Ποιος κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Όποια κι αν είναι η κατάληξη του μακελειού στη Μόσχα παραμένει η απορία: πως οι Ρώσοι εντόπισαν και έπιασαν τους δράστες στο πι και φι αφού, όμως, σκότωσαν τον κόσμο και δεν κατάφεραν να τους εντοπίσουν πριν να δράσουν; Αν και οι Αμερικανοί τους είχαν προειδοποιήσει; Έστω ότι οι προθέσεις των Αμερικανών ήταν οι χειρότερες και η προειδοποίησή τους ατελέστατη, όπως λέει η Μόσχα. Οι ικανότητες των Ρώσων πως εκδηλώθηκαν μόνο αμέσως μετά την καταστροφή; Υπάρχει κενό που δεν το καλύπτουν πρόχειρες, προπαγανδιστικού τύπου απαντήσεις. Προσώρας, το μόνο σχόλιο είναι ότι και αυτό το τραγικό «στιγμιότυπο» εντάσσεται στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο που έχει ήδη αρχίσει τουλάχιστον από το 2014 και στη Δύση κάνουν ότι δεν το βλέπουν.
Το 2014 ο Ηγεμόνας (ΗΠΑ) αποφάσισε ότι το Ουκρανικό θα είναι αφορμή για το «Μεγάλο Σχέδιο» : να περιοριστεί η Ρωσία, να μην παραμείνει «Μεγάλη Δύναμη» αλλά να περιοριστεί σε περιφερειακές υποθέσεις, όπως ήλπιζαν επί Γέλτσιν. Ο Ηγεμόνας, μας θύμισε ο Κίσινγκερ, δεν έχει φίλους. Και το ύψιστο συμφέρον του είναι να βασιλεύει μόνος του. Η αιματοχυσία στη Μόσχα απλώς μας υπενθύμισε, μέρες που είναι, ότι ο αγώνας για Ελευθερία έχει μόχθο και θυσίες. Αλλιώς έχει μόνο σφαλιάρες, όπως μας θυμίζει, καθημερινά, ο Ερντογάν.
Θα έπρεπε να είναι αλλιώς, μέχρι και ο πολύ προσεκτικός κ. Παπαχελάς αναζήτησε κάποιο στοιχειώδες «θάρρος διαπραγμάτευσης» αλλά δεν το βρήκε. Θα έψαξε σε λάθος μεριά.
Υπάρχουν καλές προθέσεις και επίγνωση της ανάγκης όπως εκείνος ο απροσδόκητος πρέσβης κ. Αϋφαντής (και όχι μόνο αυτός) που ανταλλάσσει το «πρωτόκολλο» της διπλωματίας με το σθένος του «κομάντος». Κάθε αρχή και δύσκολη…

Ποιος κερδίζει τον πόλεμο

Νικητής στον πόλεμο είναι αυτός που, πρωτίστως, ματαιώνει την στρατηγική του αντίπαλου. Με αυτό το σκεπτικό η Ρωσία προχωράει δύσκολα και αιματηρά. Η αιματοχυσία και η προπαγάνδα για το ποιος την προκάλεσε δεν αλλάζουν την εξέλιξη του πολέμου.
Η Ρωσία παραμένει στο τρίο των Μεγάλων Δυνάμεων και μαζί με τις άλλες χώρες των BRICS, είναι ο μόνος υπολογίσιμος συνομιλητής της Δύσης και στρατηγικός της αντίπαλος. Οπότε εμφανίζεται το παράδοξο «η λάθος πλευρά της Ιστορίας» να είναι στη μεριά του νικητή…
Η Ρωσία είναι μοναδική περίπτωση που απόδειξε ότι μπορεί να παραμείνει στην κορυφαία τριάδα ισχύος μετά και από μια τόσο μεγάλη απώλεια όσο της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι ΗΠΑ, η Δύση γενικότερα φαίνονται, αντιθέτως, «εγκλωβισμένες» σε μια ιμπεριαλιστική οπτική συνεχούς επέκτασης, αλλιώς ασφυκτιούν. Και όσο η υπεροχή των ΗΠΑ-Δύση ήταν προφανής όλα καλά. Αλλά η αυτάρκεια της Ρωσίας, η αφύπνιση της Κίνας και η δυσμενής ουδετερότητα (για την Δύση) της Ινδίας (εντάχθηκε στους BRICS) αναποδογύρισαν το παιχνίδι. Στη Δύση δεν αντέχουν την αποτυχία, την ισοπαλία, την ήττα. Με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να είναι καταδικασμένες να τρώνε αδιακρίτως αντίπαλους και φίλους για να επιζήσουν. Η Ευρώπη έχει απέναντι ένα θανάσιμο φίλο έτοιμο να την κάνει Πασχαλιάτικο γεύμα.

ΥΓ. Θύμωσε, λέει, η κ. Ζαχάροβα επειδή αποκλείστηκαν οι Ρώσοι από τις εκδηλώσεις για την Εθνική μας εορτή. Ξέρει ωστόσο ότι στη Γιάλτα η Ρωσία, ως ΕΣΣΔ, ξεπούλησε τους ομοϊδεάτες και την Ελλάδα στους «ιμπεριαλιστές». Ο αναμάρτητος τον λίθο…