Του Callum Fraser

Και ενώ παλιότερα, υπήρχαν απλώς στρατηγικά και ηθικά ερωτήματα γύρω από τη στρατιωτική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) στον πόλεμο, σήμερα σε Ουκρανία και Γάζα κάνει την εμφάνισή της στην πραγματικότητα. 

Η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης είναι συγκρίσιμη και στις δύο πολεμικές συγκρούσεις και έχει επικεντρωθεί κυρίως στην υποστήριξη αποφάσεων, την ανάλυση πληροφοριών και τη στόχευση. Σε κάθε περίπτωση, η τεχνητή νοημοσύνη επέτρεψε στους στρατιωτικούς να περάσουν από κόσκινο τεράστιες ποσότητες δεδομένων πιο γρήγορα από ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό.

Το παράδειγμα της Ουκρανίας

Η χρήση από την Ουκρανία ενός ποικίλου συνόλου εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης είναι ένα φωτεινό σημείο για την εμπόλεμη χώρα σε μια εποχή που οι ένοπλες δυνάμεις της αντιμετωπίζουν ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού. Η Ουκρανία αναπτύσσει τεχνητή νοημοσύνη για να επιτύχει ένα ασύμμετρο πλεονέκτημα έναντι ενός ισχυρότερου αντιπάλου, υλικά και αριθμητικά.

Το Κίεβο, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη για να κατανοήσει πώς οι στοχευμένες στρατιωτικές δραστηριότητες έχουν γνωστική επίδραση στον αντίπαλο. Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο στον Economist, η Ουκρανία χρησιμοποιεί τέτοια εργαλεία για την ανάλυση συναισθημάτων. Σε μια περίπτωση, προσπάθησε να καταλάβει πώς μια επίθεση με ρουκέτα στη γέφυρα Antonovsky που οδηγεί έξω από την κατεχόμενη Χερσώνα επηρέασε το ηθικό των Ρώσων στρατιωτών και πολιτών. Η ικανότητα μέτρησης και συνοχής της δραστηριότητας για την επίτευξη του μέγιστου σωματικού και γνωστικού αποτελέσματος είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα για έναν στρατό με περιορισμένους πόρους.

Εκτός από την αυξημένη ικανότητά της να κατανοεί και να εκμεταλλεύεται το περιβάλλον πληροφοριών για στρατιωτικά αποτελέσματα, η Ουκρανία έχει χρησιμοποιήσει την τεχνητή νοημοσύνη για να αυξήσει την πολυπλοκότητα της στόχευσής της. Έχει επίσης εφαρμόσει τέτοια συστήματα για να ενισχύσει τις προσπάθειες αντικατασκοπείας, για παράδειγμα, με μεγάλες δεξαμενές δεδομένων για άτομα και τις περιστάσεις τους για τον εντοπισμό εκείνων που ενδέχεται να κινδυνεύουν να διαπράξουν κατασκοπεία. Η Ουκρανία χρησιμοποίησε επίσης την τεχνητή νοημοσύνη στην άμυνά της στον κυβερνοχώρο το 2022, όταν αυτά τα εργαλεία σάρωναν για πιθανές απειλές.

Οι Ρώσοι προσπαθούν εξίσου να εκμεταλλευτούν την τεχνητή νοημοσύνη για στρατιωτικό όφελος. Η χώρα έχει αναβαθμίσει τα πυρομαχικά της Lancet-3 για να τα καταστήσει πιο ανθεκτικά στην εμπλοκή και τα μη επανδρωμένα οχήματα εδάφους Marker να χρησιμοποιούν λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης, για παράδειγμα, για σάρωση και ερμηνεία του περιβάλλοντός της και φέρεται να αναγνωρίζουν καμουφλάζ φίλιων δυνάμεων.

Το παράδειγμα του Ισραήλ

Ο εντοπισμός στόχων είναι ένα κοινό νήμα που διαδραματίζεται επίσης στην εκστρατεία των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) στη Γάζα. Ο IDF χρησιμοποιεί το “The Gospel”, ένα σύστημα υποστήριξης αποφάσεων για να βοηθήσει τους στρατηγούς να εντοπίσουν τα κτίρια που θα χτυπήσουν. Το Ισραήλ μπορεί να χρησιμοποιεί αυτή την τεχνολογία αναγνώρισης στόχων ακόμη ευρύτερα.

Μια έκθεση, την οποία το Ισραήλ αρνείται, ισχυρίζεται ότι ο IDF χρησιμοποιεί ένα σύστημα που ονομάζεται “Lavender” για να στοχεύει άτομα με ποσοστό ακρίβειας 90%, βασιζόμενο σε μια βάση δεδομένων 37.000 Παλαιστινίων. Η έκθεση υποστηρίζει ότι ο Ισραηλινός Στρατός θεώρησε 15 έως 20 αμάχους ως αποδεκτές παράπλευρες απώλειες για κάθε κατώτερο διοικητή της Χαμάς που στόχευε, δίνοντας μια πιθανή εξήγηση για τον εξαιρετικά υψηλό αριθμό απωλειών αμάχων στη Γάζα, ιδιαίτερα στην αρχή της σύγκρουσης όταν οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν στόχο να χτυπήσουν τόσους στόχους όσο το δυνατόν.

Η χρήση τέτοιων εργαλείων αντιπροσωπεύει μια στιγμή ορόσημο για την τεχνητή νοημοσύνη, αποδεικνύοντας ότι η τεχνολογία έχει σημαντική επίδραση στο επιχειρησιακό επίπεδο του πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης αγκαλιάσει την τεχνολογία και χρησιμοποίησαν συστήματα που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο της ναυαρχίδας προσπάθειάς τους AI, που ονομάζεται “Project Maven”, για τον εντοπισμό στόχων.

Ο όγκος και η ένταση των χτυπημάτων και των επιθετικών δραστηριοτήτων του IDF που επιτρέπονται από την AI, ενώ επιτυγχάνεται ρυθμός στο πεδίο της μάχης, δημιουργεί επίσης μια λιγότερο αυστηρή διαδικασία έγκρισης στόχων. Με λιγότερη δέουσα επιμέλεια από τους ανθρώπους, αυτό οδήγησε σε σφάλματα που προκάλεσαν ευρεία δημόσια αντίδραση κατά του Ισραήλ και κριτική επίσης από ορισμένους από τους πιο εξέχοντες συμμάχους του, όπως στην περίπτωση χτυπήματος σε νηοπομπή βοήθειας.

Επιπτώσεις για τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων

Η τρέχουσα χρήση της τεχνητής νοημοσύνης προσφέρει τόσο μαθήματα όσο και προειδοποιήσεις για τις δυτικές ένοπλες δυνάμεις. Η Ουκρανία και η Γάζα επικυρώνουν τη θεωρία ότι η σύνθεση τεχνητής νοημοσύνης και η υποστήριξη λήψης αποφάσεων μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία περισσότερων στόχων και μεγαλύτερου επιχειρησιακού ρυθμού. Αλλά έχει επίσης τονίσει ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι η θεραπεία όλων. Η δημιουργία περισσότερων στόχων αυξάνει την απαίτηση για τους ανθρώπους στο πεδίο.

Υπάρχουν και άλλα βασικά μέτρα που αντισταθμίζουν την αισιοδοξία που χαρακτηρίζει τον δυτικό τρόπο πολέμου. Παρά την περίπλοκη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, το τεχνολογικό πλεονέκτημα σπάνια μετατρέπεται σε διαρκές πλεονέκτημα πεδίου μάχης, δεδομένης της διαλεκτικής φύσης του πολέμου, με τις δύο πλευρές να προσαρμόζονται και να προσαρμόζονται σε πραγματικό χρόνο. Η Ουκρανία το έχει παραδειγματίσει με τη χρήση πυρομαχικών άμεσης επίθεσης, τις προσπάθειες να νικηθούν και την εξέλιξή τους για να ξεπεράσουν αυτές τις άμυνες, μια απόδειξη της Δαρβινικής εξελικτικής δυναμικής στον πόλεμο. Επιπλέον, παρά την αυξανόμενη απασχόληση της τεχνητής νοημοσύνης τόσο στη Γάζα όσο και στην Ουκρανία σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, η τεχνολογία σε απομόνωση σπάνια οδηγεί σε ένα διαρκές στρατηγικό πλεονέκτημα. Άλλοι παράγοντες, όπως η βιομηχανική ικανότητα, οι συμμαχίες, η οργανωτική δομή και η ηγεσία γίνονται όλο και πιο σημαντικοί στο στρατηγικό επίπεδο του πολέμου.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα που πρέπει να συλλογιστούμε. Ενώ οι ηθικές και νομικές επιπτώσεις από τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης έχουν συζητηθεί εδώ και καιρό, οι τρέχουσες συγκρούσεις, όπου ο ανθρώπινος παράγοντας συμμετέχει για περίπου 20 δευτερόλεπτα σε ένα χτύπημα, φέρνουν αυτό το πείραμα σκέψης στο ψυχρό φως της πραγματικότητας.

Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι ενώ η αποτελεσματική ομαδοποίηση ανθρώπου-μηχανής θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη αντιπροσωπεύει μια στρατηγική ασημένια σφαίρα για την επίτευξη της νίκης. Αλλά είναι πιθανό η δυναμική μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς να εξελιχθεί ώστε να μοιάζει με τον μοιραίο αμερικανικό “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, όπου η τεχνολογική υπεραντιστοιχία καταρρέει μπροστά σε έναν αποφασιστικό εχθρό που ενώνεται με μια ιδεολογία απρόσβλητη στις βόμβες και τις σφαίρες.

Διαβάστε το άρθρο στην αρχική του δημοσίευση εδώ.  

Απόδοση-Επιμέλεια: Νικόλας Σαπουντζόγλου

Αναδημοσίευση από το capital.gr