Μήνυμα αλλαγής της παθητικής στάσης της χώρας απέναντι στην Τουρκία στέλνει μιλώντας αποκλειστικά στο Infognomonpolitics.gr, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

«Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται»

Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Μπορεί στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, όντας υπνωτισμένο από υποσχέσεις φιλίας, καλής γειτονίας, να αρνείται πεισματικά να εντάξει στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας το θέμα της Γενοκτονίας, προβάλλοντας τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν και να ασκήσει σφοδρή πίεση στην αναθεωρητική Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διεκδικεί το μισό Αιγαίο (με τελευταίο κρούσμα την οριοθέτηση δικών της θαλασσίων πάρκων) και έχει κατεχόμενη εδώ και 50 χρόνια σχεδόν τη μισή Κύπρο, υπάρχουν όμως φωνές Τούρκων που διαφωνούν με αυτήν τη στρατηγική της χώρας μας και στέλνουν μήνυμα για ανατροπή αυτής της παθητικής στάσης.

«Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο. Το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί», δηλώνει ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ στο infognomonpolitics.gr με αφορμή την ομιλία που έδωσε στη χώρα μας για τη 19^η Μαΐου, την ημερομηνία μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ποιος είναι ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ είναι Τούρκος στην εθνικότητα ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγωνιστής για τη δικαίωση του ιερού αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού. Γεννήθηκε το 1965 στο χωριό Λιβερά της επαρχίας Ματσούκας που βρίσκεται στην Τραπεζούντα (περιοχή που παρέμειναν ελληνόφωνοι πληθυσμοί μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών)». Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τελείωσε το σχολείο.

Το 1978 εισήλθε στη Σχολή Αξιωματικών, του στρατιωτικού Λυκείου Kuleli,  ένα ίδρυμα παραγωγής Τούρκων εθνικιστών. Ωστόσο δεν άντεξε από το αυταρχικό και ακραία εθνικιστικό περιβάλλον και εξαιτίας του επαναστατικού του χαρακτήρα εκδιώχθηκε από τη σχολή στον τρίτο χρόνο φοίτησης. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την κεραμική τέχνη, δεν προχώρησε όμως τις σπουδές του σε κάποιο κρατικό πανεπιστήμιο της Τουρκίας από επιλογή.

Ασχολούμενος με την κεραμική τέχνη της Ανατολής μελέτησε τον λαϊκό πολιτισμό, μία έρευνα που στην ουσία του άνοιξε τα μάτια για την κατάσταση στην Τουρκία, αφού στη συνέχεια ξεκίνησε ο αγώνας του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Εξαιτίας αυτής της δράσης φυλακίστηκε τρεις φορές, από το 1986 μέχρι το 1994, στην τελευταία εκ των οποίων καταδικάστηκε ισόβια κάθειρξη. Τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τον εγκλεισμό του δεν τα χωρά ανθρώπινος νους.

Βίωσε απάνθρωπες καταστάσεις, χειρότερες από την ταινία αμερικανικής παραγωγής «Εξπρές του μεσονυκτίου». Έκανε απεργία πείνας για 91 ημέρες προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις άθλιες συνθήκες και το 2004 αποφυλακίστηκε προσωρινά εξαιτίας προβλημάτων απώλειας μνήμης. Με τη βοήθεια της οικογένειάς του φυγαδεύτηκε στην Ελβετία, όπου ζει μέχρι σήμερα και μάχεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Έχει εκδώσει το βιβλίο “Pontus Gerceği” δηλαδή «Η Αλήθεια για τον Πόντο», ενώ η παρουσία του στο διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι πολύ σημαντική.

