Το πολυσυζητημένο μυθιστόρημα «Υποταγή» (2015) του Γάλλου συγγραφέα Μ. Ουελμπέκ, επανήλθε στο προσκήνιο ως «προφητικό» και ταράζει την επικρατούσα «πολιτική ορθότητα» στην ΕΕ.

Κώστας Μαυρίδης *

Συγκεκριμένα, «πολιτική ορθότητα» ονομάστηκε η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων με κοινωνικά μειονεκτήματα ή που υπόκεινται σε διακρίσεις.

Χάρις στην «πολιτική ορθότητα» αποκαταστάθηκαν αδικίες κι άλλαξαν αντιλήψεις, αλλά τα τελευταία χρόνια μετατράπηκε περισσότερο σε εργαλείο λογοκρισίας και στοχοποίησης άλλων απόψεων με τρόπο που διαβρώνει την δημοκρατία.

Τέτοιο στρεβλωτικό παράδειγμα υπήρξε η απόφαση της Ευρ. Επιτροπής να χρηματοδοτήσει εκστρατεία αναδεικνύοντας την ισλαμική μαντίλα ως στοιχείο ελευθερίας! Εν ολίγοις, ο ισλαμικός μηχανισμός υποταγής της γυναίκας, διαφημιζόταν ως στοιχείο απελευθέρωσης στην ΕΕ… Παρόμοιο παράγωγο στρεβλωτικής ιδεοληψίας στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας» υπήρξε στην Κύπρο το περιβόητο «Γλωσσάρι», για το οποίο πρωτοστάτησαν εγχώριοι δημοσιογράφοι με επιδίωξη να «εξαφανιστεί» η τουρκική κατοχή και τα όργανά της π.χ. το κατοχικό καθεστώς να ονομάζεται «τουρκοκυπριακή διοίκηση» και τα παράνομα κατοχικά στρατεύματα «τουρκικά στρατεύματα».

Το μυθιστόρημα «Υποταγή» περιγράφει ένα σενάριο στο εγγύς μέλλον όπου στον 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, βρίσκονται ο ισλαμιστής υποψήφιος της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και ο υποψήφιος της γαλλικής ακροδεξιάς. Τα «παραδοσιακά κόμματα» δίνουν στήριξη στον ισλαμιστή υποψήφιο, ο οποίος με την ανάληψη της εξουσίας ανατρέπει τις αξίες και ελευθερίες που καταξίωσαν την Γαλλία ως φάρο του σύγχρονου ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού, θεμελιωμένου στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Στο μυθιστόρημα αναδεικνύεται παραστατικά ο ρόλος του πολιτικού ισλάμ ως εργαλείου εσωτερικής άλωσης των σύγχρονων δημοκρατιών και της «απόγνωσης» των πολιτών λόγω της ηθικής και πολιτισμικής κατάπτωσης της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας με επίκεντρο την Ευρώπη.

Σήμερα, σε Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ισπανία μέχρι τον ευρωπαϊκό νότο και την Κύπρο, αυξήθηκε η αποστροφή προς το πολιτικό κατεστημένο και τα … κομματόσκυλα. Ενόσω περιφρονούνται τα προβλήματα της κοινωνίας και ενόσω εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες σε ανοιχτές και φιλόξενες κοινωνίες στιγματίζονται ως ακροδεξιοί, ρατσιστές και θύματα λαϊκισμού, η αποστροφή ενδυναμώνεται με κλίση προς τα άκρα και με επιλογές απελπισίας. Αυτή η μετατόπιση αποτυπώνεται ιδιαίτερα στη Γαλλία τώρα ενόψει εκλογών με προφανές το πολιτικό δίλημμα: Κοινή λογική ή τα άκρα.

Συμπερασματικά, η απαίτηση ακραίων ομάδων που αυτοχρήζονται «θύματα» και διεκδικούν «δικαιώματα» εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, απειλεί με αλλοίωση τις θεμελιακές αξίες των ελεύθερων κοινωνιών μας, του πολιτισμικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος και της δημοκρατίας. Με λογοκριμένη ενημέρωση μέσω μιας στρεβλωτικής «πολιτικής ορθότητας», ο πολίτης αισθάνεται όντως απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν τα δύο πολιτικά άκρα στον ανταγωνισμό τους. Απέναντι στην παρακμή και τις ακρότητες, ο ενεργός πολίτης έχει την δύναμη της κοινής λογικής για να τα ανακόψει στη δημοκρατία. Η παρακμή δεν ανατρέπεται με αυταρχισμό, νεοφασισμό, ούτε με ακραίους «δικαιωματιστές», ούτε φυσικά με υποταγή στο πολιτικό ισλάμ.

Ο σκεπτόμενος κι ενεργός πολίτης ο οποίος ανταμείβει και «τιμωρεί» ηγέτες μέσω της δημοκρατίας, είναι η απάντηση στην παρακμή και ταυτόχρονα η ελπίδα για σωτηρία της Ευρώπης, ξεκινώντας από το σπίτι μας.

*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D, Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο.