Πριν αναχωρήσει για τη Βόρεια Κορέα την περασμένη εβδομάδα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έκανε μια “ειρηνευτική” πρόταση στην Ουκρανία. Υποσχέθηκε άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις εάν η Ουκρανία αποσυρθεί από τέσσερις εν μέρει κατεχόμενες περιοχές και εγκαταλείψει τον στόχο της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Ο άλλος όρος του, φυσικά, είναι να άρει η Δύση τις κυρώσεις. Η πρόταση αυτή ήταν εμφανώς σχεδιασμένη για να δελεάσει και να διχάσει τους φίλους της Ουκρανίας. Κανείς δεν πρέπει να την πάρει στα σοβαρά.

Δυστυχώς, οι πόλεμοι δεν τελειώνουν πάντα δίκαια

Δυστυχώς, οι πόλεμοι δεν τελειώνουν πάντα δίκαια. Είναι πιθανό, όσο θλιβερό και αν ακούγεται, ότι κάποια μορφή εδαφικών παραχωρήσεων θα αποτελέσει μέρος μιας διαπραγμάτευσης για το τέλος του πολέμου που ξεκίνησε ο Πούτιν. Αυτή πρέπει να είναι η απόφαση που πρέπει να λάβει η Ουκρανία. Αλλά είναι παράλογο να απαιτεί ο Πούτιν τέτοιες παραχωρήσεις πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες. Επιπλέον, αν οι συνομιλίες αρχίσουν ποτέ, οι προτάσεις του Πούτιν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με απόλυτο σκεπτικισμό. Εννέα στους 10 Ουκρανούς λένε ότι δεν τον εμπιστεύονται, και έχουν δίκιο: Έχει ένα μεγάλο ιστορικό χρήσης των διαπραγματεύσεων για να ανασυνταχθεί και να σχεδιάσει την επόμενη επίθεση.

Κυρώσεις και άρση περιορισμών

Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους πρέπει να δείξουν ότι το αντιλαμβάνονται αυτό. Υπάρχει κάποια πρόοδος. Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιταλία, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία υπέγραψαν δεκαετείς συμφωνίες ασφαλείας με την Ουκρανία, σηματοδοτώντας την αποφασιστικότητά τους να συμπαρασταθούν στο Κίεβο. Οι σύμμαχοι εργάζονται για την εξεύρεση τρόπων χρήσης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την ενίσχυση των οικονομικών της Ουκρανίας. Και υπάρχουν κινήσεις για την αυστηροποίηση των κυρώσεων, οι οποίες εξακολουθούν να έχουν πάρα πολλά κενά, επιτρέποντας στον Πούτιν να συγκεντρώνει περαιτέρω πόρους για τον πόλεμό του.

Η απόφαση της κυβέρνησης Μπάιντεν να αφήσει την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει όπλα που προμηθεύουν οι ΗΠΑ εναντίον στρατιωτικών στόχων εντός της Ρωσίας ήταν μια μετατόπιση της στάσης που είχε αργήσει πολύ. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, δεν έχει νόημα να δίνουμε στην Ουκρανία όπλα και στη συνέχεια να αρνούμαστε να την αφήσουμε να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Πράγματι, η άρση των περιορισμών από την Ουάσινγκτον δεν πάει αρκετά μακριά: Περιορίζεται στις δυνάμεις που στοχεύουν το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, η οποία έχει δεχθεί σφοδρό αεροπορικό βομβαρδισμό. Η ίδια λογική θα πρέπει να εφαρμοστεί, τουλάχιστον, και σε άλλες περιοχές κοντά στα σύνορα.

Ενίσχυση Ουκρανίας

Η ενίσχυση των δυνατοτήτων της Ουκρανίας θα χρειαστεί επίσης κρίσιμες προμήθειες πυρομαχικών (οι οποίες αρχίζουν τώρα να φθάνουν) και ισχυρότερη αεράμυνα. Η πολεμική αεροπορία της Ρωσίας παίζει μεγαλύτερο ρόλο και οι επιθέσεις της γίνονται με όλο και πιο αδίστακτο τρόπο: 3.000 εξαιρετικά καταστροφικές βόμβες ολίσθησης πέφτουν στη χώρα κάθε μήνα. Η Ουκρανία χρειάζεται επίσης περισσότερη βοήθεια στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των εφεδρειών και των νεοσύλλεκτων.

Η Ευρώπη θα πρέπει να σκεφτεί περισσότερο τη μελλοντική στήριξη που θα παρέχει στην Ουκρανία. Αυτό απαιτεί αλλαγές στον αμυντικό σχεδιασμό, τον συντονισμό και την παραγωγή, έτσι ώστε η Ευρώπη να μπορεί να εξυπηρετήσει τις δικές της αμυντικές ανάγκες, να υποστηρίξει την Ουκρανία και να αποτρέψει τη Ρωσία μακροπρόθεσμα. Η συνδρομή στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα αποτελέσει μια άλλη μεγάλη πρόκληση. Οι προσπάθειες για την ανοικοδόμηση και την αποναρκοθέτηση πρέπει να ξεκινήσουν: Το έργο αυτό δεν μπορεί να περιμένει το τέλος του πολέμου.

Οι πράξεις του Πούτιν λένε πολλά

Ο Πούτιν έχει στείλει στο πεδίο της μάχης κακώς εκπαιδευμένες και κακώς εξοπλισμένες δυνάμεις, έχει ενισχύσει τις συμμαχίες με το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και την Κίνα και έχει εξαπολύσει αδίστακτες επιθέσεις εναντίον πολιτικών στόχων. Η ικανότητά του για καταστροφή είναι εντυπωσιακή. Αλλά το κόστος του πολέμου του αυξάνεται και για τη Ρωσία και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συγκαλυφθεί. Ο χρόνος δεν είναι απαραίτητα με το μέρος του.

Οι πράξεις του Πούτιν λένε πολλά. Η πρότασή του για συνομιλίες με αντάλλαγμα εδάφη θα πρέπει να εκληφθεί ως η τελευταία του προσπάθεια να διχάσει τους συμμάχους και να μειώσει τη δυτική υποστήριξη. Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε.

Απόδοση – Επιμέλεια: Στάθης Κετιτζιάν

Πηγή: Bloomberg, capital.gr