Ο Μητσοτάκης μεταξύ των Ελλήνων πολιτών και του Ερντογάν

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Νέο έτος και Ευρωεκλογές που έχουν το εξής παράδοξο. Θεωρητικά, οι ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να δείξουν πως και τι θέλουν από την Ευρώπη.

Στην πράξη, το Ευρωκοινοβούλιο τείνει να γίνει «ένα άδειο πουκάμισο». Που μπορεί να συγκαλύπτει σκάνδαλα τύπου Καϊλή και να ετοιμάζει άλλα χειρότερα, όπως η κατάργηση του veto, το μόνο που μπορεί να προστατεύσει τα μικρά και πιο αδύναμα μέλη του, αν τολμήσουν να αντισταθούν. Αλλιώς οι «Μεγάλοι» της Ευρώπης, δηλαδή η Γερμανία, θα κάνει ότι θέλει και οι άλλοι θα λαχανιάζουν από πίσω.

Η Γερμανία ωστόσο, το επαναλαμβάνω, δεν είναι παρά ένας «γεωπολιτικός νάνος», υπάκουος στον αφέντη Αμερικάνο. Οι ΗΠΑ χρειάζονταν, όπως κάθε σημερινή πολυεθνική, ένα επιστάτη με μαστίγιο για τους αντιρρησίες στην ΕΕ. Ποιος καταλληλότερος από τους Γερμανούς; Μερικοί εδώ έχουν να λένε για τον Γκαίτε και μερικούς άλλους που φώτισαν, λέει, πολιτιστικά την Ευρώπη. Ψεύδος. Το Βερολίνο δεν ήταν ποτέ Παρίσι. Η κορυφαία στιγμή της Γερμανίας στη διεθνή πολιτική ήταν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τα στρατόπεδα θανάτου.
Τώρα τα διεθνή ΜΜΕ λένε ότι η Γερμανία είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης καθώς συντάχθηκε, θέλοντας και μη, με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και έχασε το φτηνό ρωσικό πετρέλαιο, τροφοδότη της βιομηχανίας της, όπως όριζε ο εν λόγω Αμερικανός αφέντης. Αλλά έχει το «τουπέ» να αρνείται στην Ελλάδα τις αποζημιώσεις από τη ναζιστική Κατοχή.

Οι Γερμανοί, με πολιτική σκέψη νήπιου, δεν κατάλαβαν ότι τους ξανάχτισαν, μεταπολεμικά, τη χώρα οι Αμερικάνοι ( Σχέδιο Μάρσαλ, με λεφτά των Ευρωπαίων και δικά μας) φροντίζοντας ώστε ο λόρδος Ισμέϊ να διακηρύξει, στην ιδρυτική ομιλία του για το ΝΑΤΟ, ότι: «Η Αμερική θα είναι εντός Ευρώπης η Ρωσία εκτός και η Γερμανία πατημένη στο χώμα». Επί λέξει. Ισχύει και σήμερα.

Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ο Μητσοτάκης εκπροσωπεί ισχυρή μερίδα του Αθηναϊκού κατεστημένου και δεν τα πάει άσχημα. Ως τώρα. Αλλά αν δεν υπάρξει αντίπαλο δέος (ελεγχόμενο) το οικοδόμημα θα είναι εύθραυστο.

Ο Κασελάκης, με εισηγητή τον Τσίπρα, δεν είναι η πρώτη απόπειρα (προηγήθηκε πχ ο σερ Μαρκεζίνης) να υπάρξει ένα «αριστερό» αντίπαλο δέος. Ο ίδιος ο κ. Κασελάκης και τα λεγόμενά του φαίνονται «άψητα» μη προσαρμοσμένα στην «ελληνική πραγματικότητα». Αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι οι επερχόμενες εξελίξεις (προϊδεάζουν τα γεγονότα στη «Μέση Ανατολή-Γάζα» καθώς και το Ουκρανικό) πιέζουν αφόρητα για επιθυμητές, άμεσες λύσεις εξ ου και οι όποιες τσαπατσουλιές. Το ότι είναι ο μοναδικός αρχηγός ελληνικού κόμματος που παράτησε τη χώρα Χριστουγεννιάτικα και μας έστειλε τις ευχές του από την Αμερική οι σχολιαστές το αγνόησαν δείχνοντας πόσο ευπροσάρμοστοι είναι. Προφανώς ο κ. Κασελάκης έχει κάποιους που τον αγαπάνε πολύ στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Στην αποδώ μεριά παρουσιάζεται γεμάτος αυτοπεποίθηση αλλά για την ώρα εντοπίζεται στους τελευταίους στις δημοσκοπήσεις.

Το πιο ενδιαφέρον με τον κ. Κασελάκη είναι η πρόθεσή του να κάνει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στις αριστοκρατικές Σπέτσες με τις αγωνιστικές περγαμηνές, όπου έχει κατοικία. Οι Σπέτσες, χωρίς άλλες συστάσεις, συμπυκνώνουν το σύνθημα «Αγώνας και Χρήμα», μια «ανοιχτή πρόσκληση» στους «πρόθυμους, έξυπνους και ικανούς», υπονοεί ένα, ας πούμε, σχέδιο Μάρσαλ σε «έκδοση τσέπης» προς μια μοντέρνα Αριστερά, για τους εκλεκτούς του κόμματος και τον περίγυρο. Οι Σπέτσες καλύπτουν όσα κυκλοφορούν ότι οι εθνικές υποχωρήσεις θα συνοδεύονται από χρήμα για να χορτάσει κόσμος και κοσμάκης. Οι παλαιοκομματικοί, οι απροσάρμοστοι και μικρότερης πνευματικής ετοιμότητας, έχουν ήδη αποχωρήσει. Μια νέα νομενκλατούρα στην Ελλάδα. Αν πιάσει.

Ο Μητσοτάκης είναι ο άτυχος που θα πρέπει να αποφασίσει εντός του έτους πως θα τα βολέψει με τον κόσμο και ταυτόχρονα με τον Ερντογάν. Ο εμβόλιμος Συρίγος θυμίζει το «λαγός τη φτέρη έτριβε…». Οι ψηφοφόροι στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν, με το ψηφοδέλτιο στα δόντια. Τα Εθνικά θέματα είναι με το ζόρι στην ουρά ενδιαφέροντος της Κοινής Γνώμης, λένε οι αξιόπιστες (!) δημοσκοπήσεις.

Η μεγαλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσαν προσφέρουν οι ευρωεκλογές είναι η εκτόνωση των δυσαρεστημένων. Ως σήμερα, οι ευρωεκλογές παραμένουν διαδικασία δευτεροκλασάτη. Οι ισχυρές χώρες της ΕΕ έχουν παρακάμψει τα περισσότερα από όσα θεσμικά τους ενοχλούν και απομένει το veto. Οπότε οι «ευφυείς» ισχυροί της ΕΕ αν εξαφανίσουν και αυτό το αποκούμπι του κόσμου θα απομένει ως λύση η απόλυτη ρήξη και η διάλυση του μαγαζιού. Όλες οι προηγούμενες απόπειρες ενότητας της Ευρώπης-και ήταν αρκετές- απότυχαν επειδή οι ηγεσίες ήταν τόσο «ευφυείς» όσο και άπληστες. Δεν βλέπω γιατί σήμερα θα γίνει κάτι διαφορετικό.