Επτά ερωτήματα στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ Κώστα Καραΐσκο

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Κύριε Καραΐσκο, άλλη μια θρακική υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή ή κάτι διαφορετικό;

Κύριε Αρβανίτη να μου συγχωρεθεί να πω ότι είναι Η θρακική υποψηφιότητα, καθότι δεν πρόκειται μόνο για την καταγωγή μου αλλά για όλη την πολύχρονη μαρτυρία μου στα τοπικά ζητήματα, με κύριο το μειονοτικό μα και με όλα όσα αγωνίστηκα να αντιμετωπίσω είτε δια της αρθρογραφίας είτε από τα δημοτικά έδρανα της πόλης μας. Δεν θέλω να ακουστεί απαξιωτικό αλλά ας αθροίσουν την μέχρι σήμερα δημόσια προσφορά τους όλοι όσοι διεκδικούν την ψήφο μας να δούμε τι προκύπτει…

Είστε υποψήφιος με τη ΝΙΚΗ, ένα νέο κόμμα με περιορισμένη παρουσία στα κοινά και με διάφορες μομφές να κυκλοφορούν για αυτό…

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι μομφές, μας πιστοποιούν ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Αν το καθεστώς δεν μας αντιμετώπιζε έτσι θα ανησυχούσα πως είτε μας θεωρεί ακίνδυνους είτε δυνητικούς σύμμαχους! Η ΝΙΚΗ εμφανίστηκε στα κοινά μόλις προ 10 μηνών και ήδη έχει ταράξει τα νερά, αποτελεί την διέξοδο για όποιον αντιλαμβάνεται το πού μας πάνε οι κυβερνώντες, αυτό το τρίο της συμφοράς.

Δηλαδή όσα σας καταλογίζουν περί ακροδεξιάς, συντηρητισμού, οπισθοδρόμησης δεν ισχύουν;

Τα περί ακροδεξιάς είναι αστειότητες, τα αντιπαρέρχομαι. Για τα άλλα ναι, θεωρούμε πως η γενικευμένη σαπίλα στη χώρα μας δείχνει πώς κάτι δεν συντηρείται σωστά, κι αυτό είναι οι παραδοσιακές αξίες που διέσωσαν τον ελληνισμό σε πολύ δύσκολα χρόνια. Ξεκινάμε από κει και αυτό ως βίωμα και έρμα είναι η εγγύηση πως δεν θα αποδειχθούμε κι εμείς μία από τα ίδια. Αναφορικά με την λεγόμενη οπισθοδρόμηση θα πω πως πράγματι είναι απαραίτητο να κοιτάμε και πίσω μας αφού το παρελθόν είναι το μόνο που υπάρχει. Το μέλλον δεν ήρθε ακόμα και το παρόν είναι το απειροελάχιστο, αδιάστατο χρονικό σημείο που τα χωρίζει. Είναι δυνατόν να μην κοιτάμε και πίσω, ως άτομα και ως κοινωνίες, πού θα βασιστεί η γνώση και πώς θα αξιοποιηθεί η εμπειρία και η μνήμη; Οι ελίτ μάς θέλουν σε κατάσταση άνοιας και η ΝΙΚΗ με τις διαρκείς αναφορές της στο παρελθόν πασχίζει για την θεραπευτική αγωγή μας.

Στην κλίμακα Αριστεράς – Δεξιάς πού θα θέτατε το προσωπικό αλλά και το κομματικό σας στίγμα;

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, και μάλιστα της παρακμιακής της φάσης, το ερώτημα είναι αναχρονιστικό. Σαν να με ρωτάτε αν είμαι φιλοβασιλικός ή βενιζελικός. Όταν ο επικεφαλής της ας πούμε Αριστεράς χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ «ιερή αμυντική συμμαχία» και το απολειφάδι του κάποτε Πασόκ δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη ενάντια στον αφελληνισμό της Ελλάδας ή στη σφαγή των Παλαιστινίων, καταλαβαίνει κανείς ότι είμαστε σε άλλη εποχή. Για τους ας πούμε δεξιούς της Κυβέρνησης τι να πει κανείς, και μόνο ο γάμος των ομοφυλόφιλων έδειξε πως έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ στην εκθεμελίωση των πάντων. Για το προσωπικό μου στίγμα δεν χρειάζεται να πω τίποτε, πιστεύω ότι μετά από τριαντατόσα χρόνια δημόσιας παρουσίας όλα είναι ξεκάθαρα, η μαρτυρία μου είναι εκεί και καθένας μπορεί να την ζυγίσει.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα στη χώρα μας;

