Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αναδύεται από μέσα μου μια επίμονη απορία: Γιατί η χώρα μου, η Ελλάδα, με εκείνον τον συρφετό των φτωχοκαραβανάδων που την ευνούχισαν επί 7 χρόνια, αποφάσισαν να «εισβάλουν» στην Κύπρο; Διότι «εισβολή» ήταν και το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974;

Ξέρω τη Ιστορία. Έχω εντρυφήσει σε όλα τα σενάρια. Από κόσκινο έχω περάσει ό,τι έχει γραφτεί για την εμπλοκή και άλλων χωρών, πρωτίστως των ΗΠΑ. Έχω μιλήσει με άπειρους ανθρώπους εκείνης της εποχής, αλλά και της μετέπειτα.

Δεν έχω πειστεί ότι ήταν μόνο όλα αυτά που ξέρουμε, και που είναι τεκμηριωμένα. Η προδοσία επωάστηκε σε μια χώρα όπου ο λαός δεν ήξερε τι του γινόταν (και αυτό για μένα είναι μέγα ζήτημα – κι ας είχαμε δικτατορία), και εκδηλώθηκε σε μίαν άλλη, στην Κύπρο, όπου η τότε ηγεσία, που εκ της πανίσχυρης θέσης και επιρροής της, πιάστηκε στον ύπνο και άφησε το αμπέλι ξέφραγο να μπουν οι σκύλοι και να το αλέσουν.

Και στα δύο «κέντρα», Αθηνών και Λευκωσίας (και δίχως, σε καμία περίπτωση να τα εξισώνω) οι πολίτες, που υποτίθεται ότι καθήκον τους είναι να ενημερώνονται, όσο δύσκολο και αν ήταν αυτό τότε, και να είναι ενεργοί, βρέθηκαν ακάλυπτοι και έκπληκτοι.

Ναι, δεν υπήρχε τότε η ελεύθερη ενημέρωση που υπάρχει σήμερα. Τα νέα, αποτυπώνονταν σε εφημερίδες, μεταδίδονταν από τα κρατικά Μέσα ΡΙΚ (τις πιο πολλές φορές υπό καθολική λογοκρισία), και «προσπαθούσαν» να αναδειχθούν μέσω των πολιτικών προσώπων, που στην Ελλάδα ήταν φιμωμένοι ή και σε εξορία, και στην Κύπρο οχυρωμένοι στις θέσεις τους, και με ελάχιστη ελευθερία έκφρασης…

Αυτό ήταν το τοπίο, τότε. Και δεν πρέπει να το αποσυνδέουμε από το κακό που έγινε.

Η άρρωστη κουλτούρα των όπλων. Η δολοφονική απόπειρα κατά του πρώην Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, σε μια χώρα που έχει εμμονή με την οπλοκατοχή, δεν προκαλεί έκπληξη.

Στην Ομιλία του για την Κατάσταση του Έθνους τον περασμένο Μάρτιο, ο Πρόεδρος Τζο Μπάϊντεν αναφέρθηκε και σε θέματα βίας στην κοινωνία, αλλά υπάρχει, είπε, και ένα άλλο είδος βίας που πρέπει να σταματήσει. Εκείνο της οπλοκατοχής.

Μέσα στην αίθουσα του Καπιτωλίου εκείνη την ώρα, ήταν Τζαζμίν, της οποίας η 9χρονη αδερφή Τζάκι δολοφονήθηκε με άλλους 21 συμμαθητές και δασκάλους στο δημοτικό της σχολείο στο Γιουβέϊλντ του Τέξας.

Μετά από λίγες μέρες ο Μπάϊντεν ίδρυσε το πρώτο Γραφείο Πρόληψης της Βίας με Όπλα στον Λευκό Οίκο του οποίου ηγείται ο Αντιπρόεδρος Χάρις.

«Εν τω μεταξύ όμως, ο προκάτοχός μου (Ντόναλντ Τραμπ), είπε στην Εθνική Ένωση Όπλων (National Rifle Association – NRA) ότι είναι περήφανος που δεν έκανε τίποτα για την απαγόρευση όπλων όταν ήταν Πρόεδρος».

Και, μετά από έναν άλλον πολλαπλό πυροβολισμό σε σχολείο στην Αϊόβα, ο Τραμπ είπε ότι πρέπει απλώς να «το ξεπεράσουμε». Συγκεκριμένα, “Let’s just get over it”.

Λέω ότι πρέπει να το σταματήσουμε αυτό, είπε ο Μπάϊντεν σε εκείνη την ομιλία του Μάρτιο. «Είμαι περήφανος που νικήσαμε την NRA όταν υπέγραψα τον πιο σημαντικό νόμο για την ασφάλεια των όπλων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια! Και τώρα, πρέπει να ολοκληρώσουμε το νομοσχέδιο».

Στο μεταξύ, το FBI αναγνώρισε τον ένοπλο δράστη της απόπειρας δολοφονίας του Τραμπ ως Τόμας Μάθιου Κρουκς, 20, από το Μπέθελ Πάρκ στην Πενσιλβέϊνια. Έριξε πολλαπλές βολές κατά του Τραμπ, προτού τον εξοντώσουν οι μυστικοί πράκτορες που ήταν αγκυροβολημένοι εκεί.

Δύο πρώην πράκτορες του FBI εξέφρασαν στο CNN την έκπληξή τους που η ταράτσα (στέγαστρο) απ’ όπου ο ένοπλος εξαπέλυσε πολλαπλές ριπές, απείχε μόλις 120-150 μέτρων από εκεί που στεκόταν ο Τραμπ. Και κανένας από την ασφάλειά του, δεν σκέφτηκε ότι θα μπορο΄λυσε, όπως και έγινε, να ήταν «ο τέλειος στόχος»!

Επίσης, εξετάζεται τώρα από που προμηθεύτηκε ο δράστης το όπλο που χρησιμοποίησε, και που παραλίγο να σκοτώσει των πρώην, και νυν υποψήφιο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Πάντα η ίδια απορία! Κι αν βρουν από πού το βρήκε ή το αγόρασε, τι θα κάνουν;

Φιλελεύθερος