Εθελούσια τραγικά λάθη, ανεπίτρεπτη υποτέλεια, ηθική κατάπτωση και εύκολος ραγιαδισμός: το τέλος της Ελλάδας και του Ελληνισμού;

   Θυμηθήκαμε μια τηλεοπτική «αψιμαχία» που «διαδραματίστηκε» στο ΟΡΕΝ πριν από κάποια χρόνια, μεταξύ του καθηγητή Γιάννη Μάζη και του δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, όπου ο δεύτερος βεβαίωνε πως ο πρώτος είχε προτείνει οι Έλληνες να βυθίσουν το τουρκικό ερευνητικό «Τσεσμέ» και ο πρώτος αντέκρουε πως ποτέ δεν είχε κάνει μια τέτοια πρόταση προκαλώντας τον δεύτερο να του δείξει το βίντεο όπου εμφανιζόταν.

   Και θυμόμαστε ακόμη την περίφημη «προτροπή» που λένε πως εξέφρασε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη δύναμη τριών  λέξεων: «Βυθίσατε το Χόρα» τον Αύγουστο του 1976, όταν εκείνο το πρώτο τουρκικό ερευνητικό είχε μπει σε «ελληνικά νερά» – έλεγαν – με την πρόθεση να «ψάξει» για πετρέλαιο μετά που μια πηγή του ορυκτού είχε βρεθεί κοντά στη Θάσο και ήταν προς εκμετάλλευση από την Ελλάδα.

   Από τότε βέβαια εγκαινιάστηκε και ακολουθήθηκε μια συνεχή τουρκική escalation στις προβοκάτσιες, στις αυθαιρεσίες, στις παρανομίες και απαιτήσεις, απ’ τη μια πλευρά,  και αντιθέτως μια συνεχή ελληνική πολιτική δήθεν ενός φανταστικού κατευνασμού αυτών των φαινομένων με παραχωρήσεις, υποχωρήσεις και τραγικές ατολμίες, απ’ την άλλη,

   κάτι που συνοψίστηκε όλα αυτά τα χρόνια σε μια σταθερή κατάσταση τουρκικής επιθετικότητας και «πυρομανίας», απ’ τη μια πλευρά, και αντίστοιχα μια κατάσταση ελληνικής παθητικότητας και «πυρόσβεσης», απ’ την άλλη,

   με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πολύ έντονο το αίσθημα και η πεποίθηση ότι οι Έλληνες πολιτικοί φοβούνται υπέρμετρα τους Τούρκους, ειδικά το ηλίθιο αλλά και διεθνώς παράνομο casus belli τους, τόσο ώστε αυτός ο φόβος να έχει μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο «φοβικό σύνδρομο», έτι περισσότερο τονισμένο και από την συνοδεύουσα αμερικανική, αρνητική και παρελκυστική στάση αναφορικά με το διεθνές αναγνωρισμένο ελληνικό δικαίωμα σε ΑΟΖ και 12 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης.

   Όπως ξέρουμε (όλοι ξέρουμε), όλα τα προηγούμενα χρόνια έως πέρσι, η τουρκική επιθετικότητα «είχε μεταφραστεί» σε συχνές «εισβολές» τουρκικών ερευνητικών αλλά και πολεμικών πλοίων μέσα σε θαλάσσιους χώρους τους οποίους οι Έλληνες πολιτικοί και τα ελληνικά ΜΜΕ χαρακτήριζαν, και ακόμη σήμερα συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν «παραβιασμένη ελληνική ΑΟΖ» και «παραβιασμένη ελληνική υφαλοκρηπίδα»,

   ενώ οι Τούρκοι, βασικά αγνοώντας την έννοια της ΑΟΖ – την οποία ωστόσο εφάρμοσαν στη Μαύρη Θάλασσα όπου τους συμφέρει, αλλά δεν αναγνωρίζουν στο Αιγαίο όπου δεν τους συμφέρει! – αυθαίρετα και μονότονα χαρακτηρίζουν «δικαιωματική τουρκική υφαλοκρηπίδα» με βάση το παρανοϊκό και ανυπόστατο αφήγημά τους περί τουρκικής υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας έως την Εύβοια!!