Έτσι ξεκλείδωσε τα μυστικά των Τούρκων για τη Γενοκτονία

Σε αυτό το βιβλίο ο Τσιλιγκίρ, το επίθετο του οποίου σημαίνει «κλειδαράς» στα τουρκικά, ξεκλειδώνει όλα τα μυστικά των Οθωμανών και των Τούρκων και θεμελιώνει την ύπαρξη της Γενοκτονίας! Ο συγγραφέας ερευνώντας πηγές από το οθωμανικό κράτος αλλά και αυτό της τουρκικής δημοκρατίας ανακάλυψε αποκαλυπτικά στοιχεία. «Οι πηγές μιλούν ξεκάθαρα για αυτήν τη σφαγή και παραδέχονται την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Υπάρχουν μυστικές (κρυφές) συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο την τριετία 1920-1923 και οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε βιβλίο το 1985. Εκεί υπάρχει ομολογία για την Γενοκτονία των Ποντίων.

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Infognomonpolitics.gr όπου δήλωσε πως είναι καθήκον του να αγωνίζεται για τη δικαίωση των γενοκτονημένων Ελλήνων του Πόντου. «Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται», αναφέρει με νόημα και χαρακτηρίζει δειλή και παθητική την πολιτική του ελληνικού κράτους εναντίον της Τουρκίας τα τελευταία 100 χρόνια, στέλνοντας μήνυμα για άμεση αντίδραση.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε:

Πώς νιώθετε που μιλήσατε για το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων στην Ελλάδα;

«Μακάρι να μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα στον Πόντο ή στην Τουρκία. Στην Τουρκία, οι άνθρωποι μαθαίνουν ιστορία με παραμύθια και ψέματα. Φυσικά, χαίρομαι που μπορώ να μιλήσω για αυτό εδώ. Ξέρω ότι η φωνή μου έχει φτάσει στον Πόντο στην Τουρκία. Η 19η Μαΐου είναι ημέρα διακοπών στην Τουρκία. Αυτό θα πρέπει να είναι ντροπή για την Τουρκία. Αυτή η γενοκτονία, η οποία κόστισε τη ζωή 353 χιλιάδων ανθρώπων, πρέπει να αντιμετωπιστεί».

Ποιοί είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν να ξεκινήσετε τον αγώνα σας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου;

«Είμαι από την Τραπεζούντα. Είμαι Έλληνας του Πόντου. Το γεγονός ότι η οικογένειά μου είχε προσηλυτιστεί στο Ισλάμ δεν αλλάζει αυτό το γεγονός. Είμαι ο εγγονός των Ελλήνων που έζησαν σε αυτή τη γη για χιλιάδες χρόνια. Είναι καθήκον μου προς τους προγόνους μου να καταπολεμήσω αυτή την αδικία που συνέβη πριν από 105 χρόνια. Πιστεύω επίσης, ότι όλοι όσοι είναι άνθρωποι πρέπει να πολεμήσουν ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία είναι μια σαφής ένδειξη αυτού. Κανείς δεν χαμογελά σε αυτή τη χώρα που κυβερνάται τυραννικά για 105 χρόνια. Γι ‘ αυτό όχι μόνο εμείς οι Έλληνες από τον Πόντο, αλλά και οι Τούρκοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν για ένα καλύτερο μέλλον και για τη Δημοκρατία.

Υπάρχουν εξελίξεις στο θέμα της διεθνούς αναγνώρισης Γενοκτονίας τα τελευταία χρόνια; Ο κόσμος λαμβάνει νέα σχετικά με αυτό το ζήτημα; Ποιά είναι η οπτική σας γύρω από αυτό το θέμα;

«Δυστυχώς, ο κόσμος γίνεται χειρότερο μέρος. Η μοίρα της ανθρωπότητας βρίσκεται στα χέρια μερικών χωρών και εταιρειών. Όλα τα είδη ανθρώπινων αξιών αγνοούνται για το κέρδος αυτής της χώρας και των εταιρειών. Είμαστε σε έναν πόλεμο χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες. Εκείνοι που λένε ότι είναι υπέρ της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σιωπούν για τη γενοκτονία. Φοβούνται».

Μπορείτε να μας δώσετε μια ιδέα για το θέμα που αναπτύξατε στην εν Ελλάδι ομιλία σας για τη Γενοκτονία; Πώς μπορεί να αναγεννηθεί ο Πόντος;

«Ο Πόντος στέκεται εκεί με 3 χιλιάδες χρόνια ελληνικού πολιτισμού, δεν έχει πεθάνει. Απλά χτύπησε και τραυματίστηκε. Ο Πόντος περιμένει να επουλωθούν οι πληγές του. Όσοι αγωνίζονται για τον Πόντο πρέπει πρώτα να στρέψουν το πρόσωπό τους στον Πόντο. Έχει περάσει η ώρα του θρήνου. Πλέον είναι απαραίτητο να εκθέσουμε τους εγκληματίες, να αντιμετωπίσουμε την ιστορία. Όλοι οι Πόντιοι, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στον κόσμο, πρέπει να γυρίσουν τη ματιά τους στον Πόντο. Ο Πόντος μπορεί να σταθεί όρθιος μόνο στον Πόντο. Ήρθε η ώρα να πείτε στους παραβάτες να σταματήσουν. Καλώ όλους να συμβάλουν στον αγώνα μας για ύπαρξη στον Πόντο».

Ποια είναι η κατάσταση στην Τουρκία σχετικά με το ζήτημα της γενοκτονίας; Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν αυτό το θέμα;

«Ναι, τώρα το τουρκικό κοινό συζητά τι συνέβη στον Πόντο πριν από 100 και πλέον χρόνια. τα ψέματα που έχουν διαρκέσει για 105 χρόνια αποκαλύπτονται. Ακαδημαϊκοί, ερευνητές ρωτούν τώρα τι συνέβη στον Πόντο πριν από 105 χρόνια και αναζητούν απαντήσεις. Ο αριθμός των ανθρώπων που μιλούν χωρίς να κρύβουν πλέον την ελληνική τους ταυτότητα αυξάνεται καθημερινά».

“Είναι απαραίτητο να εκθέσουμε τους εγκληματίες, να αντιμετωπίσουμε την ιστορία. Όλοι οι Πόντιοι, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στον κόσμο, πρέπει να γυρίσουν τη ματιά τους στον Πόντο”

Στη συνέντευξη που είχατε παραχωρήσει το 2017, μας είχατε μιλήσει για τις απειλές που δέχεστε από τον τουρκικό παράγοντα. Η τουρκική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών συνεχίζει να σας εκφοβίζει;

«Κάνουν ό, τι μπορούν για να σιωπήσουν τις φωνές μας. Μερικές φορές απειλούν άμεσα. Μερικές φορές οργανώνουν δυσφημιστικές εκστρατείες με ψευδείς ειδήσεις. Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια. Και δεν φοβάμαι κανέναν. Μία ψυχή έχω. Ας θυσιαστεί για τον Πόντο».

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία φοβερίζει την Ελλάδα. Θέλει να αρπάξει το μισό Αιγαίο μέσα από το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Επίσης υπάρχει ένα τουρκολιβικό μνημόνιο με το οποίο αμφισβητείται η κυριαρχία της χώρας μας νότια της Κρήτης. Φυσικά από το 1974 είναι Κατεχόμενη η Κύπρος. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;

«Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος εφαρμόζει μια δειλή, παθητική πολιτική εδώ και 100 χρόνια. Στα θέματα του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Κύπρου, η Τουρκία έχει μέχρι στιγμής νομιμοποιήσει την κατοχική της θέση σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να εφαρμόσουν ανεξάρτητες πολιτικές σε αυτά τα θέματα λόγω του ότι είναι μέλη του ΝΑΤΟ και δεν μπορούν να αθετήσουν τις υποσχέσεις των δυτικών κρατών. Αν και η Τουρκία μπορεί να φαίνεται να είναι εναντίον της Δύσης σήμερα, εξακολουθεί να είναι μια απαραίτητη Συμμαχία για τη Δύση. Η κατάσταση επίσης δεν θα αλλάξει σε περίπτωση πιθανής αλλαγής εξουσίας στην Τουρκία. Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο».

Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στην Ελλάδα;

«Νομίζω ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί».