“Απαγορεύεται να είσαι Τούρκος στη Δυτική Θράκη και στην Ελλάδα”. Τη δήλωση έκανε στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu της Τουρκίας, τον Μάρτιο, η πρόεδρος του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας της Θράκης (ΚΙΕΦ), Τσιγδέμ Ασάφογλου. Και προσέθεσε: “Δεν μπορείτε να ιδρύσετε κανένα σωματείο, ίδρυμα ή οργανισμό που να περιλαμβάνει τη λέξη Τούρκος. Ως Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, όποτε εκφράζουμε την ταυτότητά μας και λέμε ότι είμαστε Τούρκοι και η μειονότητα που ζει στη Δυτική Θράκη είναι τουρκική, δυστυχώς, το ελληνικό κράτος μας χαρακτηρίζει ως στοιχεία που απειλούν την εθνική ασφάλεια”.

Και για όποιον δεν κατάλαβε, η προεκλογική αφίσα του κόμματος το ξεκαθαρίζει: “Οι Τούρκοι ψηφίζουν Τούρκους”. Το ΚΙΕΦ είναι το ισλαμικό κόμμα που είχε ιδρύσει ο πράκτορας του τουρκικού βαθέος κράτους, Αχμέτ Σαδίκ. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές ήταν πρώτο στην Ξάνθη με 25,05%, (με δεύτερη τη ΝΔ με 24,43%) και στη Ροδόπη με 38,01% (ΝΔ:18,32%).

Απορώ πώς στην εποχή της θεοποίησης του αυτοπροσδιορισμού, κανένας δεν συγκινείται με το δράμα της Τσιγδέμ. Αισθάνεσαι Τουρκάλα, κοπέλα μου; Τιμή σου και καμάρι σου! Σε απαλλάσσουμε αμέσως από την ελληνική υπηκοότητα, την οποία φέρεις βαρέως, και τράβα να πολιτευθείς στην Τουρκία. Απαλλάσσουμε και όλους όσοι ισχυρίζονται το ίδιο με σένα, με πρώτους – πρώτους τους υποψήφιους του ΚΙΕΦ για την Ευρωβουλή. Τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στην Ευρωβουλή; Στην Ελλάδα θα βρίσκεστε, αν θέλετε και κυρίως αν θέλουμε, ως αλλοδαποί παρεπιδημούντες. Κι εμείς θα αποφασίσουμε πόσο θα σας φιλοξενήσουμε και με ποιους όρους. Υπ’ αυτή και μόνο την ιδιότητα, ιδρύστε όποιο σωματείο θέλετε. Για τη μελέτη της τουρκικής μουσικής, ας πούμε. Ή για την διάδοση του χουνκιάρ μπεγιεντί και του κιουνεφέ. Όχι όμως για να παροτρύνετε τους Τούρκους να ψηφίζουν Τούρκους, στην Ελλάδα. Στην Τουρκία, ναι!

Αν κάποιος θεωρεί αυτή την οπτική “εκτός νομικού πλαισίου”, ίσως δεν έχει υπόψη τα άρθρα 31 – 36  της συνθήκης της Λωζάνης που αναφέρονται στην ιθαγένεια. (Σήμερα ο όρος, νομικώς, ταυτίζεται με την υπηκοότητα, ενώ δεν θα έπρεπε, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.) Σ΄ αυτά τα άρθρα διευθετείται, πολύ λογικά, το πρόβλημα που προέκυψε όταν, με τις αλλαγές των συνόρων, πληθυσμοί που αισθανόντουσαν ότι ανήκαν στην Α εθνικότητα κατοικούσαν σε περιοχή που περιερχόταν στη Β κρατική επικράτεια. Η Συνθήκη έλεγε ότι αυτομάτως γίνονται υπήκοοι του Β κράτους, εκτός αν δεν θέλουν! Και έδωσε περιθώριο δύο ετών, έτσι ώστε οι πολίτες αυτής της κατηγορίας να αποφασίσουν ποια ιθαγένεια θέλουν. Αν ήθελαν την τουρκική, θα έπρεπε να μαζέψουν τα μπογαλάκια τους και να εγκατασταθούν στην Τουρκία. Διατηρούσαν ακέραια την ακίνητη περιουσία τους στη χώρα από την οποία έφευγαν, αλλά δεν μπορούσε η οικογένειά τους να μένει πια εκεί. Λέει δηλαδή η Συνθήκη σε απλά νεοελληνικά: και Έλληνας υπήκοος και υποψήφιος για το Ευρωκοινοβούλιο και Τούρκος μαζί, δεν γίνεται!

Όμως, σήμερα, τη δυνατότητα να αποποιηθεί κάποιος την ελληνική ιθαγένεια, ο νόμος δεν την παρέχει σε οποιονδήποτε! Είναι εντελώς παράλογο, διότι ενώ σου αναγνωρίζει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεσαι, δύο μέτρα άντρας, ως γυναίκα κολυμβήτρια, δεν σου επιτρέπει την πιο απλή… φυλομετάβαση: από τη φυλή των Ελλήνων, στην οποία χωρίς να το θες συμπεριλαμβάνεσαι, στη φυλή της καρδιάς σου. Τούρκος; Τούρκος! Ινουίτ; Ινουίτ! Θα πρέπει να είσαι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού, να μην διατηρείς οικογενειακούς δεσμούς με την Ελλάδα, να μην έχεις περιουσία στην Ελλάδα, και να έχεις και δεύτερη ιθαγένεια, ώστε η αποδοχή του αιτήματος αποποίησης της ελληνικής ιθαγένειας να μην σε οδηγεί σε κατάσταση ανιθαγένειας. Και εφόσον ισχύουν όλα αυτά θα πρέπει, σε αίτηση που θα υποβάλεις να εξηγήσεις τους λόγους για τους οποίους θες να αποποιηθείς την ελληνική ιθαγένεια. Η αίτηση θα κατατεθεί στο ΥΠΕΣ, που θα αποφασίσει τελικά. Αλλιώς, θα είσαι Έλληνας με το ζόρι!

Είναι απολύτως παράλογο και ανελεύθερο! Θα έπρεπε να αρκεί μία δήλωση: “Δεν θέλω να έχω πλέον την ελληνική ιθαγένεια”. Το “γιατί” είναι θέμα του καθενός. Θα την έστελνε διαδικτυακά σε μια διεύθυνση του ΥΠΕΣ και η απάντηση αποδοχής του αιτήματος και αφαίρεσης της ιθαγένειας θα ερχόταν αυτόματα σε δευτερόλεπτα. “Δεν θέλετε να είστε Έλληνας; Δεν μπορούμε να σας υποχρεώσουμε να είστε. Καλή σας τύχη!” Αν δεν έχεις άλλη ιθαγένεια και αυτό σου δημιουργήσει προβλήματα, είναι δικό σου πρόβλημα, όχι της Ελλάδας! Η τροποποίηση αυτής της ηλίθιας διάταξης, με μια προσθήκη που θα έδινε τη δυνατότητα στο ελληνικό κράτος να αφαιρεί την ιθαγένεια/υπηκοότητα από όποιον δηλώνει δημοσίως ότι δεν είναι Έλληνας, θα ήταν εργαλείο ελέγχου των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας στη Θράκη και όχι μόνο. 

Διότι αυτός είναι ο σκοπός του ΚΙΕΦ. Δεν έχει καμμία πιθανότητα να μπει στην Ευρωβουλή καθώς, ακόμα κι αν ψηφίσουν υπέρ του και τα νεογέννητα μουσουλμανάκια, δεν πρόκειται να ξεπεράσει το όριο του 3%. (Προς το παρόν. Σε μερικά χρόνια, όταν αλλάξουν οι δημογραφικοί συσχετισμοί και με την αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών, θα ξεπεράσει και το 10%.) Άρα, γιατί κατεβαίνει; Για να καταγράψει δυνάμεις. Για να ξεσηκώσει τους μουσουλμάνους της Ρόδου και της Κω. Για να συσπειρώσει τους μουσουλμάνους μετανάστες που έχουν αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και ψηφίζουν.

Για να επιβεβαιώσει, πολύ πονηρά, τον ισχυρισμό του Ερντογάν ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Τούρκοι. Θα δείχνει η Τσιγδέμ τις ψήφους και θα λέει: αφού τόσες χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στην προτροπή μας “οι Τούρκοι να ψηφίσουν Τούρκους” ποια άλλη απόδειξη θέλετε για το πώς αυτοπροσδιορίζονται; Και για να έχει το ΚΙΕΦ δυνατό χαρτί για να “ντηλάρει” με τα κόμματα εξουσίας στις εθνικές εκλογές: τι μας δίνετε για να σας ψηφίσουμε και ποιους δικούς μας θα βάλετε στα ψηφοδέλτιά σας; 

Στα 42 ονόματα του ψηφοδελτίου του ΚΙΕΦ ανάμεσα στους Αλή, τους Χασάν και τους Χουσεΐν, υπάρχει και ένα ελληνικό: Ευγενία Νατσουλίδου του Ευάγγελου. Είναι η εκπρόσωπος μιας άλλης δήθεν “μειονότητας”: των δίγλωσσων της Μακεδονίας που αυταποκαλούνται Σλαβομακεδόνες. Ετσι, το ΚΙΕΦ αποκτάει μια ευρύτερη ταυτότητα: του εκπροσώπου των “μειονοτικών πληθυσμών” σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο στη Θράκη.

Να το κουβεντιάσουμε λίγο περισσότερο αυτό, διότι έχουμε συνηθίσει στη χρήση του όρου “μειονότητα”, ο οποίος πάσχει και σε σημασιολογικό και σε νομικό επίπεδο.

Τι σημαίνει “μειονότητα”

Ένα σύνολο πληθυσμού αποτελείται από πολλές μειονότητες. Με κριτήριο το ύψος, το βάρος, την ηλικία, το χρώμα των μαλλιών, των ματιών, του δέρματος, την καταγωγή, τη διαμονή, τις προτιμήσεις, τις συνήθειες, την κουλτούρα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τη μόρφωση, τις φιλοσοφικές αντιλήψεις, τις ερωτικές προτιμήσεις και με όσα κριτήρια μπορείτε να φανταστείτε, όλοι ανήκουμε σε μειονότητες. Και λοιπόν; Ναι, αλλά οι περισσότεροι μουσουλμάνοι αναλογικά με τον γενικό πληθυσμό ζουν στη Θράκη. Και λοιπόν; Και στη Σύρο ζουν οι περισσότεροι καθολικοί. Συζητήσαμε ποτέ για τα δικαιώματα της καθολικής μειονότητας; Υπάρχει κάτι που το δικαιούνται οι υπόλοιποι κάτοικοι της χώρας, αλλά αυτοί όχι; Η θρησκευτική μειονότητα είναι απομεινάρι της διοικητικής οργάνωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε “μιλέτ” δηλαδή σε αυτοδιοικούμενες εθνικοθρησκευτικές κοινότητες στις οποίες ο θρησκευτικός ηγέτης ήταν ταυτόχρονα πολιτικός ηγέτης και δικαστής.

Όμως, στον 21ο αιώνα, που κανένας δεν αμφισβητεί την κοσμικότητα και την ανεξιθρησκία του δυτικού κράτους, τι νόημα έχει να υπάρχουν ειδικοί νόμοι για μια θρησκευτική μειονότητα; Όσες φορές εμφανίσθηκε η έννοια “μειονότητα” σε διεθνή νομικά κείμενα, ψηφίσματα ή διακηρύξεις, ήταν για να εξασφαλισθεί ότι τα άτομα που ανήκουν σ΄ αυτή, θα έχουν τα ΙΔΙΑ δικαιώματα με τους άλλους πολίτες, όχι περισσότερα ή διαφορετικά. 

Όμως οι μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν ήδη πολύ περισσότερα, ειδικά στην Εκπαίδευση, εις βάρος των μη μουσουλμάνων. Εισάγονται με ποσόστωση 0,5% στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Μάλιστα, με πρόσφατο νόμο, η Κεραμέως κατάργησε τη βάση, μόνο, για τους μουσουλμάνους υποψηφίους. Γιατί;

Διότι δεν έχουν, λέει, τις ίδιες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους μαθητές.

Γιατί δεν τις έχουν; Διότι δεν κατέχουν καλά τα Ελληνικά.

Γιατί δεν τα κατέχουν; Διότι στα μειονοτικά σχολεία διδάσκεται ως κύρια γλώσσα η τουρκική.

Γιατί διδάσκεται; Διότι η Τουρκία κατάφερε με τις μορφωτικές συμφωνίες του 1951 και 1968 να καθιερώσει την τουρκική γλώσσα ως μόνη μειονοτική γλώσσα εκπαίδευσης, παρά το ότι η γλώσσα των Πομάκων ή των Αθίγγανων (που αποτελούν μαζί με τους Τουρκογενείς τις άλλες δύο μουσουλμανικές κοινότητες) δεν έχει καμία σχέση με την τουρκική.

Έτσι, η θρησκευτική ταυτότητα γίνεται εθνική και η Θράκη οδηγείται σε κοσσοβοποίηση.

Αλλά εγώ ρωτάω: με ποια λογική τον 21ο αιώνα, στον δυτικό κόσμο, η θρησκεία θα πρέπει να καθορίζει τη συνολική εκπαίδευση ενός ανθρώπου; Γιατί πρέπει να υπάρχουν “μειονοτικά σχολεία” και μάλιστα με δυνατότητα οικονομικής και εκπαιδευτικής αυτονομίας; 

Για τη συνέχεια Capital