του Παντελή Σαββίδη

Η υπόθεση Μπελέρη απέδειξε το μειωμένο κύρος της χώρας αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Κανέναν δεν ενδιαφέρει το διεθνές status της Ελλάδας. Άνθρωποι μετρίων ικανοτήτων βολεύονται με την κατάληψη και διαχείριση της εξουσίας και με τον πλουτισμό τους σε συνθήκες διαφθοράς.

Δεν υπάρχει κανένας θεσμός ή οργανωμένη ομάδα να τους αμφισβητήσει.

Την ώρα που ακόμη και βαλκανικοί λαοί που εξήλθαν καθημαγμένοι απο την κομμουνιστική περιπέτεια, αναζητούν νέες γεωπολιτικές επιλογές για να αυξήσουν το κύρος και την παρουσία τους, η Αθήνα επιμένει σε μια πολιτική γεωγραφικής συρρίκνωσής της  περιορίζοντας το ενδιαφέρον της σε μια στενή λωρίδα γης, διατηρεί μια καταστρεπτική διοικητική οργάνωση της χώρας που “έκλεισε” ισχυρές και ακμάζουσες κωμοπόλεις με ιστορική παρουσία στον ελλαδικό χώρο (Καλλικράτης) και αναπαράγει το πολιτικό γίγνεσθαι σε μια διαπλεκόμενη, διεφθαρμένη, κοντόθωρη, μετρίων δυνατοτήτων ομάδα με μόνη φιλοδοξία την κατοχή της εξουσίας και την απόκτηση πλούτου.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ.

Αφού κατάφεραν να διαλύσουν το πολιτικό σκηνικό και να καταστήσουν τη χώρα μονοκοματική ολιγαρχία το ρεφρέν τους στην αμφισβήτηση της πολιτικής Μητσοτάκη είναι “έχετε να υποδείξετε κάποιον καλύτερο”; 

Την απάντηση στην αλαζονεία τους θα μπορούσαν να την πάρουν στις εκλογές του Ιουνίου με την επιλογή μικρών κομμάτων για την Ευρωβουλή. 

Η υπόθεση Μπελέρη ξεπερνά την δικαστική διαμάχη. Είναι ζήτημα καταπάτησης δικαιωμάτων μιας αναγνωρισμένης εθνικής μειονότητας σε διεθνές επίπεδο και σε διμερές μια προσπάθεια του βαθέος αλβανικού κράτους να βγάλει τα απωθημένα του κατά της Ελλάδας.

Υπάρχουν τρία σημεία στα οποία πρέπει να εστιάσει ο διεθνής παράγων και η διεθνής κοινή γνώμη.

-Στη Χιμάρα, εξακολουθεί να διοικεί ο υποψήφιος για τη δημαρχία που έχασε τις εκλογές και ο εκλεγμένος δήμαρχος βρίσκεται στη φυλακή..

-Ο Φρέντυ Μπελέρης καταδικάστηκε, παρά τα πολλά κενά της διαδικασίας, σε 2 χρόνια φυλάκιση για 340 ευρώ. Δεν υπάρχει, δηλαδή, αναλογικότητα ποινής και αδικήματος.

-Η δικαστής της υπόθεσης συνελήφθη στην Ελλάδα για παραβίαση εισόδου στη χώρα. Τίθεται, δηλαδή, το ερώτημα της αντικειμενικής κρίσης της.

Για αυτά και για άλλα πολλά το αλβανικό καθεστώς πρέπει να βρεθεί υπόλογο στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη αλλά η περιδεής Αθήνα δεν το καταφέρνει. Σπαταλώνται χρήματα δεξιά και αριστερά χωρίς να αποδίδουν ωφέλη γις τις εθνικές υποθέσεις.

Σε σχέση με την Αλβανία, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο. Έχει προβληματιστεί ποτέ ελληνική κυβέρνηση για την βαλκανική πολιτική της χώρας ή ο αρχοντοχωριατισμός της Αθήνας την οδηγεί σε περιφρόνηση των βαλκανίων;

Απο ό,τι δείχνουν τα πράγματα βαλκανική πολιτική της Αθήνας δεν υπάρχει. Και αφού δεν υπάρχει βλκανική πολιτική δεν μπορείς να εντάξεις ούτε την Αλβανία σε ένα πλαίσιο βαλκανικής αντίληψης ώστε να μπορέσει η εκάστοτε κυβέρνηση να διαχειριστεί υποθέσεις όπως αυτή με τον Φρέντυ Μπελέρη.

Για να είμαι ακριβής, κατά καιρούς απο την Αλβανία- και τα λοιπά Βαλκάνια- πέρασαν αξιόλογοι διπλωμάτες που έκαναν ενδιαφέρουσες προτάσεις για μια ελληνική βαλκανική πολιτική. Αλλά δεν εισακούσθηκαν. Η Αθήνα προτίμησε να υλοποιήσει τα ραβασάκια που έφθαναν στο Υπουργείο Εξωτερικών απο πρεσβείες ισχυρών χωρών παρά να διαμορφώσει δική της πολιτική. Άλλωστε, στην Ελλάδα, πριν και μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου για να αναλάβεις κυβερνητική θέση έπρεπε να εγκριθείς απο δύο τρείς ξένες πρωτεύουσες.

Ένα αλαλούμ επικρατεί ως προς τα βαλκάνια στο υπουργείο εξωτερικών. Και όταν γίνεται η πρόταση για μεταφορά του βαλκανικού τμήματος του ΥΠΕΞ στη Θεσσαλονίκη ώστε να υπάρχει άμεση επαφή με την βαλκανική πραγματικότητα για να διαμορφωθεί πολιτική απαντούν πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.

Το υπαρξιακό δόγμα της χώρας είναι η ομφαλοσκόπηση γύρω απο την Αθήνα. Η βασική φιλοσοφία τους είναι η αθηναϊκή πόλη κράτος. Ακόμη διατρέχει τον αττικό αέρα η αντίθεση στην οικουμενική πολιτική των Μακεδόνων προς την οποία αντιτάχθηκαν σθεναρώς και αντιτάσσονται μέχρι σήμερα. Πιστεύουν πως αν εντάξουν και τα άλλα διαμερίσματα της χώρας στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι θα χάσουν το οικονομικό και πολιτικό παντεσπάνι τους.

Θεωρούν, οι εκάστοτε κυβερνητικοί παράγοντες, πως είναι προτιμότερο ευρωπαϊκούς ή διεθνείς θεσμούς που θα μπορούσε να διεκδικήσει η χώρα να τους πάρουν άλλες πόλεις εκτός Ελλάδας παρά η Θεσσαλονίκη ή κάποια άλλη ελληνική πόλη.

Ακόμη και τον στρατό έχουν μεταφέρει στην Αθήνα με διάφορες δικαιολογίες, δήθεν στρατηγικών επιλογών.

Μάλλον οι έλληνες στρατιωτικοί δεν μπορούν να ζήσουν στην ελληνική περιφέρεια. ιδιαιτέρως του ναυτικού και της αεροπορίας. Τους πέφτει βαρύ το κλίμα. 

Δυστυχώς, στην Αθήνα υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως η βαλκανική πολιτική της Ελλάδας πρέπει να βασιστεί στην μη σλαβική Αλβανία.

Το αλβανικό βαθύ κράτος βγάζει ένα μίσος κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων παρόλο που η χώρα μπόρεσε να κρατηθεί στα μετακομμουνιστικά της βήματα χάριν του ελληνισμού. Η Αθήνα δεν μπορεί να διαμορφώσει πολιτική, ακόμη, και απέναντι σε αδύναμες οντότητες, όπως η Αλβανία οι οποίες την προκαλούν συνειδητά με την συμπεριφορά τους.

Οι Αλβανοί έχουν βρει διεθνείς προστάτες και στις ΗΠΑ και στην Τουρκία και στην Ευρώπη. Αυτό φάνηκε και στην περίπτωση του Κοσόβου (πολέμησε το ίδιο το ΝΑΤΟ γι αυτούς) και στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρτογιακάδες της οποίας βγαίνουν και κουνούν το δάκτυλο στην Αθήνα όταν δειλά δειλά δηλώνει πως θα θέσει βέτο στην ευρωπαϊκή πορεία των Τιράνων.

Η Τουρκία εφαρμόζει απέναντι στα Τίρανα μια οθωμανική πολιτική που ξεπερνά τον στενό ορίζοντα της Άγκυρας. Σε αντίθεση με την Αθήνα που ομφαλοσκοπεί και ο ορίζοντάς της εξαντλείται στα όρια πρωτευούσης, η Τουρκία αξιοποιεί την Οθωμανική παράδοση– και πολιτική- και εγκλωβίζει στην επιρροή της χώρες και στα Βαλκάνια οι οποίες λειτουργούν ως μακρύ χέρι της.

Η αποτελεσματικότητα μιας ανάλογης πολιτικής από την Ελλάδα, εν ονόματι του οικουμενικού της πολιτισμού, θα ήταν μεγαλύτερη αλλά στην Αθήνα ποτέ δεν πίστεψαν στον οικουμενικό ελληνισμό. Αν κάτι δεν το πιστεύεις δεν μπορείς να εφαρμόσεις και την πολιτική του.

Σε ένα εμφανώς υπαγορευμένο και με προφανείς σκοπιμότητες άρθρο του ο λέκτορας του Πανεπιστημίου των Τιράνων  Enis Sulstarova αναλύει το περιεχόμενο του βιβλίου του Αλβανού διπλωμάτη Σαμπάν Μουράτι- Shaban Murati. Τόσο το βιβλίο όσο και το άρθρο είναι ένας ύμνος  στην Τουρκία και τις αλβανοτουρκικές σχέσεις και ένα κατηγορώ κατά της Ελλάδας.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται απο τις Ανιχνευσεις και αξίζει να διαβαστεί. ΕΔΩ

Παραθέτω εδώ μια, μόνο, παράγραφό του απο το οποίο φαίνονται και οι προθέσεις της φιλοτουρκικής τάσης των Αλβανών και οι τρείς προστάτες που αναζητά η ομάδα αυτή.

“Ο Πρέσβης Μουράτι εξηγεί ξεκάθαρα σε αυτό το βιβλίο πώς η Ελλάδα κατάφερε να κρατήσει μυστική τη διαδικασία οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων με την Αλβανία από τρίτους, ώστε η Αλβανία να μην επιδιώξει να επωφεληθεί από τις πρακτικές και τις φιλικές συμβουλές των ΗΠΑ, της Ιταλίας και της Τουρκίας…”

Αν και οι προθέσεις του συντάκτη είναι εμφανείς, απο την παράγραφο αυτή προκύπτει ένα ερώτημα: εκτός απο την Τουρκία, υπαγόρευσαν στην Αλβανία να ακυρώσει την συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα η Ιταλία και οι ΗΠΑ;

Τόσα χρόνια η Αθήνα κατάφερε να δημιουργήσει στην Αλβανία έστω μια μικρή ομάδα ανθρώπων με επιρροή, όχι για να βλέπουν θετικά αλλά για να μην είναι τόσο αρνητικά διακείμενοι απέναντι στην Ελλάδα;

Θα μου πείτε ποιες είναι οι προτάσεις:

-Η Αθήνα πρέπει να ξεφύγει απο την ομφαλοσκόπησή της. Υπάρχει ελληνισμός στον οποίο μπορεί να βασιστεί για να κάνει πολιτική.

-Να εγκαταλήψει τον κόμπλεξ ανωτερότητας σε σχέση με τα βαλκάνια. Μπορεί να την διακατείχε στη δεκαετία του 90. Σήμερα, είναι πίσω απο αρκετές βαλκανικές χώρες. Εκτίθεται με τον συμπεριφορά της. Δεν έχει τις δυνατότητες να είναι αλαζονική. Ο συνδυασμός αλαζονίας και ανικανότητας είναι σεισμικός στις συνέπειές του.

-Να εγκαταλείψει το γλοιώδες και φοβισμένο soft άρωμά της στις διεθνείς σχέσεις της. Κανένας δεν εκτιμά αυτόν που αναζητά προσκόλληση ή δηλώνει δεδομένος.

-Να μεταφέρει το βαλκανικό τμήμα του υπουργείου εξωτερικών στη Θεσσαλονίκη.

-Να καταστήσει το ΙΜΧΑ σοβαρό ίδρυμα αναζήτησης και παραγωγής βαλκανικής εξωτερικής πολιτικής οι μελέτες του οποίου θα διαβάζονται, τουλάχιστον, απο τους διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

-Να αρχίσει μια διαδικασία αποσυγκέντρωσης της χώρας.

ΠΗΓΗ: Ανιχνεύσεις