Αντιμέτωπη με ένα βαθύ και δυσεπίλυτο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η ελληνική γεωργία, γεγονός το οποίο αναδείχθηκε με εμφαντικό τρόπο κατά το 4ήμερο εκδηλώσεων της 30ης Agrotica, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κυβερνητικών αξιωματούχων να εξωραϊσουν την κατάσταση και να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας σε επί μέρους εξαγγελίες.

Βεβαίως, δεν ήταν οι κόρνες των παραταγμένων τρακτέρ, έξω από το χώρο της έκθεσης, ούτε το αγροτικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη, αυτά τα οποία επιβεβαιώνουν το πρόβλημα. Οι  συγκεκριμένες εκδηλώσεις δίνουν απλά το ερέθισμα, ώστε να στέψουν τα φώτα της δημοσιότητας και ειδικότερα η τηλεόραση και τα αστικών μέσα ενημέρωσης, στη συγκεκριμένη επαγγελματική κατηγορία.

Το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων στην Ελλάδα είναι δομικό, συνδέεται με το έλλειμα παραγωγικότητας, την ακριβή γη και τα υψηλά κόστη εισροών και επιδεινώνεται, καθώς μειώνονται οι κοινοτικές ενισχύσεις και θεσμοθετούνται μια σειρά από περιορισμοί στην άσκηση της καλλιεργητικής φροντίδας.

Οι τελευταίες μάλιστα αλλαγές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, ως συνέχεια της Πράσινης Συμφωνίας που εμπνεύστηκαν οι Βρυξέλλες, δυσχεραίνουν σε σημαντικό  βαθμό το σύνολο της ευρωπαϊκής γεωργίας, η οποία καλείται να ανταπεξέλθει ταυτόχρονα στην κατάργηση των δασμών και την αθρόα εισαγωγή φθηνών αγροτικών προϊόντων από Τρίτες χώρες. Αν προστεθεί μάλιστα, η σταδιακή μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των ευρωπαίων πολιτών, ως αποτέλεσμα της οικονομικής στασιμότητας, η στροφή στα φθηνότερα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα ενισχύεται και η θέση των αγροτών της ΕΕ γίνεται ακόμα δυσκολότερη.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον και με τις μεγάλες διαρθρωτικές πληγές της ελληνικής γεωργίας (μικρός κλήρος, ακριβά ενοίκια, ελλιπείς δομές, απουσία συνεργατισμού, πλημμελής καθοδήγηση, φειδωλή χρηματοδότηση κ.α.) να παραμένουν ανοικτές, το μέλλον για την συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών στην Ελλάδα καθίσταται δυσοίωνο. Αυτό είναι που συντηρεί την αβεβαιότητα, κι αυτή με τη σειρά της δρα περιοριστικά στη δυνατότητα αλλά και στη διάθεση των αγροτών να επενδύσουν.

Έτσι, αντίθετα με ότι συνέβη την εποχή της ραγδαίας εκμηχάνισης της ελληνικής αμέσως μετά τον πόλεμο, σήμερα, ο οξύς διεθνής ανταγωνισμός και η εκτόξευση του ρίσκου, κάνουν τους αγρότες στη χώρα μας να μη θέλουν να επενδύσουν. Αυτός ο προβληματισμός ήταν διάχυτος στις συζητήσεις των αγροτών με τους αντιπροσώπους αγροτικών μηχανημάτων και προμηθευτές της νέας τεχνολογίας. Φυσικό συνεπακόλουθο, οι όποιες συμφωνίες να προσαρμόζονται στο στενό κύκλο των προγραμμάτων και ειδικά των Σχεδίων Βελτίωσης και να μην διαμορφώνουν προϋποθέσεις ισχυρής ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας σε ορατό χρόνο.

Αν καταγράφεται ένα αισιόδοξο μήνυμα στη φετινή 30^η Agrotica, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αγρότες που την επισκέφθηκαν έδειξαν πιο συνειδητοποιημένοι σε ότι αφορά το ρόλο τους στη νέα πραγματικότητα. Όπως έχει γράψει ήδη το Agronews, 30 χρόνια μετά τα μπλόκα της Βιοκαρπέτ στη Θεσσαλία, μια πραγματικά νέα γενιά αγροτών, μεγαλωμένη με τα τεκμήρια της ψηφιακής εποχής, δείχνει να παίρνει στα χέρια της τη σκυτάλη και να διεκδικεί ισχυρό λόγο στις επιλογές που ούτως ή άλλως θα γίνουν. Αν οι επιλογές αυτές έρθουν ως αποτέλεσμα σύγκρουσης ή διαλόγου, αυτό έχει να κάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό και με την ωριμότητα των διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας.