Ένα ρεπορτάζ της Wall Street Journal πριν από τρεις μήνες, στις 11.1.2024, χτυπούσε τον κώδωνα κινδύνου σχετικά  με την διαπίστωση της ασταμάτητης αύξησης των θανάτων από ορισμένων μορφών καρκίνου τα τελευταία 20 χρόνια σε άτομα κάτω των 50 ετών.

    Τα δεδομένα είναι ανησυχητικά και γίνονται ακόμα πιο ανησυχητικά επειδή δεν υπήρξε ως τώρα δυνατόν να επιτευχθεί η διάγνωση της αιτίας ή των αιτιών.

    Ο καρκίνος λοιπόν «χτυπά» όλο και περισσότερο νέους ανθρώπους στις ΗΠΑ, αλλά και παντού αλλού στο κόσμο. Στις ΗΠΑ, βάση των ομοσπονδιακών δεδομένων, το 2019 τα ποσοστά διάγνωσης αυξήθηκαν σε 107,8 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού κάτω των 50 χρόνων, με μια αύξηση του 12,8% σε σχέση με τις 95,6 περιπτώσεις στις 100.000 το 2000.

    Επίσης, μια άλλη μεγάλη μελέτη που πραγματοποίησε η BMJ Oncology  εξακρίβωσε μια αισθητή αύξηση 80% σε όλο τον πλανήτη των ασθενειών από καρκίνο σε άτομα κάτω των πενήντα ετών, με τα υψηλότερα ποσοστά στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στην Δυτική Ευρώπη.

    Σήμερα, εκ μέρους πολλών γιατρών και εργαστηρίων γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια ταυτοποίησης των αιτιών, αλλά και των νέων ανθρώπων με ροπή προς τον καρκίνο.

    Οι υποψίες αναφέρονται ως επί το πλείστον στο λανθασμένο «είδος» ζωής που βιώνουν οι άνθρωποι: λιγότερη φυσική άσκηση (αν και αυτό φαντάζει κάπως παράξενο έχοντας υπόψη τα γεμάτα γυμναστήρια σε όλες τις χώρες), περισσότερες τροφές «εξευγενισμένες» άρα ανθυγιεινές, καινούργιες τοξίνες.

    «Οι ασθενείς όλο και γίνονται νεότεροι στην ηλικία», δηλώνει η Αndrea Cercek που συνδιευθύνει στο  Memorial Sloan Kettering Cancer Center  στη Νέα Υόρκη  ένα πρόγραμμα για ασθενείς με πρώιμο γαστροεντερικό καρκίνο.

    Η Cercek  θεωρεί «πιθανό» η αιτία αυτής της έξαρσης στους  under 50 να τοποθετείται σε κάποια περιβαλλοντολογική αλλαγή ή στις τροφές ή στα φάρμακα ή  σε κάτι που ακόμη δεν αναγνωρίστηκε.

    Η περίπτωση του ηθοποιού  Chadwick Boseman  στις ΗΠΑ που το 2020 πέθανε στα 43 χρόνια του από καρκίνο στο κόλον, αναζωπύρωσε τις ανησυχίες σχετικά με τον καρκίνο σε άτομα κάτω των 50 ετών, ένα δεδομένο που είχε ήδη ανησυχήσει τους ογκολόγους της προηγούμενης δεκαετίας.

    Μία πιο ενδελεχής ανάλυση διαπίστωσε πως το φαινόμενο των καρκινικών ασθενειών εκτός από τον καρκίνο του κολόν αφορούσε και άλλες μορφές όπως εκείνες του παγκρέατος, της σκωληκοειδούς υπόφυσης, του στομάχου και της μήτρας.

    Ειδικά για τις περιπτώσεις καρκίνου του κολόν/πρωκτού το 2019 ένα πέμπτο των νέων ασθενών ήταν κάτω των 55 ετών, ένα στοιχείο σχεδόν διπλό από το αντίστοιχο της κατάστασης του 1995 και με μια σημαντική ειδοποιό διαφορά: στους νεώτερους ασθενείς η διάγνωση γινόταν σε ήδη προχωρημένη και μη αναστρέψιμη φάση ασθένειας λόγω προηγούμενης μακράς ασυμπτωματικής συμπεριφοράς, με επακόλουθη την αύξηση τν ποσοστών θανάτου.

    Έτσι, ενώ παρατηρείται μια μείωση περιπτώσεων καρκίνου στους άνω των 65 ετών, διαπιστώνεται μια αύξηση στους κάτω των 50 ετών, «κάτι που αντιτίθεται στη κλασική διδασκαλία βάσει της οποίας ο καρκίνος είναι μια ασθένεια του γήρατος», δηλώνει η  Monique Gary,  διευθύντρια του ογκολογικού προγράμματος  Grand View Health Pensylvania.

     Εξάλλου οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου στη Σκωτία και της  Zhejiang University School of Medicine   του   Hangzhou στη Κίνα διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των διαγνώσεων καρκίνου πέρασε από 1,8 εκατομμύρια το 1990 σε πάνω από 3,2 εκατομμύρια το 2019.

     Οι ίδιοι ερευνητές, με βάση τα δεδομένα της  Global Burden of Disease 2019  σχετικά με 29 μορφές καρκίνου σε 204 χώρες και περιοχές στο κόσμο, έχουν εξετάσει τις επιπτώσεις του αριθμού θανάτων και τις συνέπειες στην υγεία των ατόμων σε κίνδυνο ηλικίας 14-49 ετών και διαπιστώσει ότι, ενώ στο παρελθόν διεθνώς τα δεδομένα του καρκίνου ήταν περιορισμένα σε επίπεδο περιφερειακό, διάσπαρτα στις χώρες έρευνας, σήμερα τα ίδια δεδομένα διαχέονται σε εθνικούς χώρους πολύ πιο εκτεταμένες με καθολικό πρόσημο.

     Την ίδια γενικευμένη επέκταση της καρκινικής ασθένειας σε άτομα νεαράς ηλικίας αναφέρουν και οι γιατροί του μεγάλου νοσοκομείου  Gemelli  στη Ρώμη, με σημαντικές πρόωρες επιπτώσεις του καρκίνου του κολόν, του στήθους και του προστάτη και αιτίες άγνωστες έως τώρα, που ερευνώνται.

    Και σε αυτές τις χαμηλές ηλικίες κοινός και αναπόφευκτος παρανομαστής είναι πάντα η αύξηση της θνησιμότητας.    

    Η ιταλική εφημερίδα  Il Messaggero σε πρόσφατο, 15.3.2024, άρθρο της αναφέρει συγκλονιστικά στοιχεία γι’ αυτή την «εξάπλωση» των περιστάσεων καρκίνου στους νέους. Μεταξύ του 1990 και του 2019 οι περιπτώσεις αυξήθηκαν κατά 79% και οι θάνατοι κατά 28%! Οι προβλέψεις για το 2030, ουσιαστικά μια πολύ κοντινή ημερομηνία, με τον σημερινό ρυθμό εξέλιξης, είναι, θα λέγαμε, απελπιστικές: αύξηση των περιπτώσεων κατά 30% και αύξηση των θανάτων κατά 21%, με σχεδόν μηδαμινές πιθανότητες διάψευσης.

    Η Αυστραλία, όπως προείπαμε, είναι η χώρα με τις περισσότερες διαγνώσεις πρώιμου καρκίνου (δηλαδή κάτω των 50 ετών) με 135 περιπτώσεις στου 100.000 κατοίκους. Ακολουθεί η Νέα Ζηλανδία με 119 περιπτώσεις στους 100.000 κατοίκους. Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα επίσης παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά, γύρω στα 90 «κρούσματα»  στα 100.000 άτομα.

    Οι μελέτες έχουν επικεντρωθεί στην γενετική συμπεριφορά. Διαπιστώθηκε η κατά πολύ οξύτερη επιθετικότητα του καρκίνου στους νέους σε σχέση με τους μεγαλύτερους στην ηλικία, πολύ πιθανόν εξαιτίας μιας αδύναμης ανοσοποιητικής ανταπόκρισης στα άτομα με καρκίνο πρώιμης έναρξης.

    Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η κατάσταση για τον καρκίνο του κόλον στους νέους. Τα δεδομένα δείχνουν μια αύξηση του 40% στη περίοδο 2010-2020 σε άτομα ηλικίας 20-34 χρόνων με τάση αύξησης μέχρι το 90% έως το 2030, ένας ρυθμός ουσιαστικά τρομακτικός που απειλεί το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας!

   Το ίδιο συναγερμό εξέπεμψε  και ο Δρ.  Michael Cecchini,  συνδιευθυντής του κολον-πρωκτικού προγράμματος στο  Center for Gastrointestinal Cancers  και ογκολόγος του  Yale Cancer Center  διαπιστώνοντας μια αισθητή αύξηση του καρκίνου του κολόν στους  under 50. Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε η εμφάνιση ενός νέου συμπτώματος που θορύβησε τους ειδικούς, δηλαδή παρατηρήθηκε ο πολλαπλασιασμός των περιπτώσεων όπου τα κόπρανα «έβγαιναν» με πάχος μόλις ενός μολυβιού, κάτι που εμφανίζεται όταν ο καρκίνος βρίσκεται κοντά στο άκρο του κολόν ή, ακόμη χειρότερα, σκεπάζει όλο το τοίχωμά του και επομένως κατά πολύ στενεύει το εύρος του.

   Έτσι,  με αναλλοίωτη ταχύτητα εξέλιξης επεκτείνεται η «επιδημία των νέων», κατά την έκφραση του  Shivan Sivakummar,  καθηγητή ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, με καρκίνους ιδιαίτερα επιθετικούς στη κοιλιακή ζώνη στους κάτω των 45 ετών.

    Σχετικά με αυτά τα δεδομένα, μεγάλη ανησυχία δημιουργεί η αποκάλυψη ότι περίπου ένας άνθρωπος στους 350 πάσχει από το σύνδρομο  Lynch,  μια κληρονομική αιτία καρκίνου του εντέρου, της μήτρας, του παγκρέατος και των ωοθηκών.

     Οι προοπτικές για τα χρόνια που θα ‘ρθουν δεν φαίνονται να είναι τόσο αισιόδοξες. Όλοι οι επιστήμονες βαδίζουν μέσα στη νύχτα υποθέτοντας χίλια πράγματα ανίκανοι να εντοπίσουν με σιγουριά και ακρίβεια κάποια θεραπεία προς αντιμετώπιση μιας κατάστασης που δείχνει να «ξεφεύγει» μέσα σε έναν κυκεώνα αγνώστων αιτιών.

     «Άγνωστες αιτίες» όλοι λένε, η εντόπιση των οποίων είναι εξαιρετικά προβληματική. Άγνωστες αιτίες με γνωστές συνέπειες, λοιπόν – κι αυτή η λέξη «άγνωστες» δεν μπορεί να μη παραπέμπει σε άλλα «άγνωστα» φαινόμενα που ακατάπαυστα συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο συνέχεια, είναι τώρα τουλάχιστον 50 χρόνια, φαινόμενα για τα οποία καμία κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ «αληθινές απαντήσεις» ή μάλλον «εξηγήσεις».

     Η απόλυτη κυβερνητική omertà  βασιλεύει παντού.

     Ίσως να θεωρηθούμε «ουρανοβάμονες» και «φαντασιόπληκτοι», αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουμε να «ησυχάσουμε» έως ότου δεν θα υπάρξουν επί του θέματος οι κατάλληλες εξαντλητικές απαντήσεις όχι μόνο από πολιτική άποψη, αλλά και από επιστημονική.

     Η αναφορά στον μακροχρόνιο «ψεκασμό» των ανθρώπων και των φυτών απ’ τον ουρανό (και σήμερα 3 Απριλίου 2024 οι άσπρες γραμμές δεν έλειψαν) δημιουργώντας σύννεφα από ποιος ξέρει τί υλικό που πέφτει πάνω μας και που αναπνέουμε κιόλας(!) θέλοντας ή μη, είναι απολύτως αναγκαία, μιας και το θέμα μας είναι, ως συνήθως, πάλι οι «άγνωστες αιτίες» ή καλύτερα τα «άγνωστα σύννεφα» που δεκάδες χρόνια τώρα κυκλοφορούν μεταξύ ουρανού και γης!

     Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ψάχνουν απελπισμένα να βρουν τί είναι εκείνο που «τρώει τα σωθικά» των νέων σε μια άνευ προηγουμένου έξαρση διαφόρων μορφών καρκίνου, όλων χωρίς εξαίρεση ειδικά επιθετικών!!

     Και φαντάζονται πως είναι οι τροφές που τρώνε, ο άτσαλος τρόπος που ζουν, το κάπνισμα, τα ποτά, τα λίγα φρούτα/λαχανικά που τρώνε, το πολύ κρέας που τρώνε – όλα ετούτα όμως μέχρι απόδειξης του αντιθέτου που δεν υπάρχει.

     Και είναι άξιον απορίας πως δεν «σκέφτηκαν» ποτέ, δεν «σκέφτονται» ποτέ όλα εκείνα τα «ωραία» (τρόπος του λέγειν) που μας «σερβίρουν», διαρκώς και με αφθονία, πάνω από μισό αιώνα τώρα, σε τακτά διαστήματα, παντού, μέρα και νύχτα (νύχτα ακόμη καλύτερα γιατί έτσι δεν φαίνονται!) και «διαλύονται» στους ουρανούς μας και χαμπάρι δεν παίρνουμε εισπλέοντας τα, σταδιακά, μεθοδικά, σίγουρα, ακατάπαυστα, χωρίς να ξέρουμε τί σκ…@.τά είναι και πάντα χωρίς καν να φανταστούμε τί είναι και χωρίς καν να απαιτήσουμε να μάθουμε τί είναι!! Σαν μια απλή «ρουτίνα» πια!

     Και ενώ όλες οι κυβερνήσεις μας μας εμπαίζουν κανονικά δηλώνοντας πως πολύ απλά πρόκειται για τις «εξατμήσεις»(!) των αεροπλάνων της γραμμής θεωρώντας μας ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουμε πως το ίδιο πράγμα είναι οι λίγες μικρές κοντές άσπρες γραμμές υδρατμών που αφήνουν πίσω τους τα επιβατικά αεροπλάνα και σχεδόν αμέσως «σβήνουν» μέσα στον ουρανό «λειωμένες» και οι ατελείωτες, παράλληλες, διασταυρωμένες, χοντρές άσπρες γραμμές που ξεφτίζουν από μια άκρη στην άλλη του ουρανού που αφήνουν πίσω τους αεροπλάνα χωρίς διακριτικά, σε διάφορα «σχέδια» ανάλογα με ποια ύλη είναι καμωμένες και φαρδαίνουν σε τεράστια σύννεφα διαφόρων σχημάτων που «πέφτουν» αόρατα πάνω στη γη, στα κεφάλια μας  οξυγόνο, αυτό για να ζήσουμε, εκείνα για να πεθάνουμε, μάλλον!

     Είναι άξιο περιέργειας το πώς όλοι οι επιστήμονες αγνοούν αυτή τη γενικευμένη κατάσταση τουλάχιστον από το 1970 και μετά! Και πώς ποτέ δεν διαβάσαμε να υπήρξαν επιστήμονες – ή κάποιοι από εκείνους που παρουσιάζονται σαν επιστήμονες – που να έθεσαν το «πρόβλημα» των άγνωστων ψεκασμών/λευκών γραμμών στον ουρανό και ποιος ξέρει τί πάνω στη γη και μέσα στους πνεύμονές μας, και όχι μόνο!

     Όπως και δεν έχουμε δει ποτέ επιστήμονες να συσπειρώνονται και να απαιτούν με το κύρος της επιστήμης τους σοβαρές απαντήσεις και τεκμηριωμένες απαντήσεις από τις κυβερνήσεις με τις βλακώδεις δικαιολογίες τους.

     Ούτε και επιστήμονες να ελέγχουν με δικές τους συνεργαζόμενες εργαστηριακές μονάδες το «περιεχόμενο» των λευκών γραμμών, που οι κυβερνήσεις μας λένε πως είναι απλά «ατμοί» ή «καυσαέρια»(!), και τον αέρα όταν αυτές οι γραμμές «διαλύονται» σε σύννεφα και πέφτουν στη γη, και στη συνέχεια βεβαίως να ανακοινώνουν διεθνώς τα αληθινά αποτελέσματα των ερευνών τους, τίμια και ειλικρινά, για να ξέρουμε επιτέλους προς τα πού βαδίζουμε και τί μας περιμένει για την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας.

     Υποθέτουμε, και ευχόμαστε όλα τα «είδη» επιστημόνων να (πως θα) είχαν και να διατηρούσαν μια σταθερή επι-κοινωνία αναμεταξύ τους, μια σταθερή σύν-κοινωνία με όλες τις αναγκαίες και απαιτούμενες ανταλλαγές επιστημονικών πληροφοριών που απορρέουν από τις αμοιβαίες έρευνές τους, έτσι ώστε ό, τι καλό και ό, τι κακό που θα προέκυπτε να μπορούσε να «συνδυαστεί» μέσα στα αποτελέσματα των αποκαλύψεων τους και να γνωστοποιείται προς όφελος της ανθρωπότητας, όπως άλλωστε, αν δεν κάνουμε λάθος (και δεν κάνουμε λάθος), είναι και πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε επιστήμης και αληθούς επιστήμονα.

     Όλοι οι επιστήμονες του κόσμου, ενταγμένοι σε «κοινωνικές ειδικότητες» θα πρέπει να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία ώστε τα ερευνητικά δεδομένα της μιας επιστημονικής ειδικότητας να «συναντιόνται» με τα ερευνητικά δεδομένα της άλλης σε έναν συγκερασμό που θα τίθεται στην υπηρεσία του ανθρώπινου γένους ή για να αποφεύγεται ως κακό του – έστω κι αν αυτή η διαδικασία θα πρέπει να συγκρουστεί με οιασδήποτε συμφεροντολογικές κυβερνητικές επιδιώξεις και σχέδια!

      Είναι εφικτό; Ασφαλώς ναι. Εξαρτάται από τη βούληση των επιστημόνων. Πάντως, επιστρέφοντας στην αρχική θεματολογία μας, θα θέλαμε να συστήσουμε στους επιστήμονες και να τους ζητήσουμε να μη κοιτάζουν μόνο ό, τι είναι  πάνω στη γη, αλλά να κοιτάζουν και ό, τι βρίσκεται πάνω στον ουρανό και αιωρείται!

      Πολλά κρύβει ο ουρανός μπροστά στα μάτια μας και καμωνόμαστε πως δεν τα βλέπουμε!

                                                                            Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                    Ελληνιστής

              …………………………………………………………………………