”Μια εικόνα χίλιες λέξεις”, λένε. Και έχουνε δίκιο, γιατί ξεσηκώνει συνειρμούς και συναισθήματα που αναποδογυρίζουν το μέσα του κόσμου και τον φέρνουν κοντά, έστω κι αν είναι μακριά και κουβαλάει διαφορετικά βιώματα ο καθένας.

   Στα δικά μου μάτια, αίφνης, η ασπρόμαυρη εικόνα των ηλικιωμένων γυναικών στην οθόνη του υπολογιστή μου – αν και σχετικά σύγχρονη – δείχνει παλαιική και θρυμματοποιημένη σε παζλ που ξυπνούν παιδιάστικες αναμνήσεις μου από χωριά της Μακεδονίας.

    Μόνο που οι αναμνήσεις αυτές είναι μέσ’ στην οχλοβοή, τη χαρά και τη διασκέδαση. Δεν έχουν την ερημιά και την εγκατάλειψη που βλέπω στα μάτια των γηραιών γυναικών από το Άνω Πωγώνι (σύμπλεγμα πέντε ελληνικών χωριών της Βορείου Ηπείρου, που παραχωρήθηκαν το 1913 στην Αλβανία με τις Συνθήκες Λονδίνου-Φλωρεντίας).

   Ερημιά και εγκατάλειψη που την επιτείνει το άδειο φόντο της φωτογραφίας το οποίο παραπέμπει στα συρρικνωμένα πληθυσμιακά απ’ την υπογεννητικότητα χωριά της Ελληνικής Μειονότητας Αλβανίας.

   Ανατριχιάζω στη σκέψη ότι, με τα δεδομένα αυτά και το μείζον πρόβλημα εποικισμού που ακολούθησε, τείνουν να ευοδωθούν τα ανθελληνικά σχέδια Ράμα-Ερντογάν. Σχέδια που άρχισαν να εξυφαίνονται από το 2015 και αφορούσαν στην μετανάστευση από την Τουρκία 30.000 Πακιστανών και 3.000 Αφγανών (με προοπτική να φτάσουν 70.000), για μόνιμη εγκατάστασή τους στα εδάφη της ελληνικής Ομογένειας.

   Σχέδια που βρήκαν σύμφωνο τότε τον δήμαρχο Τιράνων Εριόν Βελιάι, ο οποίος βγήκε με έκδηλο ενθουσιασμό στα ΜΜΕ της Αλβανίας και μίλησε για μόνιμη εγκατάσταση των αναμενόμενων προσφύγων σε εδάφη που κατοικούνται απ’ την ελληνική Μειονότητα…

   Σχέδια που αναδιαμορφώθηκαν μετά την κατάληψη του Αφγανιστάν απ’ τους Ταλιμπάν (2021) επί τη βάσει πολλαπλασιασμού του αριθμού των Αφγανών μεταναστών οι οποίοι προορίζονταν από Ράμα και Ερντογάν να εποικίσουν την αποδεκατισμένη απ’ την υπογεννητικότητα και τη μετανάστευση γη της  Βορείου Ηπείρου.

   Στόχος των μουσουλμάνων ”αδελφοποιητών” – οι οποίοι συνδέθηκαν με στρατιωτική και εμπορική συνεργασία τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους – είναι, φυσικά, η διαμόρφωση ασφυκτικού περιβάλλοντος σε βάρος των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, ώστε – υπό την πίεση της συμβίωσης με αλλόδοξους και αλλοεθνείς μετανάστες στα χωριά και τις πόλεις τους – να εξαναγκαστούν αυτοί να εγκαταλείψουν τη γενέθλια γη τους.

   Μέθοδος αλάνθαστη και υποβολιμαία, που μου φέρνει μοιραία στο νου το νέο τουρκικό έγκλημα στην πληττόμενη απ’ την υπογεννητικότητα και το μεταναστευτικό Κύπρο: το έγκλημα του τουρκικού εποικισμού σε βάρος των κατεχόμενων περιοχών Βαρωσίων/Αμμοχώστου.

   Έγκλημα που προανήγγειλε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν το 2020, άρχισε να τον εφαρμόζει το ’21 και από το ’22 και εντεύθεν το υλοποιεί, μετά τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, χωρίς να συναντά σοβαρές αντιστάσεις από ελληνικής και κυπριακής πλευράς, γιατί υπερκέρασε τον φόβο του εποικισμού των Κατεχομένων το διττό πρόβλημα του δημογραφικού-μεταναστευτικού στην Μεγαλόνησο.

   Πρόβλημα μείζον εθνικής επιβίωσης και για τη χώρα μας, όπου η βραδυπορούσα – στα όρια της συρρίκνωσης – παραγωγικότητα δεν αντισταθμίζει τη γήρανση του ελληνικού πληθυσμού και την αριθμητική πτώση του. Οι μεταρρυθμίσεις πάλι σε επίπεδο οικονομίας δεν φαίνεται να έχουν προς ώρας τη δυναμική που απαιτείται για να προκαλέσουν μείωση του brain drain και της μετανάστευσης των νέων.

   Και το χειρότερο είναι ότι το ”ποτάμι” της πληθυσμιακής μας συρρίκνωσης δεν γυρίζει πίσω (μη αναστρέψιμη κρίνεται η η δημογραφική μας κατάσταση) και, όπως δείχνουν οι έρευνες, ο πληθυσμός μας θα βαίνει συρρικνούμενος μέχρι το 2050 και θα φτάσει στα 9 εκατ. κατοίκους. Όπερ σημαίνει ότι, ακόμα και αν αυξηθεί η γονιμότητα, η Ελλάδα θα ”μικραίνει”…

    Οι κάτω των 20 ετών θα έχουν μειωθεί κατά 20% και οι ηλικιωμένοι (μη παραγωγικοί άνω των 65 ετών) θα αποτελούν την πλειοψηφία. Σημειωτέον ότι 2018 η ταχεία γήρανση του πληθυσμού μας κατέταξε την Ελλάδα πρώτη στην Ευρώπη, αφού το 25% των κατοίκων της ανήκει στην Τρίτη ηλικία.

   Με τους ηλικιωμένους όμως να είναι περισσότεροι από τους εφήβους, η Ελλάδα αργοπεθαίνει. Πέραν αυτού, οι ηλικιωμένες γενιές δεν θα μπορούν να στηριχθούν σε επαρκές ενεργητικό δυναμικό για να εξασφαλίζουν απρόσκοπτα τις συντάξεις τους.

   Δεδομένων αυτών, κάποιοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί κλπ διατείνονται πως η μόνη λύση η οποία μας μένει είναι αυτή της ”καλά διαχειριζόμενης μετανάστευσης”. Πράγμα που παραπέμπει στο ”αίτημα” της Ντόρας Μπακογιάννη (Ιούνιος 2020) για ενσωμάτωση και αφομοίωση των μεταναστών (με αφορμή το άδειασμα των χωριών της Κρήτης από κατοίκους παραγωγικής ηλικίας, για να φέρουν σε πέρας γεωργικές εργασίες).

   Τρία χρόνια αργότερα, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπό τον Λευτέρη Αυγενάκη – στην προσπάθειά του να βρει λύση στο ζήτημα της έλλειψης εργατών –  προώθησε νομοσχέδιο για την ”νομιμοποίηση απασχολούμενων εργαζομένων για μακρά περίοδο στην Ελλάδα”, υποστηρίζοντας ότι σε ετήσια βάση χρειαζόμαστε στη χώρα μας 180.000 εργάτες γης (από Αίγυπτο, Μπαγκλαντές, Ινδία κλπ).

   Με αυτήν την αφορμή, οι Financial Times έβγαλαν πρωτοσέλιδο τότε: ”Η Ελλάδα θα ενσωματώσει 300.000 μετανάστες εν μέσω έλλειψης εργατικού δυναμικού”. Και έκτοτε το τριπλό ερώτημα που πλανάται (με επιδεινούμενη τη δημογραφική κρίση και διογκούμενο το μεταναστευτικό) είναι:

1. Έχει εξαντλήσει η κυβέρνηση όλα τα ενδεικνυόμενα από ειδικούς μέτρα (σ.σ: στα σχέδια Χατζηδάκη-Ζαχαράκη δεν μπορεί να στηρίζεται η χώρα) για αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, πριν καταλήξει στην… απονενοημένη λύση της”στοχευμένης” (μεταναστευτικής) πολιτικής υπό τον έλεγχό της;
2. Έχει αποδεδειγμένα στοιχεία η κυβέρνηση ότι αυτή η πολιτική αποτελεί σωτήρια λύση για την ανάσχεση της συρρίκνωσης της Ελλάδας (συρρίκνωσης που εδραιώνει τα λουκέτα του δημογραφικού μαρασμού στον τομέα Εκπαίδευσης, τα οποία επιβεβαιώνουν δραματικά την ερήμωση των σχολείων) ή δεν έχει καν εξετάσει το ενδεχόμενο να οδηγήσει αυτή η επιλογή της σε περιπέτειες τον ομοιογενή ελληνικό πληθυσμό, αφού – με πολιτική τύπου (βυζαντινών) ”επιγαμιών” – θα βάλει σε κίνδυνο την εθνική αλλοίωσή του; Και…
3.  Έχει λογαριάσει η κυβέρνηση (με αίσθηση εθνικής ευθύνης) τι θα γίνει στα άκρα της ελληνικής επικράτειας που φυλάνε τα όσια και τα ιερά της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχία μας, όταν ξεχυθούν οι χιλιάδες μουσουλμάνοι μετανάστες ανά την Ελλάδα, για την εγκατάσταση των οποίων θα χρειαστεί να μετατραπεί όλη η Ελλάδα σε απέραντη Δομή Φιλοξενίας;

   Το λέω αυτό με τη σκέψη στα ακριτικά νησιά του  ΒΑ/Ανατολικού Αιγαίου και τη Θράκη. Ειδικά στην τελευταία — όπου υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα και είναι γνωστά τα ”παιχνίδια” που παίζονται περιοδικά από ανθρώπους οι οποίοι λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της Άγκυρας — θα υπάρξει μείζον, υπαρξιακό θέμα σε βάρος του συρρικνούμενου λόγω υπογεννητικότητας  χριστιανικού πληθυσμού της Θράκης που δοκιμάζεται.

 ”Η Θράκη έχει δοκιμαστεί ιστορικά μύριες τόσες φορές από Τούρκους και Βούλγαρους”, θα μου πείτε ελαφρά τη καρδία, ”και θα φοβηθεί τώρα το δημογραφικό και το μεταναστευτικό”;

   Ναι, έχει δοκιμαστεί, πράγματι ”εν πυρί, ως χρυσός εν χωνευτηρίω”* η Θράκη μας μέσα στον χρόνο, αλλά τώρα έχει να αντιπαλέψει ταυτόχρονα δυο ύπουλους και πολύ επικίνδυνους εχθρούς. Εχθρούς που έχουν να κάνουν με τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιστάσεις της για υπεράσπιση της θρησκείας και της εθνικής ομοιογένειάς της, αφού το δημογραφικό είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και το μεταναστευτικό ζήτημα αντίστασης στον αφελληνισμό της.

   Μιας αντίστασης που γίνεται όλο και δυσκολότερη από το 1997 και εντεύθεν, λόγω της αποδυνάμωσης δήμων με ακμάζοντα χριστιανικό (στην πλειοψηφία του) πληθυσμό για να δημιουργηθούν νέοι μουσουλμανικοί βάσει της διοικητικής διαίρεσης του σχεδίου ”Καποδίστριας” προς άγραν των μειονοτικών ψήφων.

   Αν τώρα σ’ αυτήν τη διοικητική αλλαγή, που έφερε τα πάνω κάτω προ τριακονταετίας στη Θράκη, προσθέσουμε τους κινδύνους αλλοίωσης του πληθυσμού της λόγω μεταναστευτικού και την αλλαγή σύνθεσης των κατοίκων της λόγω σταδιακής μείωσης στις γεννήσεις των χριστιανών (με παράλληλη πληθυσμιακή αύξηση των γεννήσεων στους μουσουλμάνους), τότε θα συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους που καραδοκούν γι’ αυτήν.

   Τους κινδύνους  που καραδοκούν μέσα και έξω απ’ τα σύνορά της (μέχρι κι ο Elon Musk δείχνει θορυβημένος γι’ αυτούς βλέποντας τον συνδυασμό δημογραφικού-υπογεννητικότητας-μεταναστευτικού, ο οποίος ”απειλεί με κατάρρευση τον πληθυσμό της Ελλάδας”).

  Κινδύνους που αποτυπώνονται δραματικά στην μαρτυρία του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου ότι το ποίμνιό του μειώθηκε τα τελευταία χρόνια κατά 12.000 πιστούς. Διαπίστωση τρομακτική, απέναντι στην οποία προβάλλει ως μόνη σωτήρια λύση μια γιγαντιαία επιχείρηση της Ελλάδας (διακομματική και διακυβερνητική) για επαναπατρισμό των όπου γης διαβιούντων παιδιών της βάσει εθνικής πολιτικής…

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ

* ”Δοκιμάστηκε εν πυρί, ως χρυσός εν χωνευτηρίω”: Παλαιά Διαθήκη, Σοφία Σολομώντος, Κεφ. 3, 1-9

Κρινιώ Καλογερίδου