Προκαλεί και πάλι ο Ερντογάν, αυτή τη φορά με τη μετατροπή σε τζαμί της εμβληματικής Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τη ζήσαμε και με τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, που επίσης από ιστορικός τόπος χριστιανικής λατρείας «βαφτίστηκε» τζαμί.

Διπλό το… χτύπημα, το δεύτερο λίγο πριν από την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, με τον Τούρκο πρόεδρο να επιδεικνύει εκ νέου δύναμη πολιτικής ισχύος. Μας θύμισε ότι αρέσκεται στο να ανατρέπει τις ισορροπίες μεταξύ των δύο χώρων και μάλιστα με κινήσεις που δύσκολα θα μπορούσαν να έχουν ανάστροφη πορεία.

Ο θρησκευτικός φανατισμός δεν επιτρέπει, εξάλλου, στην Τουρκία… πισωγυρίσματα, ενώ αποφάσεις που τονώνουν το θρησκευτικό αίσθημα «γράφουν» στο εσωτερικό της χώρας, ενισχύοντας τη θέση του Ερντογάν. Και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να κινηθεί τόσο προκλητικά. Ποιο μήνυμα θέλησε να περάσει; Αποτελεί άραγε η στάση του απάντηση στην πρόσφατη πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να ορίσει «Θαλάσσιες Ζώνες» στο Αιγαίο;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός καλείται να… ρεφάρει πολιτικά κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία. Καλείται να δείξει ότι έχει τον τελευταίο λόγο και ότι το ταξίδι του θα φέρει θετικά αποτελέσματα για τη χώρα.

Στο μεταξύ, ο ίδιος και το διπλωματικό του επιτελείο καλούνται να καλλιεργήσουν τη θετική ατζέντα με την Τουρκία, κερδίζοντας σταθερά στα σημεία.

Η μείωση των μεταναστευτικών ροών, ο δραστικός περιορισμός των εναέριων παραβιάσεων στο Αιγαίο από την Τουρκία, η υλοποίηση από την Ελλάδα του εξοπλιστικού της προγράμματος με στόχο την ενίσχυση της αμυντικής της θωράκισης αποτελούν αναμφίβολα καθαρές νίκες έναντι της Τουρκίας. Τα δύσκολα βρίσκονται ωστόσο μπροστά μας, με τον γείτονά μας να μας θυμίζει διαρκώς τη δύναμή του, αλλά και την επιμονή του στον θρησκευτικό φανατισμό, όπως και σε μια «εθνική συνείδηση» που δεν λαμβάνει υπόψη της το Διεθνές Δίκαιο.