Το ντόμινο που προκάλεσε η -κατά βάση- άνευ όρων υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, πυροδότησε την φωτιά στην Μέση Ανατολή, καταγγέλλει ο Stephen M. Walt  καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

«Η υποστήριξη άνευ όρων στο Ισραήλ έδωσε στους ηγέτες του ελάχιστα κίνητρα να λάβουν υπόψη τις εκκλήσεις των ΗΠΑ για αυτοσυγκράτηση, επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τις αγνόησαν», γράφει ο Walt στο Foreign Policy.

Και συνεχίζει:

«Τα κράτη με ανεξέλεγκτη ισχύ τείνουν να την καταχρώνται και το Ισραήλ δεν αποτελεί εξαίρεση. Επειδή το Ισραήλ είναι πολύ ισχυρότερο από τους Παλαιστίνιους υπηκόους του -και πιο ικανό και από το Ιράν, για αυτό το θέμα- μπορεί να ενεργεί  ατιμώρητα εναντίον τους, και συνήθως το κάνει. Δεκαετίες γενναιόδωρης και άνευ όρων υποστήριξης των ΗΠΑ επέτρεψαν στο Ισραήλ να κάνει ό,τι θέλει, κάτι που συνέβαλε στην πολιτική του καθώς και στη συμπεριφορά του προς τους Παλαιστίνιους να γίνονται όλο και πιο ακραίες με την πάροδο του χρόνου».

Μόνο σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που οι Παλαιστίνιοι μπόρεσαν να κινητοποιήσουν αποτελεσματική αντίσταση -όπως έκαναν κατά την Πρώτη Ιντιφάντα (1987-1993)- αναγκάστηκαν οι Ισραηλινοί ηγέτες, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν να αναγνωρίσουν την ανάγκη να συμβιβαστούν και να προσπαθήσουν να κάνουν ειρήνη. Δυστυχώς, επειδή το Ισραήλ ήταν τόσο ισχυρό, οι Παλαιστίνιοι τόσο αδύναμοι και οι μεσολαβητές των ΗΠΑ τόσο μονόπλευροι υπέρ του Ισραήλ, κανένας από τους διαδόχους του Ράμπιν δεν ήταν διατεθειμένος να προσφέρει στους Παλαιστίνιους μια συμφωνία που θα μπορούσαν να αποδεχτούν»

Και σε ένα άλμα της πραγματικότητας, ο καθηγητής του Χάρβαρντ, περιγράφει μια «εικονική πραγματικότητα»:

«Αναρωτηθείτε πώς θα σας φαινόταν αν η κατάσταση είχε αντιστραφεί.

Φανταστείτε ότι η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Συρία είχαν κερδίσει τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, οδηγώντας εκατομμύρια Ισραηλινούς σε φυγή.

Φανταστείτε ότι τα νικηφόρα αραβικά κράτη αποφάσιζαν στη συνέχεια να επιτρέψουν στους Παλαιστίνιους να ασκήσουν το «δικαίωμα επιστροφής» και να ιδρύσουν ένα δικό τους κράτος σε μέρος ή σε όλο το Ισραήλ/Παλαιστίνη.

Ας υποθέσουμε περαιτέρω ότι ένα εκατομμύριο περίπου Ισραηλινοί Εβραίοι είχαν καταλήξει ως απάτριδες πρόσφυγες περιορισμένοι σε έναν στενό θύλακα όπως η Λωρίδα της Γάζας.

Στη συνέχεια, φανταστείτε ότι μια ομάδα πρώην μαχητών Irgun και άλλων Εβραίων σκληροπυρηνικών οργάνωναν ένα κίνημα αντίστασης, αποκτούσαν  τον έλεγχο του θύλακα και αρνιόνταν  να αναγνωρίσουν το νέο παλαιστινιακό κράτος. Επιπλέον, ελάμβαναν υποστήριξη από συμπαθείς υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο και άρχιζαν να μεταφέρουν λαθραία όπλα στον θύλακα, τα οποία χρησιμοποίησαν για να επιτεθούν σε κοντινούς οικισμούς και πόλεις στο πρόσφατα ιδρυθέν παλαιστινιακό κράτος. Και μετά ας υποθέσουμε ότι το παλαιστινιακό κράτος απάντησε αποκλείοντας και βομβαρδίζοντας τον θύλακα, προκαλώντας χιλιάδες θανάτους αμάχων.

Δεδομένων αυτών των συνθηκών, ποια πλευρά πιστεύετε ότι θα υποστήριζε η κυβέρνηση των ΗΠΑ;  Πράγματι, θα επέτρεπαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες να εμφανιστεί μια κατάσταση όπως αυτή; Οι απαντήσεις είναι προφανείς και μιλούν πολύ για τον μονόπλευρο τρόπο με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες προσεγγίζουν αυτή τη σύγκρουση».

 «Σκεφτείτε πού οδήγησε η  ειδική σχέση τα τελευταία 50 χρόνια, συνεχίζει ο Walt. Η λύση των δύο κρατών απέτυχε και το ζήτημα του μέλλοντος των Παλαιστινίων παραμένει άλυτο, σε μεγάλο βαθμό επειδή τα λόμπι κατέστησαν αδύνατο για τους προέδρους των ΗΠΑ να ασκήσουν ουσιαστική πίεση στο Ισραήλ.

Η άστοχη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 1982 (μέρος ενός ανόητου σχεδίου για την εδραίωση του ισραηλινού ελέγχου στη Δυτική Όχθη) οδήγησε στην εμφάνιση της Χεζμπολάχ, η οποία απειλεί τώρα το Ισραήλ από τον Βορρά.

Ο Πρωθυπουργός Μπένιαμιν Νετανιάχου και άλλοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να αποδυναμώσουν την Παλαιστινιακή Αρχή και να εμποδίσουν την πρόοδο προς μια λύση δύο κρατών υποστηρίζοντας κρυφά τη Χαμάς, συμβάλλοντας έτσι στην τραγωδία της 7ης Οκτωβρίου.

Και αυτή η δυσάρεστη κατάσταση είχε από νωρίς επιτρέψει στο Ιράν να υπερασπιστεί την παλαιστινιακή υπόθεση, να πλησιάσει περισσότερο στην απόκτηση πυρηνικού όπλου και να εμποδίσει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να το απομονώσουν» σημειώνει.

«Αν οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να στοχαστούν την βαρύτητα των πράξεών τους θα ήταν θλιμμένοι για αυτό που βοήθησαν το Ισραήλ να κάνει στον εαυτό του» καταλήγει ο Walt.

Και σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή φυσικά.

naftemporiki.gr