Παλιός γνώριμος της άγνωστης ωστόσο υπαρκτής ΕΣΠΟΜΕ (Ελληνική Σχολή Πολιτικής Μειοδοσίας) ο κύριος υπουργός Γεραπετρίτης μας έχει πλέον ολοκληρωτικά πείσει για τις «πεποιθήσεις» του αναφορικά με το θέμα της ελληνικής κυριαρχίας στη θάλασσα και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

      Η μεν πρώτη, απαρέγκλιτα σταματάει στη «κόκκινη γραμμή» των 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων, ακριβώς όπως στις όχι πολύ μακρινές 14.10.2020, στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA(που στις 15.10.2020 αναμετάδωσε η εφημερίδα Η Καθημερινή) είχε ορίσει μια για πάντα ο ίδιος μέσα σε ένα πλέγμα δηλώσεων όπου καθαρά έδωσε το στίγμα μόνο της ελληνικής εθνικής υποχωρητικότητας και υποτέλειας.

     Όσο για τα δεύτερα, ο κύριος υπουργός τα έθεσε στον κόσμο των «θα», δηλαδή «ζήσε Μάη να φας τριφύλλι»: δηλαδή, όντας τα 12 ν.μ.  ένας «εύκολος λεονταρισμός»(!), η επέκταση ως συνήθως «θα» γίνει «σε χρόνο που η Ελλάδα» (βλέπε: οι κυβερνώντες στην εξουσία υποχείρια των ξένων μνημονίων) «θα» επιλέξει, όπου το «θα» βρίσκεται μέσα σε ένα απολύτως απροσδιόριστο χρονικό όριο το οποίο σίγουρα  περιλαμβάνει και το «ποτέ».

     Βέβαια, το πιο κωμικό αλλά και βλακώδες και τραγικό είναι ότι αυτό το «θα» υπηρετεί, στις βαρυσήμαντες υπουργικές δηλώσεις, τους πιο φαιδρούς «πολιτικούς» λόγους. Έτσι, λ.χ. λέει πως το θέμα του «θα» (για τα 12 ν.μ.) «δεν μπορεί να τεθεί εν θερμώ»(!), διότι «θα» πρέπει πρώτα «να αναδείξουμε την υποκρισία των Τούρκων». Και πώς «αναδεικνύεται» αυτό;  μα πολύ απλά με το  «να την απομονώσουμε διπλωματικά»!

     Επ’ αυτού ασφαλώς πρέπει να πούμε χάσαμε τον λογαριασμό πόσες φορές η ελληνική διπλωματία «απομόνωσε» την αντίστοιχη τουρκική, έτσι ώστε τώρα, για μια πολλοστή φορά, το επιχείρημα είναι ένα παιχνιδάκι.

     Εξάλλου, το ίδιο «θα» είχε παπαγαλίσει και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας λέγοντας «στο επιχειρησιακό πεδίο «θα» κάνουμε αυτό που χρειάζεται», όπου στο «θα» πρόσθεσε και ένα δεύτερο σημείο αοριστίας, εξίσου σημαντικό, με ένα ρήμα δίχως κανένα «τί» και «πώς»: μια άλλη φορά «ζήσε Μάη να φας τριφύλλι».

     Τα υπουργικά «θα» όμως δεν τελείωσαν το 2020. Τέσσερα χρόνια μετά, τον Μάιο του 2024 ο υπουργός προέβηκε σε άλλες δηλώσεις σχετικά με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με τη Τουρκία, ένα ζήτημα το οποίο αμφιβάλλουμε σφόδρα αν η Τουρκία θα θέλει ποτέ να «συζητήσει» με την Ελλάδα χωρίς να το «συνδέσει» και με τα άλλα πολλά «τουρκικά ζητήματα» που προβάλλει και αφορούν αμιγώς αδιαπραγμάτευτα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και κυριαρχία κυρίως στο Αιγαίο, αλλά και στην Αν. Μεσόγειο, όπου όμως η Ελλάδα εγκληματικά ήδη παραιτήθηκε από την ΑΟΖ με Κύπρο αφήνοντας όλη εκείνη τη θαλάσσια περιοχή στα χέρια της Τουρκίας.

     Ο κ. Γεραπετρίτης πρέπει να πετάει στα σύννεφα όταν λέει πως «αν» λύσουμε αυτό το ζήτημα (της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ), τότε «θα» έχουμε μια «βιώσιμη ειρήνη στη περιοχή μας».

     Δεν είναι δυνατόν ένας Έλληνας υπουργός να πιστεύει, έστω και στο ελάχιστο, ότι θα μπορεί να «λύσει»  με τη Τουρκία μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ του Αιγαίου. Ή είναι τόσο επικίνδυνα αφελής ή μας δουλεύει ψιλό γαζί, αμφότερα απαράδεκτα.

     Εκτός και εάν το υποθετικό «αν» του υπουργού δεν αφορά μόνο «το ένα» ζήτημα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, αλλά εμμέσως περιλαμβάνει και τα τουρκικά «πολλά ζητήματα» που γνωρίζουμε. Διότι, όπως πάλι γνωρίζουμε, μόνο αυτά τα πολλά «επιλύνοντας» θα μπορούμε να έχουμε, κατά τους Τούρκους, «βιώσιμη ειρήνη στη περιοχή μας». Υποθετικά πάλι, γιατί οι Τούρκοι τα θέλουν όλα!

     Ετούτων δοθέντων, ας αναλύσουμε εν τάχει τα «θα» του Γεραπετρίτη. Φαίνεται να έχουν δύο αναγνώσεις: ή σημαίνουν πως τα πάντα βρίσκονται σε μια ολική αοριστία με αδιευκρίνιστες προοπτικές συγκεκριμενοποίησης, ενδεχομένως αρνητικά ή θετικά,  ή σημαίνει πως είναι ένα απλός, μικρός λεκτικός «όρος» για να κρύψει  όλα τα «θα» του ήδη υποβάλλονται σε καθοριστικές μυστικές συζητήσεις περιλαμβανόμενης και της «λύσης» του συνόλου των τουρκικών ζητημάτων. Όλα να τα περιμένεις απ’ αυτούς…

    Και ποια είναι αυτά τα «θα»; Πρωταρχικά εκείνο σχετικό με την βασική διατύπωση που χρησιμοποιεί ο Γεραπετρίτης, δηλαδή έναν «παράξενο» πληθυντικό (η συζήτηση για «τα ζητήματα»), όταν κανονικά θα έπρεπε να είναι ο ενικός («το ζήτημα», αφού ένα και μόνο είναι για την Ελλάδα το «ζήτημα προς συζήτηση» (ή μήπως όχι;!), στη συνέχεια περνώντας στα διάφορα καμουφλαρισμένα προπαιδευτικά όπως: «’θα’ το κρίνουν οι δύο ηγέτες», «που ‘θα’ έχουν την ευκαιρία…» και εμείς (οι υπουργοί) «’θα’ λάβουμε την εντολή να κάνουμε τη συζήτηση».

     Και αμέσως μετά, καταλλήλως μπερδεύοντας τις «συζητήσεις» για τα «ζητήματα» (και τα «πολλά τουρκικά»;!) με τις «15 συμφωνίες και μνημόνια» που Ελλάδα και Τουρκία έχουν υπογράψει στις 7 Δεκεμβρίου 2023», εισερχόμαστε σε νέα σειρά «θα»: «’θα’ πρέπει να αποτιμηθούν» οι 15 συμφωνίες και «όταν ‘θα’  βεβαιωθούμε ότι έχουν παραχθεί» (πότε και ποια;!) «τα θετικά αποτελέσματα», τότε «’θα’ προχωρήσουμε».

     Βέβαια, θα πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο, στο μυαλό του Γεραπετρίτη,  συνδέονται οι «15 συμφωνίες» με τη «συζήτηση» για όλη (τη τουρκική) ή  την μόνη (ελληνική) θεματολογία των σχεδιασμένων ελληνοτουρκικών «συζητήσεων».

     Πάντως όλα αυτά τα τόσο «ιδιόμορφα» «θα» μας φαίνονται πως δεν είναι διόλου υποθετικά, αλλά κιόλας εν κρυπτώ αποτελούν μια συγκεκριμένη και εγκεκριμένη «σκάλα» δράσεων του τί μέλλει γενέσθαι στο προσεχές μέλλον, «επωφελούμενοι» από το τόσο ευνοϊκό κλίμα φιλίας και συναίνεσης που συνδέει πλέον  άρρηκτα(!) Έλληνες και Τούρκους! (άσχετο κι αν άρχισαν πάλι σήμερα οι παραβιάσεις των Τούρκων του εναερίου ελληνικού χώρου τις οποίες όμως οι Έλληνες ακόμη δεν «αποτίμησαν»!).

     Αλήθεια,  πόσο «τετελεσμένα» μας φαίνονται όλα αυτά, μασκαρεμένα με αόριστα και ανώδυνα «θα»!

      Ως φαίνεται, κάτι θα «ξέρει» ο κ. Υπουργός σχετικά με όλα τα «ζητήματα» που προαναφέραμε, όλα τα «θα» που δεν είναι «θα μήπως», αλλά μάλλον «θα ναι» τα οποία, κακά τα ψέματα, καταλήγοντας στο «δια ταύτα», θα (μπορούν να, πρόκειται να) δημιουργήσουν μια πρωτοφανή δυσμενή «λύση» για την Ελλάδα, πολύ πιθανόν και μια «απελπιστική» προσφυγή στη Χάγη «επιτέλους» για «όλα τα ζητήματα»,  για «να τελειώνουμε!» μια για πάντα, κατά τη θέληση της Τουρκίας, και να ησυχάσουμε!

   Ίσως και γι’ αυτό, όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις, «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται», ο υπουργός αισθάνθηκε (αισθάνεται) την ανάγκη (σαν ένα είδος έμμεσης ομολογίας, μια απόπειρα «ξεφορτώματος» εν μέρει της «αμαρτίας»), πάλι όπως λένε «να βάλει τα χέρια μπροστά»,

    και να προκαταβάλλει εκείνο που όλοι φοβούνται, δηλαδή το ότι εξαιτίας των δυσμενών συνεπειών («πιθανότατα η συζήτηση με τους Τούρκους να έχει αρνητικές συνέπειες»!) της δικής του υποχωρητικότητας και δικών του παραχωρήσεων προς τη Τουρκία, αυτός τελικά «θα την πληρώσει», έστω κι αν ο εντολέας του πρωθυπουργός Μητσοτάκης είναι ο πρώτος ένοχος,

    και επομένως οι αρνητικές συνέπειες για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα θα προκαλέσουν εξίσου αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο (το καημένο το «θύμα»!) που θα τις υποστεί άμεσα μάλλον με επιπτώσεις για το σπουδαίο αξίωμά του.

    Βεβαίως όλα αυτά τα πιθανά μελλοντικά ο Γεραπετρίτης μας τα λέει πάλι εναλλάσσοντας (μπερδεύοντας) την αναφορά και την έννοια της «υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ» με εκείνη των εκτενέστερων «θαλάσσιων ζωνών»,  μια εύκολη αοριστία γύρω  από την «έκταση» της λέξης «ζώνες»: μόνο υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ ή και χωρικά ύδατα και συνορεύουσα ζώνη ή μόνο χωρικά ύδατα;!

    Συνοψίζοντας, με λίγα λόγια, ο κ. Γεραπετρίτης έχει το θράσος να μας προκαταβάλλει  Ο, ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΞΈΡΕΙ ΗΔΗ ΑΠΌ ΤΩΡΑ!

    ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ, ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΤΟ ΔΕΧΘΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΔΕΧΘΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ «ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ»(«πιθανότατα η συζήτηση με τους Τούρκους να έχει αρνητικές συνέπειες)!!  Πολιτικά, ό, τι πιο αισχρό.

    Για να μπορεί μετά ο ίδιος και ο προϊστάμενος του πρωθυπουργός να μας πουν: φτωχέ ελληνικέ λαέ, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, σου το είχαμε ήδη πει ότι θα μπορούσε να «πάει στραβά»!!! Δεν μπορείς να μας κατηγορήσεις πως σου το έχουμε κρύψει, σου είπαμε ψέματα και σε έχουμε κοροϊδέψει!!

     Όλα αυτά τα τραγικά που μπορεί να συμβούν, πουθενά δεν είναι γραμμένα ή ειπωμένα  στο γραπτό συστημικό Τύπο ή προφορικό τηλεοπτικό συστημικό τσίρκο.

     Και η κοτσάνα ολκής που ξεφούρνισε ο Γεραπετρίτης αναφερόμενος στο «Αμβούργο» ως «διεθνή δικαιοδοσία» για την επίλυση των ελληνο-τουρκικών, σαν να μη γνωρίζει πως μόνο η «Χάγη» είναι αρμόδια και όχι το «Αμβούργο» γιατί η Τουρκία δεν υπέγραψε την UNCLOS, τι είναι; απαράδεκτη άγνοια ή εκούσιος αντιπερισπασμός για δημιουργία σύγχυσης;

    Εντέλει, αυτά είναι τα «πεπραγμένα» του «οριοθέτη» των οριστικών ελληνικών 6 ν.μ. υπουργό Γεραπετρίτη, «οπαδός» ως φαίνεται του Χρήστου Ροζάκη, θανατηφόρο «κοπής ΕΛΙΑΜΕΠ» μάλλον παρασκηνιακό σύμβουλο του πρωθυπουργικού κεντρικού γραφείου που εξακτινώνει τις αποφάσεις της εθνικής εξωτερικής πολιτικής.

    Ένας Ροζάκης λοιπόν [τον θυμόμαστε για την πανωλεθρία του στη «μονομαχία» με τον Θεόδωρο Καρυώτη (76,38-23,62 υπέρ Καρυώτη) με θέμα την ΑΟΖ της Ελλάδας]  αμετανόητος (φιλό)τουρκος με ελληνικό διαβατήριο (θα έπρεπε να του αφαιρεθεί λόγω θεμελιακού ανθελληνισμού του) και αμετανόητος μειοδότης σχετικά με την ελληνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο.

   Εξ οικείων τα βέλη, επομένως και η σαφή ένδειξη της κατάπτωσης της ελληνικής διπλωματίας.

   Και είναι αυτός ο Ροζάκης που βρίσκει «δυσχερή» την οριοθέτηση των ελληνικών χωρικών υδάτων(!!) γιατί, κατά τη γνώμη του (και δεν ντρέπεται που το λέει) φταίει η Ελλάδα που έχει όλα εκείνα τα νησιά στο Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο(!). Και γι’ αυτό η μόνη λύση, λέει, είναι εκείνη του Διεθνούς Δικαστηρίου που (μάλλον υπονοεί) θα εκδικάσει δίκαια την υπόθεση «διαιρώντας» σωστά το Αιγαίο με την Τουρκία.

   Δηλαδή για τον αναιδή «Έλληνα» Ροζάκη επειδή η Τουρκία έχει δήθεν δικαιώματα στο Αιγαίο,  ένα μέρος του οποίου δήθεν της ανήκει(!), η Ελλάδα θα πρέπει να αγνοήσει πως δεν έχει τόσα νησιά στο Αιγαίο, να «απεμπολήσει» τα νησιά της και να χαρίσει στη Τουρκία το κομμάτι Αιγαίου που αυτή θέλει έτσι ώστε να μην ενοχλεί πια την Ελλάδα!!

    Έτσι για τον ανεκδιήγητο Ροζάκη το ότι η Τουρκία θέλει το μισό Αιγαίο απλώς γιατί λέει πως το «δικαιούται»(!), είναι αρκετό ώστε να δημιουργηθούν οι «θαλάσσιες διαφορές» με την Ελλάδα η επίλυση των οποίων  πρέπει να ικανοποιεί τη Τουρκία στη μοιρασιά του Αιγαίου έστω και αν αυτό προϋποθέτει τη κατάλυση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και στη συρρίκνωση της ελληνικής αιγιαλίτιδας και συνορεύουσας ζώνης!!

    Τώρα, ανεξάρτητα από τις σαχλαμάρες του Ροζάκη και του κάθε άλλου τύπου «Ροζάκη», το ερώτημα που πρέπει να τίθεται είναι ένα και μοναδικό:

     έχει σχέση η Τουρκία με το Αιγαίο και ποια ενδεχόμενη κυριαρχική παρουσία μπορεί να διεκδικήσει εκεί;

    Ειλικρινά, η λογική, η όσο πιο λογική γίνεται απάντηση, είναι εξίσου μία: η Τουρκία δεν έχει απολύτως καμία σχέση, μήτε γεωγραφική, μήτε γεωλογική! Και μόνο παράνομα και με παρανομίες η Τουρκία θα μπορεί να έχει λόγο ή παρουσία στο Αιγαίο!

    Αυτή λοιπόν τη λογική κατάσταση ο Ροζάκης θέλει με τις λεκτικές του άνοες ακροβασίες να ανατρέψει υπέρ της Τουρκίας!  

    Βέβαια «παριστάνει πως αγνοεί» τη γεωγραφία, την ιστορία και την γεωλογία του Αιγαίου και κάνει βασικά πως αγνοεί ότι ανατολικά από το τόξο νησιών Λήμνου-Ρόδου-Καστελόριζου Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΕΝΑ ΙΣΧΝΟ 7-8% ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΟΖ!!

    Αν ο Χρήστος Ροζακης, σκιώδης υπονομευτής της Ελλάδας,  δεν τα γνωρίζει όλα αυτά, κακό του κεφαλιού του: να κάτσει να μάθει μια για πάντα πως η υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας σταματάει στα παράλια της Μικράς Ασίας και καμία σχέση δεν έχει με το Αιγαίο – να κάτσει να διαβάσει το κεφάλαιο τέσσερα του βιβλίου Το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο του καθηγητή διεθνολόγο Μιχάλη Σταυρινό, ένα βιβλίο ορόσημο για την ελληνική επιστήμη και ορόσημο θα έπρεπε να είναι για τους Έλληνες πολιτικούς!

   Κι αν επίσης δεν ξέρει πως η ΑΟΖ της Τουρκίας με την Ελλάδα στο Αιγαίο περιορίζεται μόνο  σε τρία στενά σημεία μεταξύ Λήμνου/Λέσβου, Λέσβου/Χίου και Χίου/Σάμου – τότε να πάει να μελετήσει τον χάρτη του Αιγαίου.

    Και καλά θα κάνει ο Ροζάκης να μη ξεστομίζει ασυναρτησίες όπως «διεκδικήσεις των δύο μερών», γιατί η Ελλάδα δεν έχει καμία διεκδίκηση στο Αιγαίο και μόνο η Τουρκία διεκδικεί παράνομα νησιά και θάλασσα που δεν της ανήκουν, θέλοντας να τα αφαιρέσει από την Ελλάδα στην οποία δικαιωματικά ιστορικά, γεωγραφικά, πολιτισμικά και γεωλογικά ανήκουν!!

    Οι Αμερικανοί – είναι γνωστό – θέλουν τη Τουρκία κυρίαρχη στη μέση του Αιγαίου ως τη Κύπρο, εξ ου και το έκτρωμα/ΑΟΖ που επέβαλαν στην Ελλάδα με την Αίγυπτο.

   Γι’ αυτόν τον σκοπό άλλωστε υπάρχει παλιό αμερικανικό σχέδιο – όλοι το γνωρίζουν – ολικού ακρωτηριασμού της Ελλάδας το οποίο εντέχνως υποβαθμίζουν παρουσιάζοντάς το ως καρπό ανόητης συνωμοσιολογίας. Η πραγματικότητα όμως πολύ πλησιάζει προς όλα όσα το σχέδιο προνοεί (περιλαμβανομένης και της «Γαλάζιας Πατρίδας», αμερικανο-τουρκική έμπνευση, και του τουρκογενή «Χάρτη Μπάιντεν», αμφότερα καθόλου «συνωμοσιολογικά»!

   Τώρα, με αυτά και άλλα πολλά του ιδίου είδους δεδομένα, αν η ελληνική κυβέρνηση είναι όντως ελληνική και όχι δοσίλογος, ας οργανώσει δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν θέλει ή όχι να δοθεί στη Τουρκία το μισό Αιγαίο που είναι ελληνικό.

    Αν αυτός ο λαός εκφραστεί πως δεν θέλει, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει την νομιμοποίηση και την δύναμη να πει το ΟΧΙ σε οποιονδήποτε ξένο πάνω στη Γη!

    Αυτό θέλουμε! Αυτό προσδοκούμε. Αυτό είναι το σωστό και δίκαιο.

                                                                                 Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                          Ελληνιστής

                  ……………………………………………………………………