Πάρα πολύ λίγοι είναι εκείνοι οι πολίτες σε όλο τον κόσμο που γνωρίζουν τί έγινε, ή μάλλον τί πήγαινε να γίνει και δεν έγινε λίγες μέρες μετά την αρχή των ρωσο-ουκρανικών πολεμικών συγκρούσεων στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ελάχιστοι πραγματικά το ξέρουν και ακόμη λιγότεροι θέλησαν ποτέ να το γνωστοποιήσουν.

     Βλέπετε, πιο εύκολη είναι η παραπληροφόρηση από την αλήθεια: η πρώτη βολεύει στους περισσότερους, η δεύτερη πειράζει (τρομάζει)τους περισσότερους. Γι’ αυτό και κανένας Δυτικός δεν αναφέρεται σε αυτή την αλήθεια την οποία πλήρως συσκοτόζει.

     Βέβαια, θα πρέπει να πούμε ότι βασικά εκείνες τις μέρες πολύ λίγο, αν όχι καθόλου, οι δυτικές χώρες είχαν την πρόθεση να βοηθήσουν ώστε ο πόλεμος να μη πάρει μεγάλες διαστάσεις, έτσι όπως στην πραγματικότητα πείρε μετά:

    έπρεπε να εφαρμοστεί το εμπεδωμένο αμερικανικό σχέδιο για να αναγκαστεί η Ρωσία να επέμβει στρατιωτικά στην Ουκρανία και σιγά-σιγά να απονευρωθεί σε ένα πόλεμο φθοράς όπου οι μόνοι κερδισμένοι θα ήταν οι Αμερικανοί, ένας πόλεμος ο οποίος φυσικά δεν μπορούσε να σταματήσει κιόλας απ’ την αρχή επειδή οι δύο άμεσοι ενδιαφερόμενοι (Ρώσοι και Ουκρανοί), χωρίς να ρωτήσουν τους Αμερικανούς, χωρίς να πάρουν την αμερικανική «άδεια»(!!), είχαν αρχίσει συνομιλίες που, αν τελείωναν ευνοϊκά, θα στερούσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια από τις μεγάλες αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες σε παραγγελίες παντός είδους στρατιωτικού υλικού!!

    Και το ίδιο το σχέδιο θα πεταγόταν στον κάλαθο των αχρήστων! Απαράδεκτο και  ταπεινωτικό για τον παγκόσμιο αλαζόνα cowboy.

    Εξάλλου, καμία σημασία αν αυτή η σύγκρουση θα σήμαινε και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Ουκρανούς και Ρώσους!

    Το γεγονός είναι πως, βάσει της ιστορικής αναπαράστασης που έκαναν οι πολιτικοί αναλυτές  Samuel Charap  και  Sergey Radchenko  στην έγκριτη  Foreign Affairs,  ήδη στις 28 Φεβρουαρίου 2022 είχαν αρχίσει (και κράτησαν έως τις 15 Απριλίου 2022) διαπραγματεύσεις για μια «τακτοποίηση» της «υπόθεσης» Ρωσίας-Ουκρανίας, στα πλαίσια των οποίων, κατά τα λεγόμενα των δύο συγγραφέων, και ο Πούτιν – τουλάχιστον έως την παραμονή της συνάντησης του με τον Ζελένσκι, ήταν πρόθυμος να προβεί σε σημαντικές παραχωρήσεις,

    Οι συνομιλίες άρχισαν λοιπόν στις 28.2.2022 σε μια από τις εξοχικές κατοικίες του Λουκασένκο κοντά στο Λιασκάβιτσι, ένα χωριό περίπου 30 μίλια από τα σύνορα Ουκρανίας-Λευκορωσίας.

    Οι  Charap και Radchenko  γράφουν πως οι αρχικές προτάσεις των Ρώσων αντανακλούσαν μια σκληρή αντίδραση και όριζαν όρους που προέβλεπαν μια ουκρανική συνθηκολόγηση.

    Ωστόσο, ενώ η θέση της Μόσχας στα πεδία της μάχης συνέχιζε να διατηρείται επισφαλής, παράλληλα και οι θέσεις της στις διαπραγματεύσεις ολοένα γινόντουσαν ηπιότερες και λιγότερο απαιτητικές με το πέρας των ημερών.

    Μεταξύ 3 και 7 Μαρτίου 2022 οι δύο αντιπροσωπείες, στη δεύτερη και Τρίτη μέρα συνομιλιών, συναντήθηκαν αυτή τη φορά στο Καμιανούκι, πάντα στη Λευκορωσία, εγγύτατα των συνόρων με τη Πολωνία και οι Ουκρανοί έθεσαν προς συζήτηση τα αιτήματά τους μεταξύ των οποίων ένα άμεσο παύσατε πυρ και την δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων για να μπορούν οι άμαχοι να αφήνουν με ασφάλεια τις εμπόλεμες ζώνες.

    Φαίνεται πως ακριβώς στη τρίτη μέρα των διαπραγματεύσεων οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί για πρώτη φορά αντιμετώπισαν μερικά προσχέδια συμφωνίας. Πολύ πιθανόν να επρόκειτο για θέματα που αφορούσαν την ουδετερότητα της Ουκρανίας, μια σημαντική πτυχή της ρωσικής πολιτικής αναφορικά με τη «πολιτική» θέση της Ουκρανίας στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.

     Προφανώς η κατάσταση των συνομιλιών σε αυτό το σημείο «κόλλησε» και δεν προχώρησε. Στη συνέχεια, οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν για περίπου 2 εβδομάδες και οι επαφές από προσωπικές μετατράπηκαν σε επαφές zoom.

     Κάποια στιγμή – δεν είναι σαφές πότε ακριβώς έγινε αυτό, όπως δήλωσαν οι αναλυτές στο  Foreign Affairs –  οι Ουκρανοί έθεσαν για πρώτη φορά θέμα εγγυήσεων για την ασφάλεια της χώρας τους με ταυτόχρονη υποχρέωση άλλων κρατών να επέμβουν προς υπεράσπιση της Ουκρανίας σε περίπτωση επίθεσης εκ μέρους της Ρωσίας.

     Διόλου απίθανο αυτή η «εξέλιξη» να είναι συνέπεια κάποιας «υπόγειας» αμερικανικής επέμβασης (ειλικρινά, φαίνεται εντελώς αφύσικο να μπορούν να γίνονται ρωσο-ουκρανικές «συνομιλίες ειρήνης» δίχως αμερικανικές θεματικές «εισβολές» στις συζητήσεις!!)  ως «λεπτομέρεια διαπραγμάτευσης» υπέρ των δυνατοτήτων ανά πάσα στιγμή επέμβασης των αμερικανο-ευρωδυτικών στα ρωσο-ουκρανικά πεπραγμένα και επομένως αμερικανικών, ειδικά, δυνατοτήτων επιρροής στη καθεαυτού ρωσική πολιτική σκηνή.

     Εν πάση περιπτώσει, στις 10 Μαρτίου 2022  ο Ουκρανός ΥΠΕΞ  Dmytri Kuleba στην Αττάλεια της Τουρκίας, όπου βρισκόταν για συνομιλίες με τον Ρώσο ομόλογο του  Sergey Lavrov,  αναφέρεται σε μια «συστηματική και βιώσιμη για την Ουκρανία λύση», προσθέτοντας πως οι Ουκρανοί «είναι έτοιμοι να συζητήσουν» για τις εγγυήσεις που ήλπιζαν να έχουν από τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και από τη Ρωσία.

     Τελικά, φαίνεται πως στις 29 Μαρτίου 2022 η όλη διαδικασία θα μπορούσε να καταλήξει σε κάτι το θετικό. Οι  Charap  και  Radchenko  δηλώνουν  πως εκείνη την ημέρα ένα κείμενο-προσχέδιο ήταν έτοιμο, τα στοιχεία του οποίου οι διαπραγματευτές είχαν κοινοποιήσει προφορικά στον Τύπο. Οι ίδιοι οι συγγραφείς δηλώνουν επίσης πως κατέχουν ολόκληρο το κείμενο του προσχεδίου ειρήνης.

     Το κείμενο προέβλεπε πως η Ουκρανία θα ήταν ένα κράτος μονίμως ουδέτερο με μηδενική παρουσία πυρηνικών όπλων στα εδάφη του. Θα υπήρχε ουκρανική παραίτηση απ’ την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και σε οποιοδήποτε άλλο στρατιωτική συνασπισμό, όπως και απαγόρευση παρουσίας ξένων βάσεων ή στρατιωτών στο έδαφός της.

     Εγγυητές της συμφωνίας θα μπορούσαν να είναι τα τακτικά μέλη του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ (περιλαμβανόμενης και της Ρωσίας), μαζί με τον Καναδά, Γερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, Πολωνία και Τουρκία. 

     Το σχεδιογράφημα της συμφωνίας προέβλεπε επίσης ότι, σε περίπτωση που η Ουκρανία θα δεχόταν κάποια επίθεση από οιονδήποτε και ζητούσε βοήθεια, όλα τα κράτη είχαν την υποχρέωση να συμπαρασταθούν το Κίεβο για την αποκατάσταση της ασφάλειας της.

     Υπήρχε ακόμη η πρόταση ώστε τα δύο μέρη (Ρωσία και Ουκρανία, σ.σ.) να ερευνήσουν την δυνατότητα διευθέτησης της διαμάχης για τη Κριμαία μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.

      Τέλος, η ουδετερότητα της Ουκρανίας δεν θα ήταν εμπόδιο σε μια προσέγγισή αι είσοδό της στην Ε.Ε. ως μέλος της.

      Κατά άποψη των αναλυτών, εξαιρετικές ήταν οι παραχωρήσεις του Πούτιν. Όντως, ήταν κάτι το απολύτως ανατρεπτικό σε σχέση μες τις προηγούμενες θέσεις του ως προς το νομικό καθεστώς της Ουκρανίας αναφορικά με την Ε.Ε. και προπαντός ως προς το τελεσίδικο τη κατάστασης της Κριμαίας.

     Και ενώ τις 29 Μαρτίου 2022 η ίδια η ρωσική αντιπροσωπεία εκδήλωνε σημάδια αισιοδοξίας, τα γεγονότα που ακολούθησαν τις επόμενες εβδομάδες όχι μόνο έθεσαν τα πάντα εν αμφιβόλω, αλλά και «αναποδογύρισαν» όλα τα δεδομένα ακυρώνοντας όλες τις προσδοκίες.

      Η ουκρανική πλευρά φάνηκε «όλο και περισσότερο ‘κουρασμένη’» στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων και «κουρασμένα» οι μέρες σύρθηκαν έως τις 12 Απριλίου 2022 όπου οριστικά διακόπηκε κάθε επαφή!

      Ήταν οι μέρες κατά τις οποίες από τη μια μεριά αυξανόταν η προμήθεια όπλων διαφόρων ειδών στους Ουκρανούς εκ μέρους των Αμερικανών και απ’ την άλλη  η πίεση αυτών των τελευταίων σε οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία.

      Σχετικά οι  Charap  και  Radchenko αναφέρουν πως τη στιγμή που είχε πλησιάσει τόσο πολύ η δυνατότητα ειρήνευσης, η «διπλωματική προσέγγιση με τη Ρωσία δεν ήταν στις ‘προτεραιότητες’» των Αμερικανών, κατά την «εκτίμησή» τους!

      (Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι ούτε και σήμερα, δύο χρόνια μετά, φαίνεται να είναι στις αμερικανο-ευρωδυτικές «προτεραιότητες», έχοντας μάλλον οι Αμερικανοί στο νου μια επ’ άπειρο συνέχιση του πολέμου μέχρι τελική «πτώση» των ρωσικών δυνάμεων!).

     Από τα μέσα περίπου του Απριλίου λοιπόν οι Ουκρανοί σκλήρυναν τη θέση τους απαιτώντας, σίγουρα με αμερικανική καθοδήγηση, την ολοκληρωτική ρωσική απόσυρση από το Ντονμπάς, έναν όρο τον οποίο ουσιαστικά όλοι ήξεραν(και ξέρουν) πως οι Ρώσοι δεν θα δεχόντουσαν ποτέ.

     Απ’ την άλλη, με την προμήθεια εκατοντάδων χιλιάδων εκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ σε χρήμα και οπλικά συστήματα οι Ουκρανοί πίστεψαν πως η νίκη βρισκόταν στα χέρια τους και η ήττα της Ρωσίας στη γωνία, έχοντας επιπλέον τη διαβεβαίωση των Δυτικών ότι έως την τελική εξόντωση των Ρώσων θα συνεχίζουν να τους τροφοδοτούν με τα απαραίτητα πυρομαχικά.

     Πιο πάνω είπαμε πως το αμερικανικό  Foreign Affairs  υποστηρίζει ότι οι ευρω-αμερικανοί είχαν εναντιωθεί στις ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες ειρήνευσης και παύσης των εχθροπραξιών – με άμεσο κέρδος τον τερματισμό  χιλιάδων θανάτων και καταστροφών –  πολύ απλά γιατί, δήθεν(!), δεν ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε μια διαπραγμάτευση με τη Ρωσία που θα τους «κόστιζε», λένε, νέες «δεσμεύσεις» για την εγγύηση ασφαλείας της Ουκρανίας.   

     Είναι φως φανάρι πως μια τέτοια «εκδοχή» δε στέκει καθόλου στα πόδια της, είναι εξ ολοκλήρου έωλη για να μη πούμε παιδικίστικα σαχλή: οι ουκρανο-ρωσικές διαβουλεύσεις δεν είχαν καμία ανάγκη καμίας άμεσης «ευρω-αμερικανικής συμμετοχής», κατ΄ αρχήν, και μετά, αφού τόσο πολύ οι ευρω-αμερικανοί  κόπτονται» για την ουκρανική «ασφάλεια», ορίστε μια άριστη ευκαιρία για να το αποδείξουν «επί του εδάφους» λαμβάνοντας μέρος στην ομάδα εγγυητριών χωρών που η ρωσο-ουκρανική συμφωνία θα είχε προσδιορίσει!

     Για την ίδια θεματολογία, πάντως, η ρωσική εκδοχή είναι πως, επειδή η Ρωσία και η Ουκρανία είχαν φτάσει πολύ κοντά σε μια τελική συμφωνία και αυτό αντέκρουε τα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών εις βάρος της Ρωσίας, αυτοί σαμπόταραν την επερχόμενη συμφωνία μεταπείθοντας τους Ουκρανούς και γεμίζοντας τα μυαλά τους με την «λανθασμένη» ιδέα της νίκης των επί των Ρώσων!

     Όπως και να ‘ναι, το γεγονός είναι ένα και αναμφισβήτητο: η χρεοκοπία των διαπραγματεύσεων το αίσιο τέλος των οποίων θα έφερνε την προσδοκώμενη ειρήνη στη περιοχή, κάτι που φανερά ο Αμερικανοί δεν ήθελαν, δεν θέλησαν ποτέ και δεν θέλουν ακόμη και σήμερα γιατί, γνήσιοι παγκόσμιοι πολεμοκάπηλοι, θέλουν συνέχεια πόλεμο, θάνατο και καταστροφή. όχι στη χώρα τους, αλλά σε άλλες χώρες, ειδικά ευρωπαϊκές (βλ. Γιουγκοσλαβία, βλ. Κοσιφοπέδιο).

      Πάντως, λίγο μετά τις 29.3.2022 με υπαρκτή την θετική έκβαση σε μια τελική συμφωνία, ο Βρετανός πρωθυπουργός  Boris Johnson  αρκούντως θορυβημένος «έτρεξε» στο Κίεβο και συναντήθηκε με τον Ζελένσκι για να τον πείσει (και τον έπεισε!) πως οποιοδήποτε είδος διαπραγμάτευσης με τους Ρώσους θα σήμαινε μια νίκη του Πούτιν!

     Ο εκτροχιασμός πάσης λογικής! Η παρανοϊκή διαστρέβλωση των γεγονότων!

     Ήταν τότε που ο Ζελένσκι πείστηκε ακριβώς εγκληματικά να καταστρέψει τη χώρα του και να σκοτώσει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες του και για να κάνει το θέλημα των Αμερικανών προτίμησε τον πόλεμο απ΄ την ειρήνη  με τους Ρώσους!

     Απ’ ό, τι φαίνεται από τη «μαρτυρία» του αμερικανικού περιοδικού, ο  Johnson είχε πει κατά λέξη στον Ζελένσκι: «Ο Πούτιν είναι ένας εγκληματίας πολέμου, πρέπει να τον βάλουμε υπό πίεση». Τρεις μέρες μετά την αναχώρηση του  Άγγλου από το Κίεβο, ο Πούτιν δήλωσε πως οι συζητήσεις ξαφνικά διακόπηκαν απ’ τους Ουκρανύς και μπήκαν ‘σε αδιέξοδο’».

     Εξάλλου, ό, τι σχετικά με εκείνη την εποχή είπε ο  Davyd Arakhamila, ένας από τους βασικούς συμβούλους του Ζελένσκι, μας δίνει τις «κατευθυντήριες γραμμές» κατανόησης για εκείνο που ο Ρώσος  leader είχε ορίσει ως «αδιέξοδο»: «μετά την επιστροφή μας από την Ισταμπούλ,   o Boris Johnson  ήρθε στο Κίεβο και μας είπε πως δεν έπρεπε να υπογράψουμε τίποτα με τους Ρώσους και έπρεπε να συνεχίσουμε τον πόλεμο».

     Λοιπόν: «έπρεπε να συνεχίσουμε τον 0όλεμο»!: αυτές ήταν οι αμερικανικές διαταγές άσχετο κι αν αυτός ο «πόλεμος» θα προκαλούσε αμέτρητο θάνατο, ακραία δυστυχία και ανείπωτες καταστροφές σε όλη την Ουκρανία! Αρκεί να πέθαιναν και πολλοί Ρώσοι και να είχαν πολλές καταστροφές!

     Αδύνατον να υπάρχει μια πιο «διαυγής» απόδειξη και βεβαίωση του αγγλο-αμερικανικού σχεδίου μποϊκοταρίσματος και της παντελούς αδιαφορίας για τις σίγουρες εκατόμβες νεκρών.

     Εάν ο πόλεμος σταματούσε, αυτό θα ήταν μια αναπότρεπτη «προσβολή» για την ωραία «ευκαιρία» του αμερικανικού σχεδιασμού «έμμεσης» πολύχρονης στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία όπως στη συνέχεια εξελίχθηκε και εξελίσσεται, ένας σχεδιασμός εξασθένισης των στρατιωτικών και στρατηγικών δυνατοτήτων της Ρωσίας και ένας σχεδιασμός πολυδιαβολικός γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ προβλέπει έναν δίχως τέλος αιματηρό και άκρως ζημιογόνο  πόλεμο των Αμερικανών μέσω πληρεξουσίου, με τους πανίβλακες Ουκρανούς να πολεμούν και να σκοτώνονται ως τον τελευταίο στο όνομα και στη θέση των Αμερικανών!! δήθεν για λόγους «ελευθερίας και δημοκρατίας».

     Με αυτόν τον τρόπο οι Αμερικανοί, με τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Ουκρανούς και Ρώσους:

1)  χωρίς να έχουν οι ίδιοι καμία ανθρώπινη απώλεια στο στρατό τους

2)  θα υποχρέωναν τη Ρωσία να υποστεί μεγάλες ανθρώπινες και υλικές θυσίες

3)  θα την έβαζαν σε δεινή οικονομική κατάσταση

4) θα την καθιστούσαν υπόλογο για παράνομες (δήθεν») στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον ενός ειρηνικού ευρωπαϊκού κράτους

5)  και στο τέλος της σύρραξης, όταν πια η Ουκρανία θα ήταν ένας τεράστιος σωρός χαλασμάτων σε όλη την επικράτεια της και  ένα τεράστιο νεκροταφείο

6)  θα προσφερόταν να στείλουν, με  φαραονικό αζημίωτο βέβαια, μεγάλες εταιρείες τους για την «ανοικοδόμητη» όλης της Ουκρανίας, ενώ

7)  εντωμεταξύ τα αμερικανικά λόμπυ παραγωγής στρατιωτικού υλικού θα είχαν απύθμενα πλουτίσει από τις πωλήσεις απεριόριστων πολεμικών συστημάτων προς όφελος της αμερικανικής οικονομίας.

     Είναι ολοφάνερο πως ένα τέτοιο «σχέδιο» με κανέναν τρόπο δεν έπρεπε και δεν μπορούσε να αστοχήσει εξαιτίας μιας ανόητης ρωσο-ουκρανικής επιθυμίας ειρήνης!       