   Δεν υπάρχει καμία, αλλά τελείως καμία αμφιβολία πως όλες οι τουρκικές «διεκδικήσεις» και απαιτήσεις στο Αιγαίο, δυτικά της μεσαίας γραμμής του θαλάσσιου «διαδρόμου» ανάμεσα στα ελληνικά ανατολικά νησιά του Αιγαίου από Λήμνο έως Ρόδο/Καστελλόριζο και στα δυτικά τουρκικά παράλια της Μικράς Ασίας, «γεννήθηκαν» και «τροφοδοτήθηκαν» και σταθεροποιήθηκαν αποκλειστικά πάνω σε ένα αναμφισβήτητα τελείως αστήρικτο και νομικά ανύπαρκτο τουρκικό αφήγημα ή θεώρημα το οποίο η Ελλάδα ουδέποτε αντέκρουσε και απέκρουσε με όλα τα σταθερά επιχειρήματα που διαθέτει (νομικά, γεωγραφικά, γεωλογικά, ιστορικά),

    «άνωθεν» υποταγμένη σε μια χρόνια επιτόπια παραίτηση από συμπαγή ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και δεδομένα,

   σε μια τραγική – πάλι θα πούμε αυτή τη λέξη, γιατί όλα είναι τραγικά για την Ελλάδα – απουσία και παραίτηση οι οποίες είχαν σαν συνέπεια την δημιουργία ενός τρομερού αδιέξοδου μέσα στο οποίο οι ίδιοι οι Έλληνες, ακραιφνώς απαράδεκτοι πολιτικοί κυβερνώντες έθεσαν, σαν έναν ζουρλομανδία, τη χώρα τους Ελλάδα απίστευτα  παραχωρώντας ταυτόχρονα στη Τουρκία την δυνατότητα-δικαίωμα να μιλάει για τουρκική εξουσία στο Αιγαίο και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να μπορεί να προσπαθεί να τη μετατρέπει σε «παρουσία ιδιοκτησίας» που σε κανένα διεθνές δίκαιο δεν βρίσκει δικαιολόγηση και αντίκρισμα.

   Το τρομερό αδιέξοδο της Ελλάδας λοιπόν έχει να κάνει απ’ τη μια πλευρά με την εθελούσια ελληνική παραίτηση από δικαιώματα που όλα τα διεθνή δίκαια της αναγνωρίζουν και απ’ την άλλη με την αντίστοιχη, δραματική εθελούσια αδυναμία της να σταματήσει και να ακυρώσει την τουρκική αμφισβήτηση αυτών των αληθινών ελληνικών δικαιωμάτων και συγχρόνως την τουρκική απόπειρα παγίωσης των πλαστών, ψεύτικων τουρκικών απαιτήσεων.

   Το αποτέλεσμα;! Μια καταθλιπτικά και καταλυτικά τραγική Ελλάδα, περιορισμένη μέσα στα ασφυκτικά χωρικά ύδατα  των 6 ν.μ. έξω από τα οποία όλη η υπόλοιπη, τεράστια θαλάσσια περιοχή μένει και είναι και δεν μπορεί παρά να είναι διεθνή ύδατα, ουσιαστικά mare nullius, μέσα στα οποία όλοι, απ’ όλο τον κόσμο, έχουν το δικαίωμα και πρακτική δυνατότητα να «περπατούν» και να «ερευνούν» και να χωρίζουν σε δικές τους «δικαιοδοσίες» εκμετάλλευσης, αρκεί να μη προβαίνουν σε καταστρεπτικές για τον χώρο ενέργειες.

   Η Ελλάδα «κήρυξε» και «οριοθέτησε» μόνο 6 ν.μ. χωρικών υδάτων. Ούτε καν μιλάει για τα 24 ν.μ. συνορεύουσας ζώνης (η Κύπρος έχει και νόμο γι’ αυτήν!). Και βέβαια διόλου δεν ασχολήθηκε με την υφαλοκρηπίδα της και ακόμη λιγότερο με την ΑΟΖ της στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο!!