Η Ελλάδα, όντας δυτική αποικία μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, είναι σε θανάσιμο κίνδυνο, μαζί και η συνολική ελληνική παρουσία που έχει συρρικνωθεί στο παρόν κρατίδιο. Το κεντρικό σύνθημα της ΝΙΚΗΣ είναι πως χρειαζόμαστε παιδιά και παιδεία, υπογραμμίζοντας έτσι τον δημογραφικό κίνδυνο (υπογεννητικότητα και λαθρομετανάστευση) και την πολιτισμική κατάρρευση. Δεν υπάρχει ελληνική παιδεία στα σχολειά μας, μην παραμυθιαζόμαστε! Ό,τι γίνεται γίνεται από μεμονωμένους δασκάλους, η άνωθεν κατεύθυνση (ΟΟΣΑ διά του υπουργείου ΜΗ εθνικής παιδείας) είναι παραγωγή καταναλωτών χωρίς καμμία ραχοκοκκαλιά. Κάθε έννοια συνείδησης (ηθική, εθνική, θρησκευτική, κοινωνική, ταξική) βρίσκεται στο στόχαστρο, όλες οι συλλογικότητες επομένως διαλύονται. Θα ήταν πολύ εύκολο να πούμε ότι το πρόβλημά μας είναι οι Μητσοτάκηδες που κυβερνούν, αφού υπάρχουν αμέτρητα στοιχεία για την καταστροφή που μας έφεραν, για τη λεηλασία της χώρας που διευθύνουν. Έλα όμως που τον ξαναψήφισαν πέρυσι κάπου 2 εκατομμύρια κόσμος! Το πρόβλημα λοιπόν είναι βαθύτερο και η λύση του δεν θα είναι καθόλου εύκολη, συνταγές δεν υπάρχουν παρά μόνο γενικές κατευθύνσεις και ο Θεός βοηθός.

Και αναφορικά με τη Θράκη;

Εδώ έχουμε το «προνόμιο» να βιώνουμε την συλλογική μας κατάρρευση από πρώτο χέρι. Η ανυπαρξία της Αθήνας είναι που αφήνει την Άγκυρα να αλωνίζει, ο προξενικός μηχανισμός ζει και βασιλεύει. Ο υδροκεφαλισμός της χώρας είναι που ερημώνει τις περιφέρειές της σαν τη δική μας, δείτε τα άδεια μας χωριά. Ο παρασιτισμός των ελίτ είναι που μηδένισε την πραγματική παραγωγή μας, γεμίσαμε βιομηχανικά κουφάρια στις ΒΙΠΕ και φωτοβολταϊκά στα χωράφια. Η αποικιοκρατία των Μνημονίων είναι που διέλυσε ή εκποίησε τις όποιες υποδομές μας, ποιος σιδηρόδρομος, ποιο Νοσοκομείο Ξάνθης και ποιο λιμάνι Αλεξανδρούπολης… Το ξανάπα, ζούμε τρώγοντας τις σάρκες μας, πουλώντας και νοικιάζοντας τα σπίτια και τα οικόπεδά μας, πόσο μακρυά μπορεί να πάει αυτό;

Ας κλείσουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθότι έρχονται ευρωεκλογές. Είστε ως ΝΙΚΗ υπέρ ή κατά της εκεί παραμονής μας;

Η υπαρκτή ΕΕ είναι μια καρικατούρα της ΕΟΚ που κάποτε υποσχόταν ειρήνη κι ευημερία των ευρωπαϊκών λαών. Η ευημερία έχει ρημαχτεί ήδη σε πολλές χώρες, ο λαθροεποικισμός τσάκισε την κοινωνική ειρήνη σχεδόν παντού, και τώρα μας πάνε με το έτσι θέλω και σε πόλεμο με τη Ρωσία. Για να μην αναφερθώ και σε όλα αυτά τα νεοταξίτικα ιδεολογήματα που προάγουν έναν σύγχρονο ολοκληρωτισμό με ψηφιακά πορτοφόλια, πράσινη ανάπτυξη, πόλεις των 15 λεπτών κτλ, μια γερή γεύση πήραμε κατά την εφιαλτική περίοδο του κορωνοϊού. Προφανώς ως ΝΙΚΗ όλα αυτά μας βρίσκουν αντίθετους, όπως και το συνολικό δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης, η οποία κρατάει τη λειτουργία του Ευρωκοινοβουλίου σε έναν ρόλο σχεδόν συμβουλευτικό. Ωστόσο, ζώντας σε μια χώρα ημιθανή σαν τη σημερινή Ελλάδα, η Ευρώπη μάς προσφέρει μια κάποια θεσμικότητα εκεί που το ημέτερο κοτζαμπάσικο σύστημα μάς τσαλαπατάει – χαρακτηριστική η περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών. Με όρους ρεαλισμού λοιπόν μένουμε προσπαθώντας να αποκομίσουμε ό,τι καλό μπορεί να βγει για τη χώρα μας, άλλωστε και τα ψωμιά της ΕΕ δείχνουν μάλλον ευάριθμα!

ΠΗΓΗ: Komotinipress.gr