών.

Το ερώτημα είναι γιατί, εφόσον εκείνοι δεν συζητούν τίποτα άλλο, εκτός από το καθεστώς δύο κρατών το οποίο υποτίθεται πως απορρίπτουμε;

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ως ανεξάρτητος υποψήφιος υπεστηρίχθη και εξελέγη από τις ψήφους των κομμάτων αλλά κυρίως των πολιτών που δεν πιστεύουν και δεν αποδέχονται τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Εξ’ ου και το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα απέφευγε συστηματικά να την αναφέρει και επικαλείτο τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το συμπεφωνημένο πλαίσιο….

Όσο παρέρχεται όμως ο χρόνος, όλο και περισσότεροι αξιωματούχοι ζητούν το «άπιαστο όνειρο», τις συνομιλίες με εκείνο τον στόχο.

Συνομιλίες υπό την απειλή της λόγχης του Τουρκικού στρατού κατοχής, με δεδηλωμένη την απόφαση να επανακτήσουν ολόκληρη την Κύπρο, αποτελούν προθάλαμο νέων υποχωρήσεων και παραχωρήσεων εκ μέρους μας.

Η εντολή του Λαού ήταν σαφής και η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας που επισήμως εκπροσωπεί ολόκληρη την Κύπρο, το ισότιμο μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, δεν δικαιούται πλέον να στρουθοκαμηλίζει και να μυρικάζει φράσεις που παραλλάσσουν αλλά δεν αναιρούν την παραδοχή της υποταγής.

Μόνο ο αγώνας για απελευθέρωση, αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων μπορεί να δώσει ελπίδα για επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.

Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Καρδιολόγος