    Πριν από 4 χρόνια, μετά από την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία,  η Ελλάδα επέκτεινε στο Ιόνιο τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., έως το Ταιναρο, αλλά πάλι η «δράση» της Ελλάδας υπήρξε άκρως αρνητική διότι «έδρασε» σαν «διαχρονικά ιστορικός ραγιάς»: πάλι υπέκυψε και «θέσπισε», μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο,  το δικαίωμα της Ιταλίας να στέλνει τους ψαράδες της να ψαρεύουν έως τα 6 ελληνικά ν.μ. λόγω, δήθεν, διαχρονικών παραδοσιακών ιταλικών δικαιωμάτων!! Ουσιαστικά δηλαδή μια οριοθέτηση στα 12 ν.μ. μόνο «για τα μάτια», «διάτρητη» έως τα 6 ν.μ.  Δώρο άδωρο!

    Όχι μόνο, αλλά επιβεβαίωσε με νόμο το δικαίωμα όλων των ψαράδων της ΕΕ. να ψαρεύουν στα όρια των 6 ν.μ. της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης!! Πιο ραγιάς απ’ αυτό!

   Το μοιραίο 2020 η Ελλάδα το «συμπλήρωσε» με το έκτρωμα της δήθεν οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο – το φοβερό έγκλημα της ελληνικής κυβέρνησης να χαρίσει στην Αίγυπτο το 17,66% της ΑΟΖ της και το ακόμα φοβερότερο έγκλημα να χαρίσει, έμμεσα και άμεσα, στη Τουρκία όλη τη τεράστια θαλάσσια περιοχή από τον 28^ο μεσημβρινό έως τη Κύπρο αφήνοντας το νησί εντελώς αποκομμένο με τους Τούρκους να νοιώθουν αφέντες σε όλη εκείνη τη θάλασσα, με τις «ευλογίες» των «φίλων» Αμερικανών!!

    Εφιαλτικά σενάρια που έστησε η Ελλάδα εις βάρος της και τα οποία φωνάζουν και «ζητούν δικαιοσύνη. Και μετά έρχονται κάποιοι ξεδιάντροποι ντόπιοι πολιτικοί(sic!) να μας πουν πως με τις εγκληματικές ΑΟΖ  που υπέγραψαν «η Ελλάδα μεγάλωσε»!

    Έτσι το μόνιμο θανάσιμο αδιέξοδό της Ελλάδας είναι το να βλέπει τους Τούρκους να μπορούν να σουλατσάρουν σε θαλάσσιες περιοχές που κανονικά θα έπρεπε να είναι ελληνικές με διεθνή  βούλα και να μη μπορεί να κάνει τίποτα για να τους διώξει, γιατί δεν ενήργησε ποτέ στην πραγματοποίηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της σε αυτές τις θαλάσσιες περιοχές που αναμφίβολα της εξασφαλίζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας

   – το οποίο η ίδια βλακωδώς και αφηρημένα επικαλείται κοροϊδεύοντας τον εαυτό της!! –

   με δυο απλές πράξεις: οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο βάσει του ισχυρού και έγκυρου ευρωπαϊκού χάρτη ΑΟΖ και των ισχυρών και έγκυρων διατάξεων της UNCLOS κόντρα στην αλαζονική απολύτως απαράδεκτη από το 1982 αμερικανική παραίνεση.

   Μπορεί να υπάρχει κάποιος που να λέει πως η υφαλοκρηπίδα δεν οριοθετείται, υπάρχει από μόνη της. Δεν νομίζουμε πως για την Ελλάδα τα πράγματα είναι τόσο αόριστα, και πιστεύουμε πως και η υφαλοκρηπίδα είναι «οριοθετήσιμη» και πρέπει να είναι, πόσο μάλλον  που η ίδια «συγχωνεύεται» μέσα στην ΑΟΖ και  αμφότερες επιτυγχάνουν την νόμιμη και νομική ύπαρξή τους στις διατάξεις του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, όπως ρυθμίζονται όλες οι εκατοντάδες οριοθετήσεις όλων των άλλων χωρών: η μια για τον βυθό, η άλλη για τα νερά πάνω απ’ τον βυθό ως την επιφάνεια.

   Βεβαίως η Ελλάδα θα μπορούσε και να μην οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Κύπρο (αν και πολύ επικίνδυνο) και να αρκεστεί στη προέκταση στο Αιγαίο των χωρικών υδάτων της στα 12 ν.μ.. Οι ελληνικές θαλάσσιες περιοχές θα ήταν εξίσου εκτεταμένες, αν και με μεγάλα κενά στην ελληνική ιδιοκτησία, την οποία ασφαλώς μόνο μια ΑΟΖ εξασφαλίζει ολοσχερώς.

   Είναι αναμφισβήτητο ότι τα δυστυχή αδιέξοδα της Ελλάδας οφείλονται πλήρως και εγκληματικά στις διαχρονικές ελληνικές κυβερνητικές μειοδοσίες, πολλές εκ των οποίων πιστεύουμε ακράδαντα πως περιέχουν αδιάσειστα στοιχεία προδοτικής πρόθεσης, όσο κι αν αυτή η έκφραση «ακούγεται» βαριά και υποκριτικά πολλοί την απεύχονται και δήθεν τους «τρομάζει» γιατί φοβούνται, θρασύδειλοι, να αντικρύσουν την σκληρή αλήθεια.

   Συμπερασματικά, μετά από όσα προηγούνται, και ειλικρινά έχουμε την άποψη πως, στη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο έτσι όπως κατάντησε με αποκλειστικό φταίξιμο των Ελλήνων κυβερνώντων, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να μπορούν να «πείσουν» οποιονδήποτε Έλληνα ή ξένο ότι είναι νόμιμες και δίκαιες οι ελληνικές «διαμαρτυρίες» για τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις ελληνικών θαλάσσιων δικαιωμάτων σε περιοχές τις οποίες οι ίδια η Ελλάδα εγκατέλειψε, άφησε ελεύθερες οικειοθελώς με δική της ένοχη απουσία.

   Και εάν πάλι σκεφτούμε, συμπληρωματικά, πως οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί, απ’ ό, τι διαβάζουμε, ενέδωσαν στην τουρκική απαίτηση να μην επεκτείνουν ποτέ τα χωρικά ύδατα νότια/ανατολικά της Κρήτης και στο Αιγαίο στα 12 ν.μ. – ένα άλλο διαπραχθέν εσχάτης προδοσίας έγκλημα – τότε «εξηγούνται» και όλα τα «παράξενα» υπόλοιπα που απειλούν την Ελλάδα με θανατηφόρους ακρωτηριασμούς, μειώσεις δικαιωμάτων και απόλυτες απώλειες κυριαρχίας.

   Τελικά, επιστρέφοντας στα αρχικά λεγόμενα και σε όσα ως εδώ παραθέσαμε, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως:  

1) η τότε δήθεν παπανδρεϊκή «διαταγή» υπήρξε μια «λελογισμένη μπλόφα» για αποκλειστική εσωτερική ελληνική χρήση, μια «στάχτη στα μάτια» των Ελλήνων

2) όλες οι επόμενες ελληνικές καταγγελίες τουρκικών παραβάσεων ελληνικών εδαφών και θαλασσών, έως σήμερα, είναι υποκριτικές δήθεν αντιδράσεις πάλι και πάντα «για τα μάτια», ως προς τον ελληνικό λαό, για να νομίζει αυτός ότι η Ελλάδα «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της»

3) για τα διάφορα Oruc Reis, Sismik, Yavuz, Kanuni, Fatih, Barbaros, που με όλη τους την άνεση – την οποία οι Έλληνες αρκέστηκαν απλώς να «παρακολουθούν» από απόσταση! – έκαναν ό, τι ήθελαν μέσα στα δυνητικά αλλά ανύπαρκτα ελληνικά ύδατα, στην πραγματικότητα όμως αμιγώς διεθνή ύδατα, η Ελλάδα δεν είχε ποτέ και δεν έχει και τώρα καμία δυνατότητα νόμιμης εκδίωξης ή βίαιης αντίδρασης λόγω του ότι από μόνη της έδεσε τα χέρια της στα αδιέξοδα που είπαμε(το ένα έγκλημα πάνω στο άλλο και συνέπεια του άλλου)

4) η ενδεχόμενη ΑΟΖ που κάλλιστα – μετά την τρελή και ενδοτική ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ – η Τουρκία μπορεί να κατορθώσει να οριοθετήσει με την Αίγυπτο, μπορεί να συντρίψει κάθε ελληνική προβολή σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, ταυτόχρονα απομονώνοντας οριστικά και θανάσιμα το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου

5)  κατά τα άλλα, δεν υπάρχει καμία περίπτωση, ούτε κατά διάνοια, να αντιδράσει η Ελλάδα δυναμικά με κάποια βύθιση τουρκικού πλοίου, και οι Έλληνες κυβερνώντες και όλοι οι πολιτικοί το ξέρουν πάρα πολύ καλά, αν δεν είναι βλάκες, και το ίδιο για κάποια κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους σε περίπτωση παραβίασης ελληνικού χώρου

   κι αυτή η αδυναμία καθόλου δεν οφείλεται σε στρατιωτική αδυναμία της Ελλάδας – όλοι το ξέρουμε, και οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι, ότι σε μια στρατιωτική σύγκρουση σε αέρα και θάλασσα με την Ελλάδα η Τουρκία θα τσακιστεί ανεπανόρθωτα – αλλά  ασφαλώς οφείλεται στις χρόνιες, εθελοντικά αξεπέραστες και αδιέξοδες διαδικαστικές διεθνείς αγκυλώσεις,  υποταγές, υπαγωγές και υποχωρήσεις ολόκληρου του ελληνικού πολιτικού και κυβερνητικού συστήματος.

   Αυτές είναι οι αλήθειες που καταστρέφουν βαθμηδόν και αθεράπευτα την Ελλάδα προμηνύοντας ένα μέλλον της, και ένα μέλλον του λαού της, οδυνηρά σκοτεινό και χωρίς ελπίδες, όσο κι αν με ψεύτικες ωραιοποιήσεις οι «άρχοντες» επιχειρούν να παραπλανήσουν συνέχεια τον κόσμο.

   Επείγει λοιπόν να δούμε τα πράγματα στις αληθινές τους διαστάσεις και όχι πίσω από παραπλανητικές και παραμορφωτικές παρωπίδες.

   Όσο γρηγορότερα οι «ιθύνοντες» θα το καταλάβουν, θα το δεχθούν και θα το εφαρμόσουν, ξεκόβοντας από υποτέλειες υπέρ φίλων και εχθρών και επιτέλους θέτοντας την άσκηση των ελληνικών συμφερόντων/δικαιωμάτων  ως υπέρτατο πρακτέο καθήκον έστω και αντιμέτωποι με προκλήσεις και απειλές(!), τόσο το καλύτερο για την ελληνική χώρα και τους Έλληνες πολίτες.

   Σήμερα δυστυχώς κυκλοφορεί η ιδέα ότι οι Έλληνες κυβερνήτες δεν είναι αληθινοί Έλληνες, αλλά ξένοι υπάκουοι σε ξένα συμφέροντα και «εντεταλμένοι» για την σταδιακή, σίγουρη και ολοκληρωτική διάλυση της Ελλάδας και του Ελληνισμού, ελλαδικού και ταυτόχρονα κυπριακού.

   Μακάρι να είναι ένα τεράστιο ψέμα, γιατί αν τυχόν δεν είναι, η ελληνική παρουσία δεν θα αργήσει να είναι παρά ένα ιστορικό παρελθόν, όσο κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό.       

                                                                               Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                         Ελληνιστής

             ……………………………………………………………………………