Μπορεί κανείς να φανταστεί πως θα αντιδρούσε το Φόρεϊν Όφις στην περίπτωση που ένας διαπιστευμένος πρέσβης στο Λονδίνο έκανε δηλώσεις για την αυτοδιάθεση ή απόσχιση της Σκωτίας, της Ουαλίας και την απελευθέρωση των υπό βρετανική κατοχή Ιρλανδών; Θα ζητούσε προφανώς την απέλασή του διπλωμάτη. Θα «έπεφτε» το σύμπαν.

Το Φόρεϊν Όφις θέλει να έχει λόγο για το τι θα γίνει στο Κυπριακό και λαμβάνει θέση υπέρ μιας από τις δυο πλευρές, την κατοχική. Τα όσα είπε ο Βρετανός πρέσβης στη Λευκωσία, κ. Ιρφάν Σιντίκ, δεν ήταν διαπιστώσεις, αλλά τοποθετήσεις. Και με τις τοποθετήσεις αυτές, όχι μόνο έδωσε κάλυψη στον τουρκικό μαξιμαλισμό για λύση δυο κρατών, δίνοντας μια επιδερμική ερμηνεία ότι αυτά λέγονται «για λόγους τακτικής», αλλά έβαλε στη βρετανική εξίσωση το μέλλον της αποσχιστικής οντότητας σε περίπτωση νέας αποτυχίας. Την ίδια ώρα, απάντησε εκ μέρους της τουρκικής πλευράς για τα 14 μέτρα για τους Τουρκοκύπριους, που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Έσπευσε, ως μάντης, να πει πως «το πιο πιθανό βεβαίως είναι πως δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις της τ/κ ηγεσίας» και για αυτό ζήτησε από τη Λευκωσία να είναι γενναιόδωρη. Ο Βρετανός διπλωμάτης, που βρήκε χειροκροτητές στις ελεύθερες περιοχές, τους γνωστούς οπαδούς της όποιας λύσης και εκείνους που διακατέχονται από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ζητά από το θύμα να προβεί σε υποχωρήσεις.

Οι χειροκροτητές προφανώς και τον αποθρασύνουν και είμαστε πολύ κοντά να κατηγορηθεί η ελληνική πλευρά στην Κύπρο ότι αυτή έκανε την εισβολή. Ούτως ή άλλως, οι γνωστοί προσαρμοστικοί αναπτύσσουν ένα αφήγημα στο κενό ότι για όλα φταίνε οι Ελληνοκύπριοι.

Η Βρετανία, όπως αναφέρεται συχνά- πυκνά, έχει ρόλο και λόγο στο Κυπριακό επειδή είναι «εγγυήτρια» δύναμη. Πόσο δεν εγγυήθηκε την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι θέμα ερμηνείας αλλά γεγονότων. Και η ιστορία τοποθετεί τη Βρετανία στους υπονομευτές του κυπριακού κράτους. Και την δεκαετία του ΄60 αλλά και του ΄70. Υπενθυμίζεται ότι τα απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφις, που δόθηκαν στη δημοσιότητα την 1^η Ιανουαρίου 2005, δείχνουν πως το Λονδίνο έδωσε ελευθερία κινήσεων στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Η βρετανική πλευρά είχε διαβεβαιώσει τον Τούρκο Πρωθυπουργό, Μπουλέντ Ετζεβίτ, στο περιβόητο δείπνο της 17^ης Ιουλίου 1974, που παρέθεσε ο Χάρολντ Ουίλσον, ότι  δεν θα παρεμπόδιζε τα τουρκικά σχέδια. Αλλά  κι ο Βρετανός πρέσβης, κ. Ιρφάν Σιντίκ μιλώντας τον περασμένο Ιούλιο σε Βρετανούς που ζουν στα κατεχόμενα, ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως «η  πραγματικότητα είναι ότι η σύγκρουση του 1974, επέμβαση μπορεί να υποστηρίξουν μερικοί, ήταν δικαιολογημένη υπό το σύστημα των εγγυήσεων. Από τη δική μου ανάγνωση της ιστορίας, υπήρχαν δύο φάσεις αυτής της επιχείρησης και ευλόγως η πρώτη φάση (20 Ιουλίου) ήταν νόμιμη και η δεύτερη (στις 14 Αυγούστου) ήταν αρπαγή γης».

Τα όσα ανέφερε ο πρέσβης στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή, όπως και αυτά που ανέφερε τον περασμένο Μάρτιο στο «Φιλελεύθερο», είναι θέσεις του Λονδίνου. Και, βεβαίως, αυτά που επαναλαμβάνει και ενοχλούν δεν τελειώνουν με το διάβημα, που έγινε στη Λευκωσία και εκείνο που θα γίνει στο Λονδίνο από την κυπριακή πλευρά.

Δεν χρειάζεται κανείς τις συμβουλές του κ. πρέσβη, γιατί είναι και προβλεπτός και η χώρα του δεν νομιμοποιείται να κάνει υποδείξεις γιατί έχει χάσει το τεκμήριο της αντικειμενικότητας. Οφείλει, ωστόσο, να τηρεί τη διπλωματική δεοντολογία, όπως πράττουν και οι άλλοι διαπιστευμένοι πρέσβεις στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Το θέμα, όπως έχει αναφερθεί, δεν αφορά προσωπικά τον πρέσβη, αλλά την πολιτική της Βρετανίας έναντι της Κύπρου. Κι αυτή η στάση και συμπεριφορά μπορεί να αντιμετωπιστεί καθώς υπάρχουν εργαλεία. Κι ένα θέμα, που καίει το Λονδίνο είναι αυτό των Βάσεων. Η λειτουργία τους είναι ένα αποικιακό κατάλοιπο, το οποίο επιχειρεί να διατηρηθεί με μεταποικιακές πρακτικές. Είναι, παράλληλα, σαφές πως η δραστηριότητα των Βρετανών, διά των Βάσεων, παραβιάζει τις Συνθήκες Εγκαθίδρυσης (χρησιμοποιούνται, μεταξύ άλλων, ως ορμητήριο για επιθέσεις σε γειτονικές χώρες). Χρησιμοποιούνται από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς. Επί τούτου, όμως, θα επανέλθουμε σύντομα.

Φιλελεύθερος