     Σε μια συνέντευξη στην ισραηλινή τηλεόραση ο πρώην πρωθυπουργός  Naftali Bennet επιβεβαίωσε την αγγλο-αμερικανική επέμβαση μπλοκαρίσματος της ρωσω-ουκρανικής συμφωνίας, κάτι που τεκμηριώνει και η άμεση μαρτυρία του Ουκρανού διπλωμάτη  Olexander Chalyi, μέλος της αντιπροσωπείας της χώρας του στην Ισταμπούλ.

     Πολύ απλά αλλά εκφραστικά ο Ουκρανός πρέσβης δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης στη Γενεύη της Ελβετίας πόσο κοντά είχαν βρεθεί το Κίεβο και η Μόσχα στο να θέσουν τέλος «στον πόλεμό μας με μια ειρηνική λύση», υπογραμμίζοντας πως ο Πούτιν «έκανε ό, τι ήταν δυνατόν για να καταλήξει σε μια συμφωνία με την Ουκρανία» και στην Ισταμπούλ «τα δύο μέρη είχαν κατορθώσει να βρουν έναν αληθινό συμβιβασμό».

      Όλα ετούτα δεν είναι φαντασίες, αλλά πραγματικότητες.

      Και δυστυχώς πραγματικότητα επίσης και ασυγχώρητο έγκλημα, πολιτικό και εναντίον της ανθρωπότητας είναι η παρανοϊκή αμερικανο-ευρωδυτική πολεμική επιμονή που δεν προβλέπει καμία λύση συμφωνίας παρά μόνο απίθανη νίκη της Ουκρανίας (δηλαδή των ΗΠΑ!) και εξίσου απίθανη ήττα της Ρωσίας, όσο παράλογο κι αν είναι αυτό το πανηλίθιο θεώρημα!!

                                                      ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ

      Χάρη σε μια ολόκληρη σειρά από ντοκουμέντα και μαρτυρίες, τώρα όλοι γνωρίζουμε – όσο κι αν θέλουν να μας παραπληροφορήσουν και να μας το κρύψουν όλες οι συστημικές δυτικές κυβερνήσεις – το γιατί της τραγικής συνέχειας του πολέμου στην Ουκρανία:

      και μπορούμε να καταλήξουμε στο ασφαλέστατο συμπέρασμα ότι Η ΔΥΣΗ ΥΠΌ ΑΓΓΛΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΔΗΓΟ ΕΥΘΥΣ ΕΞΑΡΧΗΣ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!!!

      Δεν υπάρχουν πλέον μάσκες που να κρύβουν τα υποκριτικά εγκληματικά μούτρα τω Δυτικών ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού – αληθινοί αυτοί εγκληματίες πολέμου τους οποίους το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο θα έπρεπε να καθίσει στο σκαμνί χωρίς αργοπορία.

      Ας το εμπεδώσουν λοιπόν καλά επιτέλους οι «αθώοι» και ενόχως αδαείς κοινοτικοί λαοί που υποφέρουν.

                                                                                 Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                         Ελληνιστής

ΥΓ. Εντωμεταξύ οι ΗΠΑ ενέκριναν άλλη μια «βοήθεια» μαμούθ 61 δις δολαρίων στους Ουκρανούς (ποιος ξέρει απ’ αυτά πόσα θα καταλήξουν σε ιδιωτικές τσέπες!) για μια άλλη «παρτίδα» θανάτου και καταστροφών, με πυραύλους αυτή τη φορά που θα μπορούν να χτυπήσουν βαθειά μέσα στο έδαφός της τη Ρωσία.

Και ο Ζελένσκι, αναθαρρημένος και από τα πιο μαμούθ ακόμα 100 δις ευρώ που περιμένει από την Ούρσουλα(σάμπως δικά της είναι;!), βρυχάται πάλι πως θα σπάσει τη ραχοκοκαλιά του Πούτιν και επιμένει στο τρελό και ανόητο θεώρημα του: «αν δεν κερδίσει η Ουκρανία, ο Πούτιν θα σύρει τον κόσμο στον Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο!». Δηλαδή, με τη «λογική» του ο Ζελένσκι θέλει να μας πει ότι το άφθονο λάδι στη φωτιά που ρίχνει ο ίδιος είναι… καραμέλες και δεν μπορεί να προκαλέσει μια άλλη χειρότερη παγκόσμια  ανάφλεξη! Η λογική της άκρας αλαζονείας .Το άκρον άωτο της παράνοιας.

Και η Πολωνία είναι έτοιμη – λέει – να δεχθεί στο έδαφός της αμερικανικά πυρηνικά όπλα. Και έπειτα λένε πως είναι η Ρωσία που προκαλεί!!

Και κανείς δεν ακούει τον Ούγγρο Όρμπαν που λέει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν η Δύση στείλει δικό της στρατό στην Ουκρανία – άλλη μια καραμπινάτη αμερικανο-ευρωδυτική πρόκληση – και οι Βρυξέλλες «παίζουν» με τη φωτιά για να είναι αρεστοί στους Αμερικανούς, πιο βασιλικοί του βασιλιά, και «στην Ευρώπη υπάρχει μια ατμόσφαιρα πολέμου» που υπακούει σε μια «λογική πολέμου» και «θα βυθίσει την Ευρώπη στο βάραθρο»!

Τελικά έχουν κυριολεκτικά τρελαθεί όλοι αυτοί οι εγκληματίες Δυτικοευρωπαίοι με αμερικανικά μυαλά! ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!! Αλγεινή εντύπωση κάνουν οι ψοφο-λαοί τους που κάθουνται απλά και κοιτάζουν!!

Ποιος λοιπόν θα τους σταματήσει; Ο ΟΗΕ; Αυτός ο κατ’ εξοχήν παρασιτικός τεράστιος οργανισμός ο οποίος κάνει τον ψόφιο κοριό όλες τις φορές που οι προκλήσεις προέρχονται από αμερικανο-ευρωδυτική πλευρά και «ξεχνά» να «βγάλει» ψηφίσματα εναντίον τους, να τους «καταδικάσει» και να τους «προτρέψει να σταματήσουν»(!), αλλά στιγματίζει το παραμικρό «παράπτωμα» των αντι-δυτικο-αμερικανών αντιπάλων;

Και στα μάτια αυτού του ΟΗΕ ούτε γάτα ούτε ζημιά η πολεμοκαπηλική πολιτική των ΗΠΑ και ΕΕ που δεν εννοούν ούτε κατ΄ ελάχιστον να πάψουν να βάζουν φωτιές σε αυτόν τον μη κηρυγμένο αλλά αναμφισβήτητα πασιφανή αμερικανικό πόλεμο  στην Ουκρανία και δεν εννοούν ούτε κατ’ ελάχιστον να δρομολογήσουν ούτε καν μια ελάχιστη προσπάθεια ειρήνευσης! Και εκείνη που πήγαινε να πραγματοποιηθεί θέλησαν να την κατεδαφίσουν!!!

Ο ΟΗΕ που ιδρύθηκε για την ειρήνη στον κόσμο, δήθεν (τρομάρα του!) γιατί η προηγούμενη Κοινωνία των Εθνών φάνηκε αδύνατη να επιτελέσει αυτό το καθήκον! Αλλά ποιος ΟΗΕ αφού όταν λέμε ΟΗΕ λέμε ΗΠΑ και όταν λέμε ΕΕ λέμε ΗΠΑ;;!!

Μετά απ’ όλα ετούτα, τίθεται ένα μεγάλο θέμα: τα νέα αμερικανικά και κοινοτικά, δηλαδή νατοϊκά, όπλα που στέλνονται στην Ουκρανία και με τα οποία αυτή θα μπορεί να χτυπήσει τη Ρωσία μέσα στο έδαφός της, δηλαδή νατοϊκά όπλα που  επιτίθενται μέσα στο έδαφος της Ρωσίας και επιφέρουν θανάτους και καταστροφές, πώς θα τα εκλάβει η Ρωσία; Δεν μπορεί να τα εκλάβει ως άμεση επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία; Και ποια θα είναι η απάντησή της;

Οι αμερικανο-ευρωδυτικοί αναβαθμίζουν την επίθεσή τους, προβαίνουν σε μια σημαντική, επικίνδυνη στρατιωτική escalation η οποία, αν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί καταλλήλως με συμβατικά μέσα από τους Ρώσους, μπορεί να τους υποχρεώσει να χρησιμοποιήσουν ελαφρά πυρηνικά μέσα ως εξισορρόπηση δυνάμεων, κάτι στο οποίο μπορεί να ακολουθήσει μια ανάλογη δυτική αντίδραση, και ούτω καθ΄ εξής… ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΜΕΤΑ;;!!

           ………………………………………………………………………….