Η πρόκληση του 21ου αιώνα για την Ινδία δεν θα είναι μόνο να αντιμετωπίσει το Πακιστάν και την Κίνα, αλλά και την Τουρκία

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ο πιο συνεπής ηγέτης της Τουρκίας από τότε που ο Μουσταφά Κεμάλ ίδρυσε τη χώρα πριν από έναν αιώνα από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ οι αναλυτές αναφέρουν συχνά την εδραίωση της δικτατορίας από τον Ερντογάν και την προώθηση του πολιτικού Ισλάμ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ως συνέπεια είναι η εγχώρια ανάπτυξη μιας βιομηχανίας όπλων που εξάγει η Τουρκία για την επιδίωξη των ιδεολογικών του στόχων.

Όταν ο Ερντογάν ανέβηκε στην εξουσία το 2002, η εγχώρια βιομηχανία της Τουρκίας παρείχε το 20 τοις εκατό των στρατιωτικών αναγκών της χώρας. Σήμερα, παρέχει περισσότερο από το 80 τοις εκατό. Η Τουρκία παράγει τα δικά της πλοία και δοκιμάζει το TAI Kaan, ένα μαχητικό stealth που μπορεί να κατασκευαστεί εν μέρει πάνω σε σχήματα F-35 που η τουρκική κυβέρνηση αρνήθηκε να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την αποβολή της από το πρόγραμμα. Η πιο σημαντική πλατφόρμα εγχώριας παραγωγής της Τουρκίας είναι το drone Bayraktar TB2.

Ο γάμος της μικρότερης κόρης του Ερντογάν Sümeyye με τον Selcuk Bayraktar, τον επικεφαλής τεχνολογίας της Baykar, της οικογενειακής επιχείρησης που κατασκευάζει το Bayraktar TB2, ενισχύει το κύρος της αναπτυσσόμενης στρατιωτικής βιομηχανίας της Τουρκίας. Ο Ερντογάν κρατά στενά τον έλεγχο της τουρκικής πολιτικής και βασίζεται στην οικογένεια περισσότερο από το κόμμα. Το Baykar είναι οικογένεια.

Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και τα Ηνωμένα Έθνη δίνουν προτεραιότητα στη διπλωματία και επιδιώκουν την επίλυση προβλημάτων μέσω διαλόγου και συζήτησης, ο Ερντογάν προτιμά να χρησιμοποιεί τις εξαγωγές όπλων της Τουρκίας για να προωθήσει τους ιδεολογικούς του στόχους.

Τον Νοέμβριο του 2015, Τούρκοι αξιωματούχοι ασφαλείας συνέλαβαν και αργότερα προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον Can Dündar, αρχισυντάκτη της κύριας κεντροαριστερής εφημερίδας της Τουρκίας  Cumhuriyet  , αφού οι δημοσιογράφοι της φωτογράφισαν τη μεταφορά τουρκικών όπλων σε φατρίες της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Το Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποίησε τουρκικά (και ισραηλινά) μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οι Τουρκικές Ειδικές Δυνάμεις εισέβαλαν στην πόλη Σούσι στην κορυφή του βουνού κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 που ξεκίνησε την εθνοκάθαρση της αρμενικής κατοικημένης περιοχής.

Τα τελευταία χρόνια, καθώς ο νεο-οθωμανισμός παραπαίει λόγω του απλού γεγονότος ότι οι Τούρκοι θυμούνται την Οθωμανική Αυτοκρατορία πολύ πιο τρυφερά από τους υποτελείς της λαούς, ο Ερντογάν στράφηκε προς την Αφρική. Στις 3 Νοεμβρίου 2021, για παράδειγμα, Σομαλοί αξιωματικοί ασφαλείας κατάσχεσαν εξαρτήματα για έξι μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο αεροδρόμιο Aden Abdullah του Μογκαντίσου και συνέλαβαν δύο Τούρκους μηχανικούς που στάλθηκαν για τη συναρμολόγηση του αεροσκάφους. Ο Zakaria Mahmoud Haji, βουλευτής από το Puntland, είπε ότι αγόρασε τα drones για γεωργικούς σκοπούς. Οι Σομαλοί γνωρίζουν τον Ζακάρι περισσότερο για τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό του και τις υποτιθέμενες διασυνδέσεις με δολοφονίες επί πληρωμή. Σήμερα, η Al Shabaab, η οργάνωση που συνδέεται με την Αλ Κάιντα της Σομαλίας, πιθανότατα δεν θα υπήρχε αν δεν απολάμβανε οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από την Τουρκία και το Κατάρ.

Η Τουρκία εξήγαγε επίσης drones στον πρωθυπουργό της Αιθιοπίας Abiy Ahmed στο αποκορύφωμα της γενοκτονικής εκστρατείας του εναντίον του Tigray. Καθώς οι διεθνείς μεσολαβητές προσπαθούσαν να τερματίσουν τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, ο Ερντογάν έστειλε αθόρυβα drones και άλλα όπλα στους Λίβυους ισλαμιστές, ενώ μετέφερε Λίβυους μισθοφόρους στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να τους χρησιμοποιήσει εναντίον των Αρμενίων Χριστιανών.

Κατά τη διάρκεια της επίθεσής της στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ, τη μεγαλύτερη μονοήμερη σφαγή Εβραίων από το Ολοκαύτωμα, η Χαμάς χρησιμοποίησε τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Πράγματι, οι Ταξιαρχίες Izz ad-Din al-Qassam της Χαμάς κυκλοφόρησαν ένα βίντεο δύο εβδομάδες αργότερα που δείχνει τρία τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που κατασκευάζονται από την αμυντική βιομηχανία Assuva της Κωνσταντινούπολης.

Με απλά λόγια, όσον αφορά την εξαγωγή του μαχητικού ισλαμισμού, η Τουρκία είναι για τον 21ο αιώνα ό,τι ήταν η Σαουδική Αραβία για τον 20ο αιώνα. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι ενώ η Σαουδική Αραβία περιόρισε την υποστήριξή της σε χρήματα, η Τουρκία έχει τα μέσα να εξάγει άμεσα και όπλα.

Εδώ, η Ινδία θα πρέπει να ανησυχεί. Το Πακιστάν συνέχισε να καταλαμβάνει ένα τμήμα του Κασμίρ και να διεκδικεί την υπόλοιπη επικράτεια της Ινδικής Ένωσης. Ενώ η «Παλαιστίνη» κυριαρχεί σήμερα στη ρητορική του Ερντογάν, άλλων Τούρκων πολιτικών και ομάδων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που επηρεάζουν, το Κασμίρ είναι ένα μακρινό δεύτερο. Εάν και όταν τελειώσει η σύγκρουση της Χαμάς, ειδικά εάν επιλυθεί με παραχωρήσεις υπέρ της Χαμάς, ο Ερντογάν και ο συνασπισμός που συγκέντρωσε πιθανότατα θα μετατρέψουν τις τοποθεσίες τους στο Κασμίρ. Αν και αυτό θα σημαίνει ότι οι Ινδοί διπλωμάτες θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν έναν κατακλυσμό προπαγάνδας, καθιστά επίσης πιο πιθανό ότι η Τουρκία θα αυξήσει την υλική της υποστήριξη και ίσως τις πωλήσεις drone και όπλων σε τρομοκρατικές ομάδες που εδρεύουν στο Πακιστάν. Εάν η 7η Οκτωβρίου 2023 δώσει μερίσματα για το Ισραήλ, οι Ινδοί θα πρέπει να περιμένουν μια παρόμοια επίθεση σε όλη τη Γραμμή Ελέγχου.

Οι Ινδοί διπλωμάτες είναι γενικά πιο ρεαλιστές από τους Αμερικανούς ομολόγους τους. Συνειδητοποιούν ότι οι ατελείωτες διαδικασίες δεν λειτουργούν ενάντια σε έναν ιδεολογικό εχθρό που βλέπει τη διπλωματία λιγότερο ως μηχανισμό επίλυσης συγκρούσεων και περισσότερο ως μια στρατηγική ασύμμετρου πολέμου για να αποσπάσει την προσοχή των αντιπάλων, ενώ επιδιώκει να κερδίσει μέσω των όπλων αυτό που δεν μπορούν να κερδίσουν μέσω της κοινής γνώμης ή του διεθνούς δικαίου.

Ως εκ τούτου, ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί η Τουρκία από το να καταλύσει ένα νέο κύμα πακιστανικού τρόμου μπορεί να είναι η εδραίωση των σχέσεων με τους Κούρδους.

Η Τουρκία θεωρεί το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) τρομοκρατική ομάδα, αλλά υπάρχει μικρή συναίνεση σχετικά με το καθεστώς του. Οι ΗΠΑ όρισαν την ομάδα το 1997, περισσότερο από μια δεκαετία μετά την κορύφωση της εξέγερσής της, αλλά αυτό είχε να κάνει περισσότερο με την επιθυμία του Προέδρου Μπιλ Κλίντον να οριστικοποιήσει τη συμφωνία για ελικόπτερο ύψους εκατό συν εκατομμυρίων δολαρίων. Το 2019, το ανώτατο δικαστήριο του Βελγίου έκρινε ότι το PKK είναι «μέρος σε μια μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση» και όχι τρομοκρατική ομάδα.

Στη Συρία, η σε μεγάλο βαθμό Κουρδική Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ και είναι η πιο ειρηνική περιοχή της Συρίας. Όταν επισκέπτομαι τη Ράκα, την πρώην πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους, για παράδειγμα, μπορώ να περπατήσω χωρίς κανενός είδους ασφάλεια. Στο Κομπάνι, που κάποτε ήταν ο τόπος μιας βίαιης πολιορκίας του Ισλαμικού Κράτους, γυναίκες και παιδιά οδηγούν ρόδες λούνα παρκ και τρενάκια, και νεαρά κορίτσια γελούν και γελάνε ενώ ψωνίζουν βιτρίνες στις ανακατασκευασμένες αγορές.

Η Τουρκία θέτει σε κίνδυνο την πρόοδο των Κούρδων στη Συρία καθώς ο Ερντογάν βλέπει τους Κούρδους μέσα από ένα ρατσιστικό πρίσμα και τους καταδικάζει όλους ως τρομοκράτες από τη φύση τους. Το 2017, οι τουρκικές δυνάμεις και οι πληρεξούσιοί τους ξεχύθηκαν στο Αφρίν, εκκαθαρίζοντας εθνοτικά την κουρδική πλειοψηφία και εγκαθιδρύοντας την ισλαμική κυριαρχία. Ο Ερντογάν απειλεί ανοιχτά ότι θα κάνει το ίδιο και στην υπόλοιπη κουρδική περιοχή της Συρίας. Ο κίνδυνος είναι ότι οι Κούρδοι της Συρίας ελέγχουν την αλ Χολ, τη φυλακή στην οποία βρίσκονται έγκλειστοι χιλιάδες μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Εάν οι Τούρκοι τερματίσουν την κουρδική κυριαρχία, η Ευρώπη και η Ινδία θα πρέπει να προετοιμαστούν για μια εισροή τρομοκρατών.

Ο οπλισμός των Κούρδων δεν θα ήταν μόνο ηθικά σωστός, αλλά θα έδινε στην Τουρκία παύση προτού αυξήσει τα όπλα που ήδη παραδίδουν στο Πακιστάν. Οι Κούρδοι είναι επίσης φυσικοί σύμμαχοι της Αρμενίας, μιας χώρας με την οποία η Ινδία αναπτύσσει ήδη μια βαθιά εταιρική σχέση και μπορεί να ενισχύσει τον διάδρομο που επιδιώκει να αναπτύξει η Ινδία. Αυτό θα έχει όχι μόνο στρατηγικά οφέλη για την Ινδία, αλλά και οικονομικά.

Η πρόκληση του 21ου αιώνα για την Ινδία δεν θα είναι μόνο να αντιμετωπίσει το Πακιστάν και την Κίνα, αλλά και την Τουρκία. Καθώς η Ινδία γίνεται υπερδύναμη, θα πρέπει να βαθμονομήσει τη διπλωματία της για να αντιμετωπίσει νέες απειλές και να αδράξει νέες ευκαιρίες για να εδραιώσει τα συμφέροντα της ασφάλειας και να επεκτείνει την εμπορική της εμβέλεια.

*Ο Michael Rubin είναι διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.

ΠΗΓΗ: First